Προϊστορικοί χρόνοι

Τα πρωιμότερα στοιχεία για την παρουσία του ανθρώπου στην περιοχή ανάγονται στην Παλαιολιθική εποχή. Περισσότερες από 50 παλαιολιθικές θέσεις, κυρίως κατά μήκος του Πηνειού, έδωσαν ευρήματα, όπως όπλα κυνηγιού, λίθινα εργαλεία, οστά και απολιθώματα ζώων.

Την 7η π.Χ. χιλιετία εμφανίζονται στην περιοχή του Νομού Λάρισας, οι πρώτοι νεολιθικοί γεωργοκτηνοτροφικοί οικισμοί ( ‘Αργισσα, Οτζάκι, Αράπη μαγούλα, Σουφλί μαγούλα, Αχίλλειο, Ραχμάνι, Τσαγγλί Φαρσάλων κ.λπ.) που οι περισσότεροι έχουν τη μορφή μαγούλας. Αποκαλύφτηκαν οικίες και πλήθος από αγγεία, λίθινα και οστέινα εργαλεία, κοσμήματα από πέτρα, οστό ή όστρεο κ.λπ. Χαρακτηριστικά είναι τα πήλινα και λίθινα ειδώλια ανθρώπων και ζώων, πήλινα ομοιώματα σπιτιών, σκευών και επίπλων.

Μερικοί οικισμοί συνεχίζουν να κατοικούνται και στην εποχή του Χαλκού (3.200-1.000 π.Χ.). Βρέθηκαν σπίτια με μικρούς αποθηκευτικούς χώρους, πήλινα αγγεία, κοσμήματα, σφραγιδόλιθοι, ειδώλια κ.λπ. Αυτή την εποχή πρωτοκατοικείται και ο λόφος του Αγ. Αχιλλείου στη Λάρισα. Αξιόλογοι οικισμοί της μυκηναϊκής εποχής έχουν εντοπισθεί στη Μαρμαρίνη, στους Γόννους, στο Αργυροπούλι, στη Φαλάννη κ.α.

 

---

Ιστορικοί χρόνοι (11ος αι. π.Χ. – 4ος αι. μ.Χ.)

Η Γεωμετρική περίοδος, που ακολούθησε την πτώση του μυκηναϊκού κόσμου, χαρακτηρίζεται από έντονες φυλετικές μετακινήσεις. Οι Θεσσαλοί εγκαθίστανται στην πεδιάδα της Λάρισας, οι Μάγνητες στο Πήλιο τον Α. Κίσσαβο και το Μαυροβούνι, ενώ οι Περραιβοί στα Αντιχάσια, τα Καμβούνια, τις δυτικές παρυφές του Ολύμπου και τον Κάτω Όλυμπο.

Στους αρχαϊκούς χρόνους η πεδινή Θεσσαλία διαιρείται σε «τετραρχίες» (Πελασγιώτις, Εστιαιώτις, Θεσσαλιώτις και Φθιώτις). Στις πόλεις-κράτη εγκαθιδρύονται ολιγαρχικά καθεστώτα, που διοικούνται από τους «Ταγούς».

Από τα τέλη του 7ου π.Χ. αι. η Λάρισα γίνεται η σημαντικότερη Θεσσαλική πόλη και ακολουθούν η Κραννώνα, η Σκοτούσσα, ο Άτραγας, η Φάρσαλος και η Ερέτρια.

Οι Θεσσαλοί παίρνουν μέρος Α΄ Ιερό Πόλεμο στις αρχές του 6ου αι π.Χ., ενώ αργότερα την εποχή των Περσικών πολέμων, «εμήδισαν» ακολουθώντας τον Ξέρξη, πολέμησαν στο πλευρό των Σπαρτιατών εναντίον των Αθηναίων και έλαβαν μέρος στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Το 364 π.Χ. οι θεσσαλικές πόλεις συγκροτούν το «Κοινό των Θεσσαλών», ομόσπονδο κράτος με πολιτικό και οικονομικό χαρακτήρα.

Ελάχιστα μνημεία αυτής της εποχής έχουν αποκαλυφθεί στη Λάρισα, στην Κραννώνα στον Αγ. Γεώργιο, στα Φάρσαλα και αλλού.

 

---

Η Ελληνιστική και η Ρωμαϊκή περίοδος (354 π.Χ. – 4ος αι. μ.Χ.)

Με την επέμβαση του Φιλίππου του Β΄ το 354 π.Χ. αρχίζει για το Νομό η περίοδος της Μακεδονικής κυριαρχίας, που διαρκεί μέχρι το 197 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι καταλαμβάνουν την περιοχή. Ο Φίλιππος Β΄ αναγορεύθηκε αρχιστράτηγος των στρατιωτικών δυνάμεων του Θεσσαλικού Κοινού και αργότερα εκλέχτηκε νόμιμα ανώτατος άρχοντάς του. Οχύρωσε τις πόλεις, στις οποίες εγκατέστησε μόνιμες φρουρές και επανίδρυσε υπό νέα μορφή τις Θεσσαλικές τετραρχίες.

Αυτή την εποχή η Φάρσαλος, διεκδικεί την πρώτη θέση ανάμεσα στις πόλεις της Θεσσαλίας. Την τελευταία της ακμή η Λάρισα γνωρίζει την εποχή της ρωμαιοκρατίας, όταν γίνεται έδρα του νέου Κοινού των Θεσσαλών.

Οι σωστικές ανασκαφές των τελευταίων ετών στη Λάρισα έφεραν στο φως τμήματα δρόμων, λουτρά και κατοικίες των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων με ψηφιδωτά δάπεδα,. Τα σημαντικότερα ωστόσο μνημεία της εποχής αυτής αποτελούν τα δύο αρχαία θέατρα της πόλης: το πρώτο, στη Ν. πλαγιά του λόφου «Φρούριο» κατασκευάσθηκε πιθανότατα στο τέλος του 3ου αι. π.Χ. και χρησιμοποιήθηκε για παραστάσεις μέχρι το β΄ μισό του 1ου αι. π.Χ., οπότε κατασκευάσθηκε το δεύτερο αρχαίο θέατρο. Σημαντικό λουτρό ρωμαϊκών χρόνων με σπάνια ψηφιδωτά δάπεδα αποκαλύφτηκε στην ευρύτερη περιοχή των Νερόμυλων Αγιάς.

 

---

Οι χριστιανικοί χρόνοι (4ος αι. μ.Χ. – 14ος αι. μ.Χ.)

Με την άνοδο του Μεγάλου Κωνσταντίνου στο θρόνο, η Θεσσαλία εξακολουθεί να αποτελεί ρωμαϊκή επαρχία. Σημαντικότερες πόλεις παραμένουν η Λάρισα και η Φάρσαλος, όπως και η Ελασσόνα, η Άζωρος και το Πύθιο.

Ο Ιουστινιανός ανακαινίζει αρκετά φρούρια και ιδρύει μια νέα πόλη στους πρόποδες του Κισσάβου. Σπουδαία μνημεία αυτής της εποχής είναι οι παλαιοχριστιανικές βασιλικές της Λάρισας και της Ελασσόνας, που κοσμούνται με αξιόλογα ψηφιδωτά.

Την ακμάζουσα παλαιοχριστιανική περίοδο έρχεται να ανακόψει από τα τέλη του 6ου αι. μακρά περίοδος βαρβαρικών επιδρομών που θα διαρκέσει, με μικρά διαστήματα ειρήνης, ως τον 14ο αι. Πρώτα οι Σλάβοι και στη συνέχεια οι Άραβες, οι Βούλγαροι του Σαμουήλ, οι Νορμανδοί, οι Σταυροφόροι, οι Καταλανοί, οι Σέρβοι και τέλος οι Οθωμανοί.

Τον 11ο – 12ο αι. μεγάλη σημασία αποκτά το μοναστικό κέντρο του «όρους των Κελλίων» στις Α. υπώρειες του Κισσάβου. Στη συνέχεια, κατά τη Λατινοκρατία, η Θεσσαλία θα περιέλθει στο κράτος της Ηπείρου, από το οποίο θα αποσπαστεί δημιουργώντας ανεξάρτητο κρατίδιο με κέντρο την Υπάτη.
Την παλαιολόγεια περίοδο ιδρύονται και ανακαινίζονται πολλοί ναοί και μοναστήρια, σπουδαιότερο από τα οποία είναι η Μονή Ολυμπιώτισσας (τέλος 13ου αι.) στην Ελασσόνα.

Η έλλειψη κεντρικής εξουσίας στη Θεσσαλία, οι έριδες των ευγενών μεταξύ τους, η καταπίεση του πληθυσμού και η ερήμωση της υπαίθρου διευκόλυναν την Τουρκική εγκατάσταση, που άρχισε το 1393.

 

---

Τουρκοκρατία (15ος – 19ος αι.)

Οι Οθωμανοί θα ολοκληρώσουν την κατάκτηση το 1423 με τον Τουραχάν. Μεγάλοι τουρκικοί πληθυσμοί εγκαταστάθηκαν στις πόλεις Λάρισα, Φάρσαλα, Ελασσόνα αρχικά και αργότερα στην ύπαιθρο δημιουργώντας τα κονιαροχώρια.
Όμως μετά την άλωση, οι Οθωμανοί αναγνώρισαν το Πατριαρχείο και έτσι παρατηρήθηκε σημαντική ανακαινιστική δραστηριότητα σε εκκλησίες και μοναστήρια το 16ο και 17ο αι., εποχή που παρατηρείται και πληθυσμιακή και οικονομική ανάκαμψη.

Ο 17ος αι. και οι αρχές του 18ου χαρακτηρίζονται από επιδημίες και θεομηνίες, που αφανίζουν ολόκληρα χωριά στον κάμπο και μεγάλες εκτάσεις γης περιέρχονται στους Τούρκους. Αντίθετα, στα ορεινά και ημιορεινά του Νομού αναπτύσσεται η υφαντουργία, η παραγωγή νημάτων και το εμπόριό τους (Αμπελάκια, Τύρναβος, Αγιά).

Κατά την επανάσταση του ’21 στην περιοχή εδρεύουν τουρκικά στρατεύματα, που καταστέλλουν αμέσως κάθε απελευθερωτική απόπειρα (επανάσταση στον Όλυμπο, εξεγέρσεις του 1854 του 1877-1878). Τελικά όμως το όραμα της ελευθερίας θα ευοδωθεί στις 31 Αυγούστου 1881, όταν το μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας και της ’Aρτας θα προσαρτηθεί στην Ελλάδα, εκτός από την περιοχή της Ελασσόνας.

