Οι Αρκάδες πίστευαν, όπως άλλωστε και ολόκληρος ο αρχαίος ελληνικός κόσμος, πως ήταν οι μόνοι μετά τους Λέλεγες αυτόχθονες κάτοικοι της Ελλάδας. Γενάρχη τους θεωρούσαν τον Πελασγό, γιο του Δία, και καυχιόνταν ότι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι μετά τον Κατακλυσμό.

 

Την αντίληψη αυτή συμμερίζονται και επιφανείς ιστορικοί της αρχαιότητας, από τον Ηρόδοτο έως τον Ξενοφώντα και τον Θουκυδίδη, αλλά και ο Αριστοτέλης, ο οποίος υποστηρίζει πως η εγκατάσταση των Αρκάδων έγινε πριν από την εμφάνιση της Σελήνης. Ίσως γι’ αυτό ο Παυσανίας βρήκε τους Αρκάδες να αυτοχαρακτηρίζονται προσέληνοι.

 

Κατά την αρκαδική μυθολογία, πολλοί θεοί του Ολύμπου γεννήθηκαν στην Αρκαδία: ο Δίας (στο αρκαδικό Λύκαιο), ο Ποσειδώνας, η Ήρα, ο Ερμής, ο Ασκληπιός. Ο κυρίως όμως αρκαδικός θεός ήταν ο τραγοπόδαρος Παν, θεός της μουσικής και των κοπαδιών, που με την πολυάριθμη συνοδεία του, Σιληνούς, Μαινάδες, Δρυάδες και Ναϊάδες, έκαναν την Αρκαδία ειδυλλιακή χώρα του μύθου.

 

Οι προϊστορικοί Αρκάδες ήταν όμως και ναυτικοί. Είχαν ιδρύσει αποικίες στην Πελοπόννησο και αλλού. Κατά τα ομηρικά έπη έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 60 πλοία και κατά τον Ηρόδοτο ο Αρκάς Δάρδανος κατέλαβε τη Σαμοθράκη και ύστερα πήγε στην Τροία, όπου έχτισε τη Δαρδανία. Αρκάδες άποικοι είχαν εγκατασταθεί και στην Κρήτη (Κυδωνία, Γόρτυς), την Κύπρο (Πάφος), τη Ζάκυνθο, τη Λευκάδα και την απέναντι ακαρνανική ακτή, αλλά και στη Σικελία, την Απουλία και το Λάτιο, όπου ο Εύανδρος εγκαταστάθηκε στον λόφο Παλατινό της Ρώμης.

 

Κατά τους ιστορικούς χρόνους, οι αρκαδικές πόλεις ήταν συνδεδεμένες με κάποια χαλαρή μορφή ομοσπονδίας, το Κοινό των Αρκάδων. Στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. η Αρκαδία απέκρουσε τις προσπάθειες των Σπαρτιατών να την υποτάξουν. Την εποχή αυτή γνώρισε μεγάλη ακμή η Μαντινεία.

 

Στους Περσικούς πολέμους οι Αρκάδες (Τεγεάτες, Μαντινείς, Ορχομένιοι) πολέμησαν στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές.

 

Μετά τη μάχη στα Λεύκτρα (371π.Χ.) οι Αρκάδες ενώθηκαν και με τη βοήθεια των Θηβαίων έφτασαν έως τα πρόθυρα της Σπάρτης. Τότε χτίστηκε και η Μεγαλόπολη και συγκροτήθηκε το νέο Κοινό των Αρκάδων με ενιαία κυβέρνηση και στρατό.

 

Γρήγορα όμως άρχισαν οι εσωτερικές διενέξεις που προκάλεσαν συνεχείς επεμβάσεις των Σπαρτιατών, ώσπου το 344π.Χ. η Μεγαλόπολη συμμάχησε με τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας.

 

Στα χρόνια των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αρκαδία έγινε θέατρο συνεχών συγκρούσεων μεταξύ του Κασσάνδρου και του Πολυσπέρχοντα, ώσπου η ειρήνη του 311π.Χ. αναγνώρισε στον Κάσσανδρο την κυριαρχία ολόκληρης της Πελοποννήσου.

 

Το 303π.Χ. η Αρκαδία, εκτός από τη Μαντινεία, παραδίδεται στον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Ακολουθούν συνεχείς πόλεμοι με τους Σπαρτιάτες και επεμβάσεις των Μακεδόνων, ώσπου ο Μεγαλοπολίτης Φιλοποίμην ανακηρύσσεται στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, με την οποία οι αρκαδικές πόλεις διατηρούσαν στενές σχέσεις.