Παράλληλα το 18ο και το 19ο αι. πρόοδος επήλθε και στα γράμματα καθώς λειτουργούν σχολεία διαφόρων βαθμίδων στην Αγιά, τον Τύρναβο, την Τσαριτσάνη, τα Αμπελάκια και βέβαια τη Λάρισα και αλλού με δασκάλους όπως ο Πέζαρος, ο Κωνσταντάς, ο Κούμας, ο Οικονόμου.

 

---

Από την Προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Νέο Ελληνικό Κράτος (1881) μέχρι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1940)

Η Λάρισα εξακολουθεί να είναι το κέντρο της Θεσσαλίας και θα αποτελέσει γρήγορα πόλο έλξης πληθυσμών από διάφορες περιοχές.

Οι αγρότες στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν κολίγοι των μεγαλοϊδιοκτητών γης. Ακολούθησε η τραγική περιπέτεια της δεύτερης κατοχής της Θεσσαλίας από τους Τούρκους (1897-1898). Ο εικοστός αιώνας άρχιζε φορτωμένος με όλα τα προβλήματα, που του κληροδότησε η τελευταία εικοσαετία. Το Αγροτικό Ζήτημα είναι κυρίαρχο. Στο βωμό της αναδιανομής της γης θυσιάζονται αγρότες στο Κιλελέρ

Σιγά σιγά αρχίζει και η αποκατάσταση των αγροτών, ενώ η Λάρισα έχει αρχίσει να εκσυγχρονίζεται. Αποκτά νέα ρυμοτομία, ηλεκτροφωτισμό, δίκτυο ύδρευσης και ταυτόχρονα κάνουν την εμφάνισή τους αξιόλογες βιομηχανικές μονάδες (αλευρόμυλοι, υφαντουργεία, παγοποιεία). Mέσα σ’ αυτό τον εκσυγχρονισμό εντάσσεται και η δημιουργία κοσμικών κέντρων, Ωδείου και η ευρωπαϊκή μουσική αντί των αμανέδων, θεάτρου, κινηματογράφου, ποδήλατα, τα πρώτα αυτοκίνητα, γραμμόφωνα και αργότερα ραδιόφωνα.

Τα χρόνια αυτά στην ίδια τροχιά κινούνται ο Τύρναβος, η Αγιά, τα Φάρσαλα και η Ελασσόνα. Η αστυφιλία, που κορυφώνεται τις δεκαετίες 1950-1960, δημιουργεί νέα προβλήματα που επιδεινώνονται με την Κατοχή και στη συνέχεια τον Εμφύλιο. και στη Λάρισα (1907-1910). Οι Βαλκανικοί πόλεμοι φέρνουν την απελευθέρωση της Επαρχίας Ελασσόνας, αλλά ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) και η Μικρασιατική καταστροφή (1922) με την προσφυγιά αποτελούν ανασταλτικούς αναπτυξιακούς παράγοντες.

Αγιά

Η περιοχή κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους. Στα μέσα του 16ου αι. παραχωρήθηκε από τον Σουλεϊμάν στην κόρη του, που μετέτρεψε την περιοχή σε βακούφια, δίνοντας τα έσοδα από τη φορολογία των χωριών σε ευαγή ιδρύματα της Κωνσταντινούπολης. Η Αγιά είναι χτισμένη σε υψόμετρο 200 μ. στις υπώρειες του Κισσάβου, απέχει 37 χλμ. από τη Λάρισα και κατοικείται από 5000 άτομα. Οι κάτοικοί της ασχολούνται κυρίως με την παραγωγή μήλων, κερασιών και αχλαδιών, τα οποία καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στο εμπόριο. Στην περιοχή ρέει ο Άμυρος ποταμός, που πηγάζει από τον Κίσσαβο, διασχίζει το Δώτιο πεδίο και χύνεται στη λίμνη Κάρλα. Τις όχθες του ποταμού ενώνουν τρία λιθόκτιστα γεφύρια εντός τις Αγιάς. Στον παλιό δρόμο Αγιάς -Αγιοκάμπου, στο Μεγάλο Ρέμα στέκεται το εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι του Αλλαμάνου το οποίο κατασκευάστηκε το 1858, ώστε να καταστεί δυνατή η επικοινωνία της Αγιάς με τα παράλια. Το «Παλιόκαστρο» προσφέρει άπλετη θέα προς το Αιγαίο, το Δώτιο πεδίο και το θεσσαλικό κάμπο. Ενώ η παρουσία τριών πυροβολείων μαρτυρεί τους αγώνες των Αγιωτών στα χρόνια του Εμφυλίου.

 

---

Αμπελάκια

Τα Αμπελάκια είναι ένα ιστορικό χωριό, χτισμένο στους πρόποδες του Κισσάβου και ΒΑ της Λάρισας, στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών. Η ονομασία του προήλθε από τα πολλά μικρής έκτασης αμπέλια που υπήρχαν παλιότερα στην περιοχή. Γνώρισαν μεγάλη οικονομική άνθηση και απέκτησαν εξαιρετική φήμη κατά τους 18ο και αρχές του 19ου αι. Αιτία ήταν η ανάπτυξη της βιομηχανίας και της εμπορίας βαμβακερών υφασμάτων και κόκκινων νημάτων. Τα εναπομείναντα αρχοντικά των Αμπελακίων επιμένουν να θυμίζουν τη «χρυσή εποχή» του παρελθόντος, όπου η ανάμειξη τοπικών με δυτικά στοιχεία δημιούργησε μία από τις πιο ιδιόμορφες και ενδιαφέρουσες μορφές της λαϊκής μας τέχνης. Στα Αμπελάκια υπάρχουν σήμερα 17 αρχοντικά, εκ των οποίων τα δύο αποτελούν περιουσία του Υπουργείου Πολιτισμού. Το χωριό έχει κηρυχθεί διατηρητέο για το σύνολο της αρχιτεκτονικής του κληρονομιάς. Προσφέρεται για περιήγηση, ενώ η θέα της κοιλάδας των Τεμπών και του Θεσσαλικού κάμπου είναι καταπληκτική.

 

---

Καρίτσα

Η Καρίτσα, είναι χτισμένη πάνω σε πλαγιά του Κισσάβου σε υψόμετρο 250 μ. και χαρακτηρίζεται από την πυκνή βλάστηση και την απέραντη θέα προς της θάλασσα. Κύριες ασχολίες των μόνιμων κατοίκων του χωριού είναι η παραγωγή κάστανου και ελιάς, η αλιεία και ο τουρισμός. Το χωριό φημίζεται για την γιορτή του κάστανου που λαμβάνει χώρα στα μέσα Οκτωβρίου στην πλατεία, όπου οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν δωρεάν ψητά κάστανα και να διασκεδάσουν στο λαϊκό γλέντι. Πολύ πλούσια είναι η χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, την οποία μπορεί κανείς να απολαύσει, κάνοντας περιπάτους στις κορυφές «Αγ. Τριάδα»,«Προφ. Ηλίας» και «Δραγάστα» και στα μονοπάτια προς τις μικρές και έρημες παραλίες (Πλατιά Άμμος, Παναγίτσα, Καλύβι, Ψαρόλακας). Το «Αγριόπρινο», σε απόσταση 4 χλμ. από το χωριό, είναι ιδανικός χώρος αναψυχής και η πρόσβαση γίνεται από τον επαρχιακό δρόμο Καρίτσας-Σπηλιάς. Τα πλούσια νερά δικαιολογούν την ύπαρξη του νερόμυλου και τα πολλά γεφύρια.

 

---

Κρανιά

Η Κρανιά χαρακτηρίζεται ως ορεινή περιοχή και ως παραδοσιακός οικισμός.Έχει υψόμετρο 620μ, απέχει από την Λάρισα 51,2 χλμ. και είναι η πιο ορεινή περιοχή του δήμου. Η Κρανιά βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Κάτω Ολύμπου. Υπήρξε «βακούφιον της Σουλτάνας» κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας έχοντας ειδικά προνόμια και την προστασία των κλεφταρματολών που κατάγονταν από την περιοχή, όπως ο Νικοτσάρας. Η Κρανιά αν και κάηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους την 1η Απριλίου του έτους 1822, διατηρεί πολλές πλευρές του παραδοσιακού πολιτισμού. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται προσπάθεια ανάπτυξης του χωριού, με την εκτέλεση έργων υποδομής και τις πολιτιστικές δραστηριότητες του εξωραϊστικού συλλόγου. Τα καλοκαίρια η Κρανιά προτιμάται από πολλούς ως τόπος παραθερισμού.

 

---

Ομόλιο

Το χωριό ανήκει στον Δήμο Αγιάς, απέχει 40 χλμ. από τη Λάρισα και ο πληθυσμός το καλοκαίρι μπορεί να φτάνει και τα 1000 άτομα, αποκτώντας παραθεριστικό χαρακτήρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και δημόσιοι υπάλληλοι. Την περιοχή διαρρέει ο Πηνειός ποταμός, σχηματίζοντας πλούσιο βιότοπο για άγρια πουλιά, πάπιες, χήνες και ψαροφάγους. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου πραγματοποιείται στο Ομόλιο η γνωστή γιορτή του Καλαμποκιού, με τετραήμερα πολιτιστικά δρώμενα, αθλητικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, χορευτικά συγκροτήματα και λαϊκό γλέντι. Οι παρευρισκόμενοι μπορούν να απολαύσουν δωρεάν ψητό καλαμπόκι, παραδοσιακή μπομπότα και ποπ-κορν.

 

---

Πυργετός

Ο Πυργετός, κεφαλοχώρι της βορειοανατολικής πλευράς του Νομού Λάρισας, με μόνιμο πληθυσμό 2.000 κατοίκους αποτελεί ουσιαστικό εμπορικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής. Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό αμφιθεατρικά χτισμένο στους πρόποδες του Ολύμπου. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή, την οικοδομική δραστηριότητα, τον τουρισμό και τις υπηρεσίες, ενώ πολλοί δραστηριοποιούνται σε διαφόρους πολιτιστικούς και αθλητικούς φορείς. Στον Πυργετό γεννήθηκε και έζησε ο μεγάλος δεξιοτέχνης του κλαρίνου και τραγουδοποιός Βάϊος Μαλιάρας. Ιδιαίτερα γραφικά είναι τα εξωκλήσια του Πυργετού, πραγματικά φυτεμένα μέσα σε πανέμορφες δασώδης εκτάσεις, ενώ ξεχωριστή ομορφιά έχει το «Πετρογέφυρο».

 

---

Σκήτη

Το όνομα του χωριού παραπέμπει σε χώρο, όπου κατά το παρελθόν θα ασκήτευαν μοναχοί. Οι ερευνητές τοποθετούν τη θέση της αρχαίας Μελιβοίας κοντά στο Πολυδένδρι ή τη Σκήτη. Στα ΒΔ. της Σκήτης εντοπίστηκαν ερείπια κάστρου, που πιθανότατα ταυτίζονται με τη βυζαντινή «Κενταυρόπολη». Η Σκήτη είναι χτισμένη στις πλαγιές του Μαυροβουνίου σε υψόμετρο 350 μ. και απέχει από τη Λάρισα 48 χλμ. Ο μόνιμος πληθυσμός της ανέρχεται στα 400 άτομα ενώ το καλοκαίρι ξεπερνά τους 1000. Κύριο εισόδημα των κατοίκων είναι η καλλιέργεια ελιάς, καστανιάς, μήλων και αχλαδιών, η κτηνοτροφία, η αλιεία και ο τουρισμός (ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχείο και κατασκηνωτικό κέντρο).

 

---

Σπηλιά

Η Σπηλιά είναι χτισμένη στον Κίσσαβο σε 850 μ. υψόμετρο. Απέχει 30 χλμ. από τη Λάρισα. Στα ΝΔ του χωριού έχουν εντοπιστεί θολωτοί μυκηναϊκοί τάφοι, δύο από τους οποίους ανάσκαψε ο Θεοχάρης, στις θέσεις «Βρύση Βούλγαρη» και «Κιμπουρλί» και οι οποίοι είναι σήμερα εν μέρει ορατοί. Στη θέση «Σοκάκι» υπάρχει σπήλαιο με σταλακτίτες και στη θέση «Μπουγάζι» χαράδρα. Έχει 324 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τις τουριστικές δραστηριότητες. Το καλοκαίρι η Σπηλιά πολλαπλασιάζει τον πληθυσμό της, αποκτώντας παραθεριστικό χαρακτήρα. H Σπηλιά είναι το κυριότερο ορμητήριο ορεινών δραστηριοτήτων της Λάρισας. Στην περιοχή του κυρίως Κισσάβου υπάρχει δυνατότητα πεζοπορίας στο μονοπάτι προς την κορυφή χειμώνα και καλοκαίρι, αναρρίχησης, διαδρομών με ποδήλατα βουνού ή οχήματα 4X4, ιππασία ή και ορειβατικό σκι. Επίσης, ανάβαση στον Προφήτη Hλία, την ψηλότερη κορυφή του Κισσάβου.

Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα

Γίνεται πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο χαρίζοντας ανεπανάληπτες εμπειρίες με τη φυσική της ομορφιά, αλλά και τα μοναδικά αξιοθέατα που την περιστοιχίζουν.

Η ιστορία, η παράδοση, η αρχιτεκτονική, τα θρησκευτικά μνημεία, η φυσική ιστορία συνδυάζονται τόσο αρμονικά, που κάθε στιγμή, κάθε ματιά είναι και πρωτόγνωρη για τον επισκέπτη. Η περιοχή προσφέρεται για ορειβασία, ψάρεμα, πεζοπορία, κολύμπι, ιππασία, ποδηλασία, ανεμοπτερισμό, ακόμη και επίσκεψη στο Χιονοδρομικό κέντρο (Νεράιδα) έστω κι αν δεν είναι ακόμη καλά οργανωμένο.

Όταν γύρω στα 1928 ο Νικόλαος Πλαστήρας οραματίστηκε την κατασκευή φράγματος στον παραπόταμο του Αχελώου Μέγδοβα (ή Ταυρωπό) κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το αποτέλεσμα που θα είχε αυτή η ανθρώπινη παρέμβαση..

Το 1961 η ιδέα πραγματοποιήθηκε και το οροπέδιο της Νεβρόπολης μετατράπηκε σε τεχνητή λίμνη, που πήρε το όνομα του εμπνευστή της.

Αρμονικά συνδυασμένα γη, το νερό και ο αέρας, συνθέτουν ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς και μαγευτικής εμπειρίας.

 

---

Φράγμα- Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο

Το φράγμα είναι μια τοξοειδής κατασκευή ύψους 83ων μέτρων και μήκους 200ων μέτρων. και η θέασή του αποτελεί μια αλησμόνητη εμπειρία.

Η κατασκευή του ήταν έργο ζωτικής σημασίας, καθώς επέλυσε το αρδευτικό πρόβλημα μεγάλου τμήματος του κάμπου. Τα νερά της λίμνης μεταφέρονται στον κάμπο από έναν τεράστιο αγωγό, που είναι ορατός από μεγάλη απόσταση και δίνουν κίνηση στον Υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ.

 

---

Το Κάστρο στο Φανάρι

Το χωριό Φανάρι ανήκε στο Δήμο Ιθώμης ενώ τώρα με τον Καλλικράτη ανήκει στο Δήμο Μουζακίου. Το κάστρο χτίστηκε σε σημείο που να ελέγχει τις εξόδους από την οροσειρά της Πίνδου προς τον Θεσσαλικό κάμπο και αποτελεί το μόνο κάστρο που σώζεται στην περιοχή. Χρονολογείται από την υστεροβυζαντική περίοδο και ειδικότερα από τον 13ο αιώνα και επισκευάστηκε αρκετές φορές στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κατά τις ανασκαφές στο εσωτερικό του βρέθηκε καμαροσκέπαστο κτίσμα που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη πυρομαχικών, δεξαμενές, πλακόστρωτοι διάδρομοι καθώς και ερείπια από ένα τζαμί..

 

---

Το Κονάκι του Μουφούμπεη

Βρίσκεται στο χωριό Πρόδρομος του πρώην δήμου Κάμπου και νυν Δήμου Καρδίτσας και ήταν το σπίτι του Μπέη της περιοχής κατά την εποχή της τουρκοκρατίας. Χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και σήμερα χρησιμοποιείται από τις υπηρεσίες της ΙΓ’ εφορίας Προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων.

 

---

Μουσεία & Αρχαιολογικοί Χώροι

Στο Καλλίθηρο (Σέκλιζα) που περιλαμβάνει ερείπια της παλιάς πόλης, το Ιουστινιάνειο κάστρο του 6ου αιώνα και την Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου 19ου αιώνα. Στη Ρεντίνα το μουσείο Εθνικής Αντίστασης, στο χωριό Φίλια το κτίριο Ρωμαϊκών χρόνων με ψηφιδωτά δάπεδα, στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι το θολωτό τάφο, στο χωριό Συκεώνα τον αρχαιολογικό χώρο με τα λουτρά από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Στο χωριό Κέδρος την αρχαιολογική αποθήκη, στον Παλαμά τον Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Ρούμ, κοντά στη Μητρόπολη το Μηκυναϊκό θολωτό τάφο Γεωργικού Ξυνονερίου, και τον αρχαίο Ναό του Απολλωνα στα Λιανοκόκκαλα Μοσχάτου, στο Μορφοβούνι το Κέντρο Ιστορικών Μελετών Νικόλαος Πλαστήρας και το Πολιτιστικό Κέντρο Αντώνης Σαμαράκη, και το Αγροτικό Μουσεία στην Ιτέα με εκθέματα ανάλογα.

 

---

Το δασικό χωριό Δρυάδες

Το δασικό χωριό “Δρυάδες” με είκοσι ξύλινα σπίτια έτοιμα να υποδεχτούν τους επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν μέσα στη φύση. Το παλιό Δημοτικό Σχολείο στο Νεοχώρι όπου λειτουργεί Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και τον Βοτανικό κήπο Νεοχωρίου που συγκεντρώνει στοιχεία για τη χλωρίδα της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα και τέλος τα πολλά και αξιόλογα γεφύρια σε όλες σχεδόν τις περιοχές του νομού.

 

---

Παλαιοζογλώπι

Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Ιτάμου, νυν Δήμο Καρδίτσας, Στην τοποθεσία Προφήτης Ηλίας βρίσκεται ο τάφος του σημαντικού αγωνιστή Χαρίλαου Φλωράκη ενώ στο χωριό το πατρικό του σπίτι λειτουργεί ως μουσείο κατόπιν ενεργειών του Δήμου Ιτάμου και της Ένωσης Αγραφιώτικων χωριών.

 

---

Κοιμωμένη των Αγράφων

Οι κορυφογραμμές των Αγράφων σχηματίζουν τη μορφή μιας γυναίκας που κοιμάται. Είναι η ξακουστή “Κοιμωμένη των Αγράφων” μοναδικό φυσικό μνημείο που η μορφή της είναι ορατή από ολόκληρο σχεδόν τον κάμπο.

 

---

Η Σπηλιά το Γεωργίου Καραϊσκάκη

Βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι του Δήμου Μουζακίου, όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί γεννήθηκε «ο γιος της καλογριάς», ο στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, εξέχουσα προσωπικότητα με σημαντική προσφορά στον αγώνα του ’21.

 

---

Τα ΔάσηΕλάτης

Τα δάση ελάτης της περιοχής είναι μοναδικής ομορφιάς στον Ελλαδικό χώρο. Καλύπτουν τη δυτική πλευρά της λίμνης Πλαστήρα μέχρι την περιοχή Φουρνά – Ζαχαράκι. Οι εκδρομές στα δάση αυτά είναι μοναδική απόλαυση.

 

---

Το Δάσος Μπελοκομίτη

Καλύπτει έκταση περίπου 5,5 χιλ. στρεμμάτων και μέσα του υπάρχουν πολλά σηματοδοτημένα οικολογικά μονοπάτια, ένα εκ των οποίων οδηγεί στο Παρατηρητήριο με την καταπληκτική θέα.