 

Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση η Αρκαδία παύει να παίζει οποιονδήποτε ρόλο στα ιστορικά πράγματα. Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, λεηλατείται από τους Γότθους του Αλάριχου και τον 7ο αι. δέχεται το κύμα των σλαβικών επιδρομών.

 

Μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους (1205), η Αρκαδία με το όνομα Μεσαρέα διαιρέθηκε σε 5 βαρονίες με πλήθος ιπποτικά φέουδα.

 

Το 1320 ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος Ασάν, ανιψιός του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου, απέσπασε οριστικά την περιοχή από τους Φράγκους.

 

Το 1458 η περιοχή κατακτήθηκε από τους Τούρκους και ως τμήμα του Βιλαετιού του Μοριά την κυβερνούσε ο Μόρα Βαλεσή. Στα χρόνια αυτά ιδρύεται ένα νέο αστικό κέντρο στο κέντρο της Αρκαδία, η Τριπολιτσά (Τρίπολη) που από το 1715 γίνεται έδρα του πασά του Μοριά αντί των Πατρών. Αργότερα, με την ίδρυση σχολής (1764), η Δημητσάνα γίνεται πνευματικό κέντρο της Αρκαδίας.

 

Μετά την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 η Αρκαδία γίνεται το επίκεντρο πολεμικών ενεργειών.

 

Ο Κολοκοτρώνης πολιορκεί το φρούριο της Καρύταινας, κατατροπώνει τους Τούρκους στο Λεβίδι, στο Βαλτέτσι και στις Βερβένες, ενώ ο Νικηταράς επιβάλλει δεινή ήττα στους Τούρκους στα Δολιανά.

 

Ο Κολοκοτρώνης τέλος πολιορκεί την Τρίπολη την οποία και καταλαμβάνει (Σεπτέμβριος 1821).

 

Το 1825 ο Ιμπραήμ μπαίνει στην καμένη –μετά από διαταγή του Κολοκοτρώνη– πόλη και έως το 1827 καταστρέφει και λεηλατεί τρεις φορές τα χωριά και τις πόλεις της Αρκαδίας, που ελευθερώθηκε οριστικά τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.

Άστρος

Το παράλιο Άστρος, είναι το μέρος όπου οι περισσότεροι κάτοικοι της Τρίπολης έχουν τα εξοχικά τους και επομένως το καλοκαίρι είναι γεμάτο ζωή. Προσφέρει καλές παραλίες και όμορφες εικόνες, που συνδυάζονται με αρκετά πλούσια νυχτερινή ζωή. Το κάστρο του είναι επιβλητικό, και στο παραλιακό του θεατράκι γίνονται εκδηλώσεις όλο το καλοκαίρι. Στο μεσόγειο Άστρος, λίγα χιλιόμετρα πιο μέσα στην ενδοχώρα, υπάρχουν τα απαραίτητα καταστήματα και υπηρεσίες, αλλά και τα περιποιημένα σπίτια των πολύ ευγενικών κατοίκων του χωριού.

 

---

Βαλτεσινίκο

Άλλος ένας παραδοσιακός οικισμός που αξίζει κανείς να επισκεφτεί. Παλιά λειτουργούσε εκεί σχολή ξυλογλυπτικής, που άφησε αριστουργηματικά ξύλινα τέμπλα στις εκκλησίες της ευρύτερης περιοχής. Σήμερα ο τελευταίος γλύπτης συνεχίζει την τέχνη που κινδυνεύει να χαθεί.

 

---

Βυτίνα

Το γνωστότερο ίσως χωριό της Αρκαδίας. Γραφικό και καλοδιατηρημένο, βρίσκεται σε υψόμετρο 1033 μέτρων στο όρος Μαίναλο. Στην κατάφυτη περιοχή υπάρχουν μοναδικοί ξενώνες και εξοχικές κατοικίες, μιας και το χειμώνα είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς και η πλατεία του είναι πάντα γεμάτη από κόσμο που φιλοξενεί. Τα έλατα που την πλαισιώνουν δίνουν τροφή στα μελίσσια της περιοχής και αυτά με την σειρά τους το υπέροχο και γνωστό μέλι βανίλια, που μπορείτε να προμηθευτείτε από την περιοχή. Η Βυτίνα θα μπορούσε να είναι η βάση σας για εξορμήσεις στα γειτονικά χωριά Δημητσάνα και Στεμνίτσα, για βόλτες στο βουνό ή ακόμη και για επίσκεψη στο κοντινό μικρό χιονοδρομικό του Μαινάλου.

 

---

Δημητσάνα

Το σημαντικότερο από τα χωριά της Γορτυνίας, λόγω ιστορίας, φυσικού κάλλους και πολιτισμικής δραστηριότητας. Το αμφιθεατρικό τοπίο της Δημητσάνας προκαλεί θαυμασμό, όπως και τα τετραώροφα κτήρια που είναι χτισμένα από τους Λαγκαδινούς χτίστες πάνω στον γκρεμό. Το πράσινο είναι παντού και ο φρέσκος αέρας γεμίζει τα πνευμόνια. Περιποιημένα καφέ, εξαιρετικοί ξενώνες και παραδοσιακές ταβέρνες καλύπτουν τις ανάγκες των ταξιδιωτών που περνούν από εδώ όλο το χρόνο. Η περιπλάνηση στα στενά της περιέχει σχετική ανηφόρα, αλλά είναι ένα ταξίδι μέσα στην ιστορία που ανταμείβει τις αισθήσεις. Αξίζει μια επίσκεψη στη βιβλιοθήκη της που ιδρύθηκε μαζί με το κρυφό σχολειό το 1765 σε σχέδια του Λύσανδρου Καυταντζόγλου και λειτούργησε για πολλά χρόνια ως αλληλοδιδακτική σχολή, στην οποία μαθήτευσε ο Παπαφλέσσας και δίδαξε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Το σπίτι του Γρηγορίου του Ε΄, τα κτήρια μέσα στα οποία οργανώθηκε η δράση της Φιλικής Εταιρείας , το ρολόι της ύψους 27 μέτρων, εκπέμπουν σιωπηλά την ιστορία τους. Στη βάση της ξετυλίγεται το φαράγγι του Λούσιου, με τις μονές Προδρόμου, Αιμυαλών και Φιλοσόφου, τα γεφύρια, τους νερόμυλους και την εκρηκτική του φύση.

 

---

Καρύταινα

Προκαλεί εντύπωση καθώς προβάλλει σκαρφαλωμένη πάνω στα βράχια, επιβλητική και μαγνητική. Ο Νίκος Καζαντζάκης την είχε χαρακτηρίσει ως το “Τολέδο της Ελλάδας”. Η όμορφη Καρύταινα, χτισμένη πάνω σε ύψωμα, με το ποτάμι να κυλά ορμητικό από κάτω, έχει ανακηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός, χάρη σε μια ατμόσφαιρα μεσαιωνικής καστροπολιτείας, την οποία δημιουργούν το μεσαιωνικό κάστρο γύρω από το οποίο είναι χτισμένη και οι 19 βυζαντινές της εκκλησίες. Ήταν και αυτή πρωτεύουσα μίας από τις 12 Βαρονίες του μεσαιωνικού Μοριά. Το όνομα του Κολοκοτρώνη συνδέεται και με αυτό το χωριό, και οι κάτοικοι θα σας δείξουν ό,τι έχει απομείνει από το σπίτι στο οποίο έμενε. Με την αμφιθεατρική της θέα και τα πλακόστρωτα στενάκια γύρω από το Κάστρο είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για όσους επισκέπτονται την περιοχή.

 

---

Λαγκάδια

Ένα μεγάλο χωριό χτισμένο πάνω σε ένα φαράγγι, όπως υποδεικνύει το όνομά του. Πλησιάζοντας, η εικόνα σου κόβει την ανάσα, καθώς τα κτήρια φαίνεται να υπερβαίνουν τη βαρύτητα με τον τρόπο που στέκονται. Από το χωριό αυτό ξεκινούσαν οι περίφημοι Λαγκαδινοί χτίστες, για να διατρέξουν όλη την Ελλάδα με τα κλειστά τους σινάφια, και να χτίσουν με τη μοναδική τους τεχνοτροπία, που έχει πια χαθεί. Η πλατεία του χωριού βρίσκεται κυριολεκτικά πάνω από το φαράγγι. Παραδοσιακά προϊόντα διατίθενται στα μαγαζιά του κεντρικού δρόμου- τρόφιμα μα και κειμήλια- ενώ κρυμμένα στην κορυφή του χωριού βρίσκονται ξακουστά ταβερνάκια με εκλεκτά κρεατικά. Το παγανιστικό καρναβάλι του χωριού είναι επίσης πολύ γνωστό. Τραγοπόδαροι, πολύ τσίπουρο, ζεστή σούπα το πρωί και φιλοξενία στο σχολείο του χωριού.