 

---

Οικισμοί

Όλα τα χωριά της λίμνης έχουν ενδιαφέρον για τον επισκέπτη και αξίζει μια επίσκεψη στο καθένα από αυτά. Αναφέρουμε όμως ιδιαίτερα το Νεοχώρι από όπου έχετε εντυπωσιακή θέα της λίμνης. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει και στον παραδοσιακό οικισμό Άγιο Γεώργιο. Κτισμένος αμφιθεατρικά διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική που θέλει τα σπίτια λιτά χωρίς περιττά στολίδια.

 

---

Ο ποταμός Αχελώος

ή Ασπροπόταμος. κυλάει στη δυτική πλευρά του δήμου Αχελώου στα σύνορα με το νομό Άρτας. Το τμήμα που βρίσκεται στην πλευρά της Καρδίτσας είναι γεμάτο από δάση ελάτης, πρίνου και πλατάνων. Το τοπίο από την ορεινή Αργιθέα είναι εντυπωσιακό, ενώ στην περιοχή “Νεοχώρια” υπάρχει η δυνατότητα διάσχισής του με χειροκίνητο τελεφερίκ (περαταριά).

 

---

Ο ποταμός Μέγδοβας

Είναι ο μεγαλύτερος παραπόταμος το Αχελώου και διασχίζει εγκάρσια την οροσειρά της Πίνδου. Στα νερά του υπάρχουν άγριες πέστροφες αλλά και εκτροφεία.

 

---

Ιερά Μονή Κορώνης

Σε υψόμετρο 1500μ ανάμεσα στις κοινότητες Μοσχάτου και Μεσενικόλα και σε θέση περίοπτη, συναντάμε την Ι.Μ. Γεννήσεως Θεοτόκου, γνωστή ως Ιερά Μονή Κορώνας. Παλαιότερα ονομάζονταν Μονή Κρυεράς Πηγής ενώ ως Ιερά Μονή Κορώνας τη συναντάμε από τις αρχές του 18ου αιώνα. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνό Β’ στις αρχές του 12ου αιώνα, τότε που ανακαλύφθηκε η εικόνα της Παναγίας.

 

---

Ιερά Μονή Πέτρας

Βρίσκεται κοντά στην κοινότητα του Καταφυγίου. Η ίδρυσή της τοποθετείται στον 16ο αιώνα και στην ακμή της είχε 20 καλόγερους και 120 κελιά. Στο ναό σώζεται η εικόνα της Παναγίας της γλυκοφιλούσας.

 

---

Ιερά Μονή Παναγίας Πελεκητής

Είναι κτισμένη σε μια απόκρημνη πλαγιά των βουνοκορφών των Αγράφων στην οποία λειτούργησε και “κρυφό σχολειό” την εποχή της τουρκοκρατίας.

 

---

Μονή Γενέσεως Θεοτόκου

Βρίσκεται στο χωριό Βλάσσι και διαθέτει τοιχογραφίες του κυρίως ναού που χρονολογούνται από το 1664 και τοιχογραφίες του νάρθηκα από 1711. Ιδρύθηκε από αξιωματούχους του Φαναρίου και της Μολδοβλαχίας που ονομάζονταν “Σλουτζιάρηδες”.

Οι οργανωμένες …

 

Ρακοπόταμος

Η παραλία του Ρακοποτάμου είναι αμμώδης χρυσαφί χρώματος με λίγο βότσαλο και βρίσκεται σε απόσταση 8 χλμ. από τον Αγιόκαμπο, πηγαίνοντας από τον δρόμο για Πολυδένρι. Το όνομά της βασίζεται στην ύπαρξη ενός χειμάρρου, του «Ρακοποτάμου».

Στον Ρακοπόταμο διεξάγονται δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού, όπως canoyning αλλά και διαδρομές όπου συναντά κανείς καταρράκτες που φτάνουν ως και 30 μέτρα.

Είναι μια πανέμορφη και ήρεμη παραλία, αρκετά δημοφιλής στους φίλους του ελεύθερου καμπινγκ αλλά και σε όσους ψάχνουν κάτι το διαφορετικό.
Χωρίζεται σε 3 κολπίσκους συνδυάζοντας βουνό και θάλασσα, όπου η βλάστηση φτάνει μέχρι και τα πρώτα βράχια της θάλασσας.

Στην περιοχή του Ρακοποτάμου επίσης θα βρείτε καφέ-μπαρ, καντίνες και ταβέρνες.

 

---

Πολυδένδρι

Η παραλία Πολυδενρίου είναι η πρώτη παραλία που συναντά κάποιος μετά τον Αγιόκαμπο στο δρόμο για Ρακοπόταμο. Η έκταση της φτάνει τα 300 μέτρα και είναι μια ερημική παραλία με μικρά βότσαλα.

Πάνω από την παραλία Πολυδενδρίου, οι επισκέπτες μπορούν να βρουν ταβέρνες-εστιατόρια, καφέ-μπαρ καθώς και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ο παραλιακός οικισμός Πολυδένδρι είναι χτισμένος μέσα σε οργιώδη βλάστηση, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα.

 

---

Αγιόκαμπος

Η παραλία του Αγιοκάμπου είναι αμμώδης και με ψιλό βότσαλο, έχει πεντακάθαρα νερά και είναι βραβευμένη με τη Γαλάζια Σημαία. Η έκταση της παραλίας Αγιοκάμπου μαζί με την παραλία Βελίκας και Σωτηρίτσας φτάνει τα 14 χλμ. και αποτελούν τα πιο δημοφιλή παράλια του Νομού Λαρίσης. Οι συνεχώς αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις , τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, η έντονη νυχτερινή ζωή και τα πανέμορφα δάση σε συνδυασμό με τα σημαντικά μνημεία της περιοχής, καθιστούν τον Αγιόκαμπο ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο. Επίσης, υπάρχουν δύο camping με όλες τις ανέσεις και χώρος διασκέδασης για μικρά παιδιά. Παράλληλα υπάρχουν γήπεδα μπάσκετ και τέννις σε όλη την έκταση της παραλίας.

 

---

Σωτηρίτσα

Η παραλία της Κάτω Σωτηρίτσας βρίσκεται ανάμεσα από την παραλία Αγιοκάμπου και Βελίκας. Χαρακτηριστικά της παραλίας είναι η άμμος και το ψιλό βότσαλο, η μεγάλη έκταση και η βαθειά θάλασσα. Είναι οργανωμένη σε πολλά σημεία με beach bar, fast food, ταβέρνες και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, καλύπτοντας έτσι όλες τις ανάγκες των τουριστών. Και εδώ υπάρχει μεγάλη οικοδομική ανάπτυξη, κυρίως με συγκροτήματα ενοικιαζόμενων δωματίων.

 

---

Βελίκας

Η βραβευμένη με τη Γαλάζια Σημαία παραλία Βελίκας, αποτελεί συνέχεια της παραλίας του Αγιοκάμπου και Σωτηρίτσας. Σε κάποια σημεία είναι αμμώδης ενώ σε άλλα βοτσαλωτή. Είναι πλήρως οργανωμένη, με πολλές ψαροταβέρνες, σούπερ μάρκετ, καφέ-μπαρ και πλήθος ενοικιαζόμενων δωματίων.

 

---

Βραχάκια

H παραλία Βραχάκια βρίσκεται στο τέλος της Βελίκας στον δρόμο προς την Παλιουριά.

Εδώ το σκηνικό είναι διαφορετικό απ’ότι έχουμε συνηθίσει. Η πλαγιά του λόφου, που κόβεται από τον δρόμο σε μεγάλο ύψος, τερματίζει λίγα μέτρα πριν από την θάλασσα κάνοντας το τοπίο μαγευτικό.

Ένας μέρος της παραλίας είναι οργανωμένο με ομπρέλες και ξαπλώστρες ενώ το υπόλοιπο με ψιλό βότσαλο και άμμο είναι ότι πρέπει για ξεκούραση και μπάνιο ειδικά τις απογευματινές ώρες καθώς σκιάζεται σχετικά νωρίς.

 

---

Παλιουριά

Η παραλία της Παλιουριάς είναι πλήρως οργανωμένη με ταβέρνες, καφέ-μπαρ και ενοικιαζόμενα δωμάτια και είναι ακριβώς μπροστά στο δρόμο κάτω από τα σπίτια. Έχει αρκετά μεγάλη έκταση που φτάνει περίπου τα 2 χλμ., και είναι αμμουδερή με λίγο βότσαλο. Ένα κομμάτι της παραλίας είναι σκεπασμένο από πλατάνια και έχει πάντα ίσκιο.

 

---

Κουτσουπιά

Η παραλία παρουσιάζει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη και σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να βρει ό,τι χρειάζεται για να περάσει τις διακοπές του. Στην Κουτσουπιά πάρχουν beach bar, ταβέρνες και πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια μπροστά στην παραλία.

 

---

Κόκκινο Νερό

Μπροστά στην παραλία δεσπόζουν ψαροταβέρνες με φρέσκα ψάρια, beach bar καθώς και αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία. Η παραλία Κόκκινο Νερό αποτελείται από δύο επιμέρους ακτές. Στη βόρεια πλευρά υπάρχει παραλία με βότσαλα και στην αντίθετη πλευρά μια παραλία με αμμουδιά μήκους 1 χλμ. Λίγο πιο πάνω από το Κόκκινο Νερό βρίσκεται το περίφημο Φαράγγι Καλυψώς με τους τρεις καταρράκτες και το δάσος με τις πανύψηλες οξιές, όπου διοργανώνονται πολλές δραστηριότητες εναλλακτικού τουρισμού.

 

---

Πλατιά Άμμος

Η παραλία Πλατιά Άμμος βρίσκεται δίπλα από το Κόκκινο Νερό βόρεια της ακτογραμμής. Τα τεράστια πλατάνια προσφέρουν μια φυσική ομπρέλα. Η Πλατιά Άμμος είναι οργανωμένη, καθώς υπάρχουν καφέ-μπαρ, οργανωμένοι χώροι στάθμευσης, ένα περίπτερο και μια ψαροταβέρνα.

 

---

Στόμιο

Το Στόμιο λόγω της πλούσιας χρυσαφένιας αμμουδιάς και της ρηχής παραλίας μήκους 2 χλμ., είναι ιδανικός τόπος για οικογενειακές διακοπές. Υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχειακές μονάδες, καφέ-μπαρ, ταβέρνες κ.ά. Η παραλία του Στομίου είναι κατάλληλη για θαλάσσια σπορ και ιδιαίτερα wind surfing. Σήμα κατατεθέν του Στομίου είναι ο φάρος στην παραλία κοντά στο λιμάνι. Στο Στόμιο λειτουργεί και Camping το οποίο διαθέτει 200 θέσεις επισκεπτών πλήρως οργανωμένες στην περίοδο Μάιο με Σεπτέμβριο.

 

---

Αλεξανδρινή (ή Στρίντζος)

Βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Παλαιόπυργος, σε απόσταση 48 χλμ. από τη Λάρισα και 3 χλμ. από το Στόμιο. Η παραλία έχει χρυσαφένια αμμουδιά και η έκτασή της φτάνει τα 2 χλμ. Είναι οργανωμένη παραλία με beach-bar, ταβέρνες και θαλάσσια αθλήματα. Μπροστά στον παραλιακό οικισμό βρίσκονται και οι κατασκηνώσεις Αγίου Δημητρίου. Εδώ καταλήγουν συνήθως οι λάτρεις του canoe-kayak που κατεβαίνουνε τον ποταμό Πηνειό.

 

---

Μεσάγγαλα

Τα Μεσάγγαλα είναι ένας παραλιακός οικισμός και βρίσκεται σε απόσταση 40 χλμ. από τη Λάρισα προς τη Θεσσαλονίκη, κοντά στην Εθνική Οδό Λάρισας-Θεσσαλονίκης. Η παραλία Μεσάγγαλα είναι άρτια οργανωμένη και γνωστή για τις θεραπευτικές ιδιότητες της αμμουδιάς της, λόγω της θερμοκρασίας. Η θάλασσα είναι σχετικά ρηχή, ιδανική για οικογενειακές διακοπές. Υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, ψαροταβέρνες, εστιατόρια και καφέ-μπαρ.

 

---

Καστρί Λουτρό

Ο παραλιακός οικισμός Καστρί Λουτρό βρίσκεται ανάμεσα από τα Μεσάγγαλα και τους Νέους Πόρους Κατερίνης. Η παραλία είναι άρτια οργανωμένη και βραβευμένη με τη Γαλάζια Σημαία. Εδώ διοργανώνεται κάθε καλοκαίρι πρωτάθλημα beach volley. Οι επισκέπτες μπορούν να βρουν ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, ταβέρνες, καφέ-μπαρ κ.ά. Αξίζει να τονιστεί στους ερασιτέχνες ψαράδες πως η περιοχή ενδείκνυται για ψάρεμα. Επίσης, στις εκβολές του Πηνειού ποταμού μπορείτε να κάνετε κανό και καγιάκ.

Όλυμπος

 

«Πολύπτυχος», «ακτινοβόλος», «χιονάτος», είναι μερικά από τα επίθετα, που αποδόθηκαν στον Όλυμπο κατά την αρχαιότητα. Στις κορυφές του κατοικούσαν οι Δώδεκα Θεοί, που όριζαν τις μοίρες των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηρίστηκε επίσης Παρθενώνας της Ελληνικής φύσης. Είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας (2.917μ.) και το 2ο στα Βαλκάνια. Έχει έκταση 174.200στρ. Οριοθετείται Βόρεια  από τα Στενά της Πέτρας και Νότια από την Κοιλάδα των Τεμπών (Νομοί Πιερίας και Λάρισας).

Το ρέμα της Ζηλιάνας στην περιοχή Καρυάς τον χωρίζει σε δύο τμήματα, τον κυρίως όγκο και τον Κάτω Όλυμπο (περισσότερο στο Ν. Λάρισας). Καθώς ορθώνεται στα όρια Θεσσαλίας-Μακεδονίας και στο μέσο περίπου της ηπειρωτικής Ελλάδας, είναι εύκολα προσπελάσιμος από το εθνικό οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο και από επαρχιακούς δρόμους και είναι επίσης ορατός από τις κορυφές των περισσότερων βουνών της Ελλάδας. Ασάφεια επικρατεί γύρω από την καταγωγή και την ερμηνεία του ορεώνυμου «Όλυμπος» και οι περισσότερες προσπάθειες ετυμολογίας οδηγούν στη σύνθεση των λέξεων «όλος+λάμπω» (ολολαμπής, ολόλαμπρος= αυτός που λάμπει συνέχεια και πολύ).

Ο σχηματισμός του βουνού τοποθετείται χρονικά πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια περίπου. Μερικά από τα πετρώματα που τον συνθέτουν είναι ο ασβεστόλιθος, ο κίτρινος ψαμμίτης, ο δολομίτης και το σχιστολιθικό μάρμαρο. Ο τύπος του κλίματος είναι τυπικά μεσογειακός με πολλές διαβαθμίσεις και διακυμάνσεις (από τις χαμηλότερες προς τις ψηλότερες περιοχές), που φαίνονται ξεκάθαρα στα οικοσυστήματα της περιοχής. Από ιστορικής άποψης, ο Όλυμπος εμφανίζει μία συνεχή «χρήση» ως τόπος ιερός και μία εμφανή εγκατοίκηση, με βάση τα μέχρι στιγμής αρχαιολογικά ευρήματα. Στις πλαγιές του φιλοξένησε αρχαία ιερά (ιερό του Δία στην κορυφή Αγ. Αντώνιος σε υψ. 2.817 μ., στο Πύθιο του Ν. Λάρισας και στο Δίον -Ν. Πιερίας) και σημαντικά μοναστήρια (Αγ. Διονυσίου, Πέτρας, Αγ. Αντωνίου, Παναγίας Ολυμπιώτισσας, Αγ. Τριάδας, Παναγίας των Κανάλων). Οι χαράδρες και τα δάση του έγιναν ορμητήριο κλεφτών. Σημαντική ένδειξη του μεγάλου ρόλου που έπαιξε στο διάβα των χρόνων και της θέσης του στην καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής, αποτελεί η αναφορά του Ολύμπου στη δημώδη ελληνική ποίηση, που υμνήθηκε και τραγουδήθηκε περισσότερο από κάθε άλλο ελληνικό βουνό. Κατά τη γερμανοϊταλική κατοχή ο ελληνικός στρατός μαζί με μονάδες Νεοζηλανδών και Αυστραλών έδωσε εδώ υποχωρώντας, σημαντικές μάχες, ενώ αμέσως μετά στον Όλυμπο φώλιασε και η Εθνική Αντίσταση.

Έκταση 44.500 στρ. του Ολύμπου χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός το 1938 (Ν. Πιερίας και Λάρισας), ενώ η UNESCO κήρυξε το βουνό «Απόθεμα της Βιόσφαιρας». Το καθεστώς προστασίας του Δρυμού συντελεί τόσο στη διάσωση της χλωρίδας και πανίδας, όσο και στην ολοκληρωμένη και συστηματική καταγραφή τους. Ο πυρήνας του Εθνικού Δρυμού (ψηλές κορυφές, χαράδρα του Μαυρόλογγου, κοιλάδα του ποταμού Ενιπέα) και οι ορθοπλαγιές στα Μικρά και Μεγάλα Καζάνια, αποτελούν σημαντικούς βιότοπους για πολλά και σπάνια είδη φυτών και ζώων. Η εντυπωσιακή και άγρια ομορφιά του, όπως και οι μύθοι που τον συνοδεύουν, αποτελούν μόνο τις αφορμές για τις χιλιάδες των τουριστών, που τον επισκέπτονται κάθε χρόνο. Πέντε ορειβατικά καταφύγια αναλαμβάνουν την εξυπηρέτησή τους, προσφέροντας διαμονή και διατροφή.

Περιηγητές, διπλωμάτες, επιστήμονες, αξιωματικοί εντυπωσιασμένοι από το βουνό αποπειράθηκαν να το κατακτήσουν από πολύ παλιά. Από την αρχαιότητα ακόμα είναι γνωστό ότι σε πολλές κορυφές του βουνού υπήρχαν παρατηρητήρια και φρυκτωρίες. Ο Όσιος Διονύσιος φέρεται ως ο πρώτος εξερευνητής του Ολύμπου. Στις αρχές του 16ου αι. μάλιστα έχτισε εκκλησάκι του Προφ. Ηλία στην ομώνυμη κορυφή (2.803μ.), το ψηλότερο εκκλησάκι στον ελληνικό χώρο.

 

Η Χλωρίδα

Το 1836 ο Γάλλος βοτανολόγος Aucher-Eloy μελέτησε τα φυτά του Ολύμπου. Κατόπιν η χλωρίδα του βουνού και τα είδη των φυτών του, αποτέλεσαν πεδίο έρευνας και μελέτης για πολλούς επιστήμονες. Από τα 1.700 είδη φυτών, που έχουν καταμετρηθεί στον Όλυμπο (δηλ. το 25% περίπου της ελληνικής χλωρίδας), τα περισσότερα είναι συνηθισμένα είδη του ελλαδικού χώρου, όπως επίσης συνηθισμένα μεσογειακά και κεντροευρωπαϊκά είδη. Δε λείπουν όμως κι εκείνα που έχουν περιορισμένη εξάπλωση, καθώς και τα σπάνια και τα ενδημικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το είδος Jankaeaheldreichii, φυτικό λείψανο από την εποχή των παγετώνων.

Στους πρόποδες του βουνού φύονται κατά κύριο λόγο χαμηλοί θάμνοι, όπως το θυμάρι. Λίγο πιο πάνω κυριαρχεί η μακία, δηλαδή ψηλότεροι θάμνοι και χαμηλά δέντρα, όπως τα πουρνάρια, οι κουμαριές, οι αριές και τα ρείκια. Εδώ απαντώνται και αγριολούλουδα (ανεμώνες, ίριδες, κρόκοι και ορχεοειδή). Η Α. και Β. πλευρά του βουνού καλύπτεται από συμπαγή δάση διαφόρων ειδών, ενώ τα Δ. και Ν. τμήματά του έχουν ελάχιστη δασώδη βλάστηση. Το χαρακτηριστικότερο είδος εδώ είναι το μαυρόπευκο (Pinusnigra) χωρίς να απουσιάζουν οι γαύροι, οι δρύες, οι σφένδαμοι, οι κρανιές και η ελάτη (Abiesborιsii-regis) με την οξιά. Σε μεγάλα υψόμετρα εμφανίζονται τα ρόμπολα (Pinusheldreichii), είδος ψυχρόβιο με μεγάλη αντοχή στις ακραίες καιρικές συνθήκες, όπως το ψύχος και η ξηρασία. Στον Όλυμπο παρατηρείται και το μεγαλύτερο δασοόριο της Ευρώπης που φτάνει τα 2.700 μ.

Η αλπική χλωρίδα (πάνω από τα 2.000 μ.) αριθμεί στον Όλυμπο περισσότερα από 100 είδη, αρκετά από τα οποία σπανίζουν και 23 ενδημούν μόνο εδώ, όπως:

1. Achillea ambrosiaca
2. Alyssum handelii
3. Asprerula muscosa
4. Aubrieta thessala
5. Campanula oreadum
6. Carum adamovicii
7. Centaurea incompleta
8. Centaurea litochorea
9. Centaurea transiens
10. Cerastrium theophrasti
11. Erysimum olympicum
12. Festuca olympica
13. Genista sakellariadis
14. Jankaea heldreichii
15. Ligusticum olympicum
16. Melampyrum ciliatum
17. Poa thessala
18. Potentilla deorum
19. Rynchosinapis nivalis
20. Silene dionysii
21. Silene oligantha
22. Veronica thessalica
23. Viola striis-notata

 

Η Πανίδα

Η σημασία της πανίδας του Ολύμπου καθορίζεται από το γεγογός ότι σΆ αυτόν διαβιούν μερικά από τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη της Ευρώπης. Αυτό αποδεικνύει την ποιότητα των βιοτόπων του αλλά και την επιτακτική ανάγκη για την προστασία τους. Από τα 32 είδη θηλαστικών που ζουν στο βουνό, υπάρχει μεγάλος αριθμός από αλεπούδες (Vulpesvulgaris), αγριογούρουνα (Susscrofa), ασβούς (Molestacus), κουνάβια (Mustelamartes), χιονοπόντικες και νυφίτσες (Putoriusvulgaris). Σπανίζουν το αγριόγιδο (Rupicaprarupicapra), ο λύκος (Canislupus) και ο αγριόγατος (Feliscatus), ενώ δυστυχώς η αρκούδα (Ursusarctοs), ο λύγκας (Lynxlynx) και το ελάφι (Cervuselaphus) έχουν εξαφανιστεί.

Η ορνιθοπανίδα αριθμεί περισσότερα από 115 είδη. Στις ορθοπλαγιές βρίσκουν καταφύγιο αρπακτικά, όπως ο χρυσαετός (Aquilachrysaetos), ο γυπαετός (Gypaetusbarbatus), ο πετρίτης (Falcoperegrinus), ο σταυραετός (Hieraaetuspennatus), το σαΐνι (Accipiterbrevipes), ο ασπροπάρης (Neophronpercnopterus) και ο φιδαετός (Circaetusgallicus). Στα δάση φωλιάζουν 7 από τα 10 είδη δρυοκολαπτών της Ευρώπης. Ανάμεσά τους τα σπάνια μαυροτσικλιτάρα (Dryocopusmartius) και τριδακτυλοτσικλιτάρα (Picoidestridactylus). Τέλος, στις αλπικές κορυφές και στις δύσκολες καιρικές συνθήκες έχουν προσαρμοστεί ο χιονοψάλτης και η χιονάδα αλλά και δύο είδη καλιακούδας. Η χαμωτίδα, ο αγριόγαλος (Otistarda) και ο μαυρόγυπας (Aegypiusmonachus) έχουν εξαφανιστεί κυρίως από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις.

Στον Όλυμπο έχουν καταγραφεί, επίσης, περισσότερα από 18 είδη αμφίβιων και ερπετών (συνηθισμένα ερπετά του ελληνικού χώρου, όπως φίδια, χελώνες, σαύρες κ.ά.), καθώς και μία μεγάλη ποικιλία εντόμων, κυρίως πεταλούδες, για τις οποίες ο Όλυμπος φημίζεται.

 

---

η Όσσα (Κίσσαβος)

Βρίσκεται στα ΒΑ. του Νομού, διακρίνεται από τον Κάτω Όλυμπο με την κοιλάδα των Τεμπών, ενώ Βόρεια και Ανατολικά ορίζεται από το ρου του Πηνειού και το Αιγαίο Πέλαγος αντίστοιχα.

Στη μυθολογία η αναφορά του ονόματος της Όσσας γίνεται στις προσπάθειες των γιγάντων να τοποθετηθούν τα τρία μεγάλα βουνά μαζί (Όλυμπος, Όσσα, Πήλιο) για να φτάσουν τους θεούς.

Αν και από τον Όμηρο το βουνό δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, αφού οι περισσότερες περιγραφές αφορούν το θεϊκό Όλυμπο, οι ξένοι περιηγητές, που το επισκέφτηκαν κατά καιρούς, το μνημονεύουν στα διάφορα έργα τους.

Η Άννα η Κομνηνή στην «Αλεξιάδα» (12ος αι.) αναφέρει για πρώτη φορά την Όσσα με το όνομα Κίσσαβος, ονομασία που επικράτησε ως τις μέρες μας και έτσι είναι γνωστή στο ευρύτερο κοινό.

Είναι ένα βουνό κατάφυτο από δάση οξιάς, καστανιάς, κουμαριάς, ελάτης και βελανιδιάς, αλλά φύονται και κέδροι, πλατάνια, κρανιές, φλαμουριές, βατομουριές και ποώδη, όπως ρίγανη και θυμάρι.

Κατά μήκος των ρεμάτων της ΒΑ. Όσσας απαντάται η σπάνια ιπποκαστανιά (Aesculushippocastanum).

Μία έκταση 16.900 εκταρίων είναι χαρακτηρισμένη «Αισθητικό Δάσος της Όσσας» και προστατεύεται από το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο ΦΥΣΗ 2000 (NATURA 2000).

Οι πλαγιές της φιλοξενούν γραφικά χωριά, χαρακτηρίζονται από έντονες χαραδρώσεις και ρέματα, που δημιουργούν πανέμορφους καταρράκτες και εντυπωσιακά φαράγγια και καταλήγουν σε χρυσαφένιες δαντελωτές ακτές του Αιγαίου.

Το οδικό δίκτυο του βουνού είναι εκτεταμένο και βατό σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους ταξιδιώτες να απολαύσουν κάθε γωνιά του.

Η ψηλότερη κορυφή («Προφ. Ηλίας» 1.978μ.) είναι ορατή από όλο σχεδόν το Νομό και εύκολα αναγνωρίσιμη, λόγω του κωνικού σχήματος.

Εδώ βρίσκεται και το γραφικό εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, στο οποίο εισέρχεται κανείς από άνοιγμα στο πάνω μέρος, καθώς χωμένο είναι στο έδαφος.

Αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας, καθώς διασχίζεται από καλοσημαδεμένα μονοπάτια (02), διαθέτει οργανωμένα αναρριχητικά πεδία, ενώ παράλληλα προσφέρεται για κατάβαση φαραγγιών, ποδηλασία βουνού (Αγώνες Πανελλήνιου Πρωταθλήματος) και διάσχιση με οχήματα 4Χ4.

Το Ορειβατικό Καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λάρισας στη θέση «Κάναλος» (1.604μ. υψ.) διαθέτει κατάλληλη υποδομή για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, κυρίως κατά τη θερινή περίοδο.

 

---

O Τίταρος

Βρίσκεται στα βόρεια του Νομού και δυτικά του Ολύμπου και είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό του Νομού με υψόμετρο 1.838μ. (κορυφή «Σάπκα»). Είναι κατάφυτο, κυρίως στις ΒΑ. πλαγιές του από δρύες χαμηλά και αιωνόβιες οξιές ψηλότερα. Το νότιο τμήμα του είναι υποβαθμισμένο από την υπερβόσκηση. Η πανίδα του αποτελείται κυρίως από κοινά δασικά είδη (αγριογούρουνα, αλεπούδες, δρυοκολάπτες, κίσσες κ.ά.). Προσφέρει μοναδική θέα στον Όλυμπο και ιδιαίτερα στις ψηλότερες κορφές αλλά και στα Πιέρια, όπως και στον Περραϊβικό κάμπο. Πανέμορφες πεζοπορικές διαδρομές διασχίζουν το βουνό, με αφετηρία το γραφικό Λιβάδι, τον μοναδικό οικισμό, που είναι χτισμένος στις πλαγιές του βουνού.

 

---

Τα Αντιχάσια

Βρίσκονται στα δυτικά του Νομού στα όρια με το Νομό Τρικάλων. Πρόκειται για όρη χωρίς έντονες χαραδρώσεις, αλλά με πολυάριθμες πτυχώσεις και διακλαδώσεις. Ψηλότερη κορυφή είναι η «Μαμαλή» (1.424μ.) με τον χαρακτηριστικό τουρκικό οροθετικό σταθμό του 1881. Η θέα που προσφέρεται είναι απεριόριστη, καθώς διακρίνονται τα Μετέωρα, μεγάλο τμήμα της Πίνδου, τα Άγραφα, το Βελούχι, η Οίτη, ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος. Η χλωρίδα στα χαμηλά υψόμετρα χαρακτηρίζεται από αείφυλλα πλατύφυλλα (πουρνάρια), ενώ ανεβαίνοντας επικρατούν οι δρύες, οι οποίες ψηλότερα αντικαθίστανται από οξιές. Αυτές σχηματίζουν τεράστια αμιγή δάση, που παράγουν σημαντικές ποσότητες ξυλείας. Αποτελούν όμως και καταφύγιο για πολλά είδη θηλαστικών (αγριογούρουνα, αλεπούδες, λαγούς, κουνάβια) και σπάνια αρπακτικά (ασπροπάρηδες, πετρίτες, σφηκιάρηδες, σαΐνια).

 

---

Το Μαυροβούνι

Το κατάφυτο Μαυροβούνι (1.054μ.) υψώνεται ανάμεσα στην Όσσα (Κίσσαβος) και το Πήλιο και αποτελεί σημαντικό βιότοπο για πολλά είδη αρπακτικών, όπως ο γυπαετός, ο ασπροπάρης και ο φιδαετός. Προστατεύεται από το ευρωπαϊκό δίκτυο NATURA 2000. Το Μαυροβούνι καλύπτεται κυρίως από δάση δρυός, οξιάς και καστανιάς. Τα αείφυλλα-πλατύφυλλα καταλαμβάνουν το κατώτερο μέρος του βουνού, ενώ οι αριές σχηματίζουν πυκνά δάση στις ανατολικές πλαγιές του. Στις όχθες των ρεμάτων φύονται σκλήθρα, πλατάνια, ιτιές και λεύκες.

 

---

Η Μελούνα

Τα ξερά και άνυδρα υψώματα της Μελούνας, που υψώνονται στην περιοχή Τυρνάβου-Ελασσόνας, υπήρξαν θέατρο επιχειρήσεων κατά τον πόλεμο του 1912-13.

Καγιάκ

Διάσχιση πλωτών τμημάτων ποταμών ή φυσικών και τεχνιτών λιμνών με διθέσια πολυεστερικά canoe-kayak. Τα canoe-kayak φέρουν και ειδικό κάθισμα για παιδιά, ιδιότητα που καθιστά την δραστηριότητα ιδανική για οικογένειες.

 

Δέλτα Πηνειού:

Μία ήρεμη, αλλά καθ’ όλα ψυχαγωγική κατάβαση στα πλούσια νερά του Πηνειού έως τις εκβολές του στο Αιγαίο Πέλαγος. Μία περιήγηση που μας φέρνει σε επαφή με τη μυθολογία της ευρύτερης περιοχής και την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του υδροβιότοπου. Η κατάβαση διαρκεί περίπου 2 ώρες και καταλήγει στο σημείο Στρίντζος, απέραντη αμμώδη παραλία.

 

Κοιλάδα Τεμπών:

Ο Πηνειός προσφέρει μία όμορφη διαδρομή rafting μέσα από την κοιλάδα των Τεμπών. Μία διαδρομή εξαιρετικής ομορφιάς με περάσματα 1ου και 2ου βαθμού δυσκολίας για όσους επιθυμούν να ανακαλύψουν τα μυστικά ενός επίγειου παράδεισου. Η διαδρομή προσφέρεται για αρχάριους, παιδιά και μεγάλες ηλικίες.

• Διάρκεια κατάβασης: 2 ώρες
• Περίοδος υλοποίησης: όλο το έτος

 

---

Κανό

Διάσχιση φαραγγιών στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου, του Κισσάβου και του Μαυροβουνίου. Ένας εκπληκτικός συνδυασμός καταρρίχησης, κατάβασης κάθετων τμημάτων βράχου και καταρρακτών με χρήση αναρριχητικού εξοπλισμού (rapel) και κολύμβησης σε πεντακάθαρες φυσικές λίμνες.

Ενδεικτικά μερικές από τις πιο όμορφες διαδρομές.

 

Φαράγγι Kαλυψώ:

Απολαύστε με την παρέα ή την οικογένεια σας τη θέα του μεγαλύτερου καταρράκτη (70μέτρα) του Κισσάβου στο εξαιρετικής ομορφιάς φαράγγι «Καλυψώ»πάνω από τα χωριά Κόκκινο Νερό και Καρύτσα. Περπατήστε μέσα στο κατάφυτο μονοπάτι στην βάση του καταρράκτη για μία απολαυστική βουτιά στα κρυστάλλινα νερά της λίμνης του. Κατάρριχηθείτε και κατεβείτε με rappel σε καταρράκτες που φτάνουν τα 30 μέτρα. Οι μυημένοι στο canyoning τολμήστε τη διάσχιση ολόκληρου του φαραγγιού με rappel σε καταρράκτες που φτάνουν τα 70 μέτρα.

 

Ρέμα Κακόσκαλας:

Μία απλή και όμορφη κατάβαση ιδανική για αρχάριους. Τα νερά του είναι πεντακάθαρα και ίσως από τα πιο πλούσια στο βουνό σε σύγκριση με τα άλλα του Κισσάβου.

 

Φαράγγι Ρακοποτάμου:

Μια πανέμορφη διαδρομή που ξεκινά από το Μαυροβούνι και καταλήγει στο Αιγαίο μέσα από πυκνή βλάστηση, φυσικές λίμνες και 6 rappel
σε καταρράκτες ύψους 8-37 μέτρων.

• Διάρκεια καταβασής: 2-6 ώρες

• Περίοδος υλοποίησης: Άνοιξη-Φθινόπωρο

 

---

Jeep Safari

Διάσχιση του ορεινού όγκου της Αν. Θεσσαλίας με Jeep. Περάσματα ποταμών, πορεία σε δασικούς δρόμους, ποικιλία διαδρομών μέσα σε πυκνή βλάστηση και μαγευτικά τοπία με φόντο τη θάλασσα στα βουνά Κίσσαβο (ορ.Όσσα), Μαυροβούνι και Κάτω Όλυμπο.

• Περίοδος υλοποίησης: Νοέμβριος έως Ιούνιος

 

---

Rafting:

Κατάβαση ποταμών με φουσκωτές βάρκες (RAFT) 4 έως 8 ατόμων.

Ο Πηνειός Ποταμός είναι από τα μεγαλύτερα σε μήκος ποτάμια της Ελλάδος, τμήματα του οποίου βρέχουν τις παρυφές των ορεινών όγκων του Κισσάβου και του Κάτω Ολύμπου.

 

Βερνέζι:

Μία απαιτητική κατάβαση στα στενά του Πηνειού (περιοχή Βερνέζι ) σε ένα από τα καλύτερα ποτάμια για Rafting στην Ελλάδα. Σε όλο το μήκος αυτού του τμήματος, τα περάσματα είναι συνεχόμενα με μικρά μόνο διαστήματα ομαλής ροής. Τα περισσότερα περάσματα 3ου και 4ου βαθμού. Σημαντικό στοιχείο ο όγκος νερού του ποταμού. Η εμπειρία θα είναι μοναδική και η αδρεναλίνη θα ανέβει κατακόρυφα.

• Διάρκεια καταβασής: 2 ώρες
• Κατώτατο όριο ηλικίας: 16 ετών
• Περίοδος υλοποίησης: Νοέμβριος έως Ιούνιος

 

Κοιλάδα Τεμπών:

Κατάβαση με διθέσια (Hot-Dog) και μονοθέσια φουσκωτά (monoraft) σε μια διαδρομή εξαιρετικής ομορφιάς μέσα στην κοιλάδα των Τεμπών, στον Πηνειό ποταμό. Μία διαδρομή με περάσματα 1ου και 2ου βαθμού δυσκολίας για όσους επιθυμούν να ανακαλύψουν τα μυστικά ενός επίγειου παράδεισου.

• Διάρκεια καταβασής: 2 ώρες
• Κατώτατο όριο ηλικίας: 16 ετών
• Περίοδος υλοποίησης: όλο το έτος

 

---

Αγώνες Κισσάβου:

Στη περιοχή του Κισσάβου διεξάγονται κάθε χρόνο αγώνες αυτοκινήτου 4Χ4, καθώς και ποδηλατικοί αγώνες και συγκεκριμένα η «Ανάβαση Ανατολής».

Επίσης η περιοχή του Κισσάβου προσφέρεται για αναρρίχηση και ορειβασία στις πλαγιές του βουνού, που διοργανώνονται από τους τοπικούς ορειβατικούς συλλόγους.

 

---

Πεζοπορίες:

Περπατήστε στα σηματοδοτημένα και χαρτογραφημένα μονοπάτια του Μαυροβουνίου, του Κισσάβου και του Κάτω Ολύμπου και απολαύστε την μαγεία της φύσης μέσα στα καταπράσινα δάση με τα ρυάκια και τους καταρράκτες. Θαυμάστε από ψηλά την θέα του κάμπου της Λάρισας, την κοιλάδα των Τεμπών και το γαλάζιο του Αιγαίου.

• Περίοδος υλοποίησης: Όλο το χρόνο

Για περισσότερα για τα μονοπάτια πεζοπορίας, κάνε κλικ:   https://www.larissa-beach.gr/el/paralia-larissas/monopatia-pezoporias

 

---

Αλεξίπτωτο πλαγιάς:

Συναρπαστικές πτήσεις στο ορεινό πεδίο του Ολύμπου και του Κισσάβου με αλεξίπτωτο πλαγιάς! Η θέα από «ψηλά» και το συναίσθημα της απόλυτης ελευθερίας που θα νιώσετε θα σας χαρίσουν μία αξέχαστη εμπειρία.

 

---

Θαλάσσιες δραστηριότητες:

Απολαύστε τη Θάλασσα και τον ήλιο σε συνδυασμό με θαλάσσιες δραστηριότητες στα παραλία της Λάρισας που κοσμείται από την μαγευτική θέα του Κίσσαβου και την ατελείωτη πεντακάθαρη Θάλασσα του Αιγαίου πελάγους.

Δραστηριότητες:καταδύσεις, sea-kayak, ποδήλατο θαλάσσης, catamaran, ιστιοπλοΐα (Laser Optimist), zodiac, beach volley, Wind Serf, Kite Serf, multy-activity adventure club για παιδία (9-15 ετών), είναι μόνο μερικά από τα αθλήματα που λαμβάνουν χώρα στα παράλια της Λάρισας για μια σειρά εκδηλώσεων ποικίλου ενδιαφέροντος.

• Περίοδος υλοποίησης: Όλο το χρόνο

Με Θέα το Αιγαίο

Κάθε χρόνο στα Παράλια του Δήμου Αγιάς, η Περιφερειακή Ενότητα Λάρισας σε συνεργασία με το Δήμο διοργανώνει τις Εκδηλώσεις «Με Θέα το Αιγαίο», οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε πολλούς από τους παραλιακούς οικισμούς του Δήμου και περιλαμβάνουν:

• Θεατρικές παραστάσεις και μουσικές βραδιές με γνωστούς καλλιτέχνες.
• Συναυλίες.
• Δημιουργικά εργαστήρια.
• Αθλητικοί αγώνες και τουρνουά.
• Εκδηλώσεις για παιδιά.

 

---

Γιορτή Κάστανου

Στην γραφική Καρίτσα, που βρίσκεται σε υψόμετρο 250μ στις κατάφυτες πλαγιές του Κισσάβου, τη 3η εβδομάδα του Οκτώβρη κάθε χρόνου πραγματοποιείται η Γιορτή του Κάστανου. Στη Γιορτή Κάστανου οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και θεατρικές παραστάσεις, να βιώσουν το παραδοσιακό λαϊκό γλέντι της περιοχής, να επισκεφτούν εκθέσεις παραδοσιακών καλλιεργητικών εργαλείων, να γευτούν εξαιρετικής ποιότητας και γεύσης ψητά και βραστά κάστανα. Ακόμα, στους επισκέπτες διανέμονται αναμνηστικά πήλινα με χούνες κάστανων.

 

---

Γιορτή Κερασιού

Στο δημοτικό διαμέρισμα του Μεταξοχωρίου σε συνεργασία με τους δημοτικούς φορείς (πολιτιστικός σύλλογος και αγροτικός σύλλογος) διοργανώνεται εδώ και 23 χρόνια η Γιορτή του Κερασιού, που είναι το κυριότερο αγροτικό προϊόν του χωριού. Η Γιορτή του Κερασιού αντιπροσωπεύει την άνοιξη και τους καρπούς της γης, με αφορμή το μάζεμα των κερασιών. Οι εκδηλώσεις γίνονται Σαββατοκύριακο στα μέσα Ιουνίου. Οι εκδηλώσεις αυτές αφορούν την διαφήμιση και προβολή του προϊόντος και παράλληλα με αυτό την προβολή του οικισμού με διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η γιορτή Κερασιού πραγματοποιείται στο Πολιτιστικό Κέντρο του χωριού, το παλαιό Παρθεναγωγείο και περιλαμβάνουν θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες λαϊκής μουσικής.

 

---

Γιορτή Μανιταριού

Οι μανιταρόφιλοι συγκεντρώνονται στο Σκλήθρο για να ανταλλάξουν γνώσεις και εμπειρίες για τα μανιτάρια, να δοκιμάσουν μανιταρογεύσεις και να απολαύσουν τις φυσικές ομορφιές της περιοχής κατά την αναζήτηση άγριων μανιταριών στο υπέροχο δάσος του μαυροβουνίου. Η εκδήλωση περιλαμβάνει διάλεξη του ερευνητή-συγγραφέα κου Γιώργου Κωνσταντινίδη για τους κανόνες συλλογής των εδώδιμων άγριων μανιταριών, τρόπους αναγνώρισης -ταυτοποίησης και συλλογής τους, εξόρμηση στο δάσος για την ανεύρεση μανιταριών, γευσιγνωσία (προσφέρεται μανιταρόσουπα, μανιταρόπιτα, ψητά μανιτάρια) και υπαίθριες δραστηριότητες για τα παιδιά (πύργο αναρρίχησης, flying fox, εναέριο πέρασμα δίχτυ αράχνης, τοξοβολία).

 

---

Γιορτή Μήλου

Στην Αγιά στις αρχές Σεπτεμβρίου διοργανώνεται η Γιορτή Μήλου, με επταήμερη εμποροπανήγυρη, θρησκευτικές τελετές, πλούσιες μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και παρουσίαση του βασικού προϊόντος του μήλου. Ο Δήμος Αγιάς δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός αυτό με τόση δραστηριότητα προς αυτή την κατεύθυνση, φαίνεται ότι το σκέφτεται σοβαρά να γίνει Διεθνές Κέντρο Μήλου, με ειδικότερο βάρος στο μήλο μέσα από την Ελληνική Μυθολογία, μήλο και διατροφή, μήλο και καλές τέχνες, μήλο και παραμύθια, μήλο και τεχνολογίες του νου.

 

---

Γιορτή της Θάλασσας

Κάθε χρόνο, από τις 23 έως τις 25 Ιουλίου, στο Στόμιο, που συνδυάζει το καταπράσινο βουνό του Κισσάβου με την θαυμάσια αμμουδιά και την καθαρή θάλασσα,διοργανώνεται από το Δήμο Αγιάς, Δ.Ε. Ευρυμενών η Γιορτή της Θάλασσας. Οι τριήμερες εκδηλώσεις περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, παραδοσιακούς χορούς και ψήσιμο σαρδέλας σε υπαίθριες ψησταριές από μέλη του Μορφωτικού Συλλόγου. Στην γραφική πλατεία του χωριού οι επισκέπτες συμμετέχουν σε λαϊκό γλέντι μέχρι πρωίας, απολαμβάνουν άφθονο κρασί και υπέροχους ψαρομεζέδες.

 

---

Γιορτή του Μαρίνου Αντύπα

Η μνήμη του αγωνιστή Μαρίνου Αντύπα γιορτάζεται την 4η Κυριακή του Μαρτίου με δοξολογία, κατάθεση στεφάνων, ομιλία, σύντομο ιστορικό για τον αγωνιστή και διανομή αναμνηστικών πλακετών στους επισκέπτες. Όταν το 1906 ήρθε στην περιοχή των Τεμπών ο Μαρίνος Αντύπας, η κατάσταση των φτωχών και καταπιεσμένων αγροτών ήταν δραματική αφού μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1881, πλούσιοι Έλληνες από διάφορες περιοχές αγόρασαν τεράστιες εκτάσεις στη Θεσσαλία από τους Τούρκους αξιωματούχους, διαμορφώνοντας μια νέα τάξη πραγμάτων: τους τσιφλικάδες. Ο Μαρίνος Αντύπας υποστήριξε τον αγροτικό κόσμο και τον ενθάρρυνε ώστε να απαιτήσει δυναμικά την διανομή των τσιφλικιών και την μεταβίβαση της κυριότητας στους ίδιους, ενώ προχώρησε σε μια σειρά πρωτοπόρων κινήσεων υπέρ των αγροτών: παραχώρησε εκτάσεις για βοσκοτόπια, έδωσε άδεια σε χωρικούς να χτίζουν σπίτια, τους απάλλαξε από την υποχρέωση παράδοσης όλης της σοδειάς στο κονάκι. Το Μάρτιο του 1907, ένα χρόνο μετα τον ερχομό του στην περιοχή, ανακοινώθηκε η δολοφονία του στον Πυργετό. Ο Μαρίνος Αντύπας ετάφη κατά την επιθυμία του στο χωριό Ομόλιο, εκεί όπου σήμερα είναι τοποθετημένη η προτομή του, στο προαύλιο της νεόδμητης εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Ο Δήμος Αγιάς, στον οποίο ανήκει σήμερα η τοπική Κοινότητα Ομολίου, τιμά τον αγωνιστή Μαρίνο Αντύπα κάθε χρόνο με ποικίλες εκδηλώσεις προς τιμήν του.

 

---

Γιορτή Καλαμποκιού

Στο πανέμορφο Ομόλιο, γιορτάζεται κάθε χρόνο το 3ο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου, εδώ και πολλά έτη, η συγκομιδή του βασικών αγροτικών προϊόντων της περιοχής, του καλαμποκιού και του ακτινιδίου, ως ένδειξη της ευχαριστίας των καλλιεργητών και των κατοίκων για την πλούσια σοδειά. Στη Γιορτή Καλαμποκιού-Ακτινιδίου, κάθε χρόνο, συμμετέχουν επισκέπτες από όλη την Ελλάδα ζώντας μοναδικές στιγμές με χορευτικές εκδηλώσεις, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, προβολή slides σχετικά με την περιοχή, ενώ απολαμβάνουν δωρεάν το χρυσό όκι του χωριού με διάφορους τρόπους σε ατέλειωτες ποσότητες: καλαμπόκι ψητό στα κάρβουνα και βραστό καθώς και παραδοσιακή μπομπότα από αγνό καλαμποκάλευρο!

 

---

Φιλκτήτεια

Κάθε δύο έτη διοργανώνονται στα Παράλια του δήμου Αγιάς σε συνεργασία με κρατικούς και τοπικούς πολιτιστικούς φορείς τα «ΦΙΛΟΚΤΗΤΕΙΑ». Τα «Φιλοκτήτεια» λαμβάνουν χώρα στο τέλος Ιουλίου – Αρχές Αυγούστου, διαρκούν 3-5 μέρες και περιλαμβάνουν πλήθος εκδηλώσεων όπως: Θεατρικές παραστάσεις, Παιδικά εργαστήρια, Μουσικές βραδιές, Προβολές θερινού σινεμά, τοπικά πανηγύρια και παραδοσιακούς χορούς, εκθέσεις βιβλίου,αθλητικά τουρνουά, κ.λπ.

Αστυνομικό τμήμα Αγιάς:	24940 22 300
Αστυνομικό τμήμα Ευρυμενών:	24950 91 206
Αστυνομικό τμήμα Κάτω Ολύμπου:	24950 41 111
Κέντρο Υγείας Αγιάς:	24940 22 222
Περιφερειακό Ιατρείο παραλίων Δ.ΑΓΙΑΣ:	24940 51 111
Αγροτικό Ιατρείο Μελιβοίας:	24940 31 203
Αγροτικό Ιατρείο Ευρυμενών:	24950 91 214
Αγροτικό Ιατρείο Κάτω Ολύμπου:	24950 41 205
Αγροτικό Ιατρείο Μεσαγγάλων:	24950 97 555
Λιμενικός σταθμός Αγιάς:	24940 52 222
Ε.Λ.Τ.Α. Αγιάς:	24940 31 710
Ε.Ο.Τ. Λάρισας:	24105 97 216
ΚΤΕΛ Νομού Λάρισας:	24105 67 600
ΤΑΞΙ σταθμός Αγιάς:	24940 22 324

Οδικώς προς τα Παράλια Λάρισας:

Στον χάρτη που υπάρχει πιο κάτω μπορείτε να επιλέξετε την αφετηρία ή το κοντινότερο σημείο από την αφετηρία σας μεταξύ των Αθήνα, Θεσσαλονίκη, ή Λάρισα και στην συνέχεια την παράλια περιοχή μεταξύ των Αγιόκαμπος – Βελίκα, Πολυδένδρι – Ρακοπόταμος, Παλιουριά – Κουτσουπιά, Κόκκινο Νερό, Στόμιο και τέλος Μεσάγγαλα – Καστρί Λουτρό.

Οι διαδρομές επιλέχθηκαν με βάση την χιλιομετρική απόσταση αλλά και την κατηγορία των δρόμων με προτεραιότητα τις εθνικές οδούς και αμέσως μετά τους επαρχιακούς δρόμους.

 

---

Συγκοινωνίες προς τα Παράλια Λάρισας:

Αν έρχεστε εκτός Ν. Λάρισας μπορείτε να επιλέξετε είτε τρένο είτε λεωφορείο ως την Λάρισα.

Από την Λάρισα για να φτάσετε σε κάποια παράλια περιοχή θα επιλέξετε τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ Ν.Λάρισας τα οποία ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες κάνουνε δρομολόγια περίπου ανά μια ώρα.