 

---

Λεβίδι

Άλλο ένα χωριό που σηματοδότησε την Επανάσταση του 1821. Υπήρξε κάποτε ένα από τα σημαντικότερα χωριά της περιοχής. Σήμερα η πλατεία του είναι στάση για τους ταξιδιώτες που περνούν πηγαίνοντας προς άλλα, πιο γνωστά και γραφικά χωριά της Αρκαδίας. Αν διαθέσει κανείς λίγο περισσότερο χρόνο και περιπλανηθεί μέσα του, θα ανακαλύψει εντυπωσιακά αρχοντικά, κρήνες και βυζαντινές εκκλησίες στις πιο αυθεντικές μορφές.

 

---

Λεωνίδιο

Πρωτεύουσα της επαρχίας Κυνουρίας του νομού Αρκαδίας και μια από τις πιο παλιές ναυτικές πολιτείες της Ελλάδας, που αριθμεί σήμερα 4.000 κατοίκους. Είναι η καρδιά της Τσακωνιάς, της ιδιαίτερης αυτής περιοχής όπου ακόμα μιλιέται η τσακώνικη διάλεκτος, μια παραφθορά της αρχαίας δωρικής διαλέκτου, που μάλιστα θεωρείται η αρχαιότερη ομιλούμενη ελληνική γλώσσα. Οι Τσάκωνες διατηρούν μέχρι σήμερα τις δικές τους ξεχωριστές παραδόσεις, έθιμα, χορούς και τραγούδια. Ο τσακώνικος χορός είναι εξίσου αρχαίος με τη διάλεκτο. Κυκλικός, ακριβής και ιεροπρεπής, αναπαριστά, όπως υποστηρίζει ο Σίμων Καρράς, τη μάχη του Απόλλωνα με τον Πύθωνα, το ιερό χθόνιο φίδι. Το Λεωνίδιο είναι χτισμένο σε μια εύφορη κοιλάδα που καταλήγει στη βοτσαλωτή παραλία με τα όμορφα ταβερνάκια. Η τοπική αρχιτεκτονική είναι μοναδική στην Αρκαδία. Τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα, χτισμένα από τις αρχές του 19ου αιώνα και έπειτα, με το κορυφαίο είδος τσακώνικης αρχιτεκτονικής τον Πύργο του Τσικαλιώτη (1808). Περιτριγυρισμένο από τις ευωδιές των οπωροφόρων που ευδοκιμούν στις παρυφές του Πάρνωνα, και με την θαλασσινή αύρα, το Λεωνίδιο έχει ένα νησιώτικο χαρακτήρα, που σε ηρεμεί από τα πρώτα βήματα που κάνεις μέσα σε αυτό.

 

---

Μαγούλιανα

Το υψηλότερο κατοικημένο χωριό της Πελοποννήσου, και σύμφωνα με πολλούς των Βαλκανίων, στα 1365 μέτρα. Στην εκπληκτική διαδρομή προς το χωριό συναντάς και το ερείπιο από το Σανατόριο της Μάνας, χτισμένο προπολεμικά με πρωτοβουλία της Έλενας Βενιζέλου για τους στρατιώτες.

 

---

Μεγαλόπολη

Κωμόπολη χτισμένη στο κέντρο σχεδόν της ομώνυμης λεκάνης με τα μεγάλα αποθέματα λιγνίτη, η Μεγαλόπολη – Σινάνον η αρχική ονομασία της – γνώρισε μεγάλη πληθυσμιακή ανάπτυξη μετά το 1965, όταν άρχισε να λειτουργεί στην περιοχή ο μεγάλος θερμοηλεκτρικός σταθμός της ΔEH. Στην ίδια θέση περίπου ήταν χτισμένη η αρχαία πόλη (Mεγάλη Πόλις), πυρήνας της Αρκαδικής Ομοσπονδίας. Η Μεγαλόπολη έχει 5.114 κατοίκους. Απέχει 34 χλμ NΔ από την Τρίπολη.

 

---

Στεμνίτσα

Αμφιθεατρικά χτισμένη ατενίζοντας τις πλαγιές του Μαινάλου, ένας παραδοσιακός οικισμός, διατηρημένος με υποδειγματικό τρόπο. Το τοπίο πράγματι υπέροχο, το βουνό να αγκαλιάζει τα πέτρινα σπίτια της Στεμνίτσας και μαζί και τους επισκέπτες της, το κάστρο της να θυμίζει την πολύχρονη ιστορία της. Η Στεμνίτσα αποτελεί συνέχεια του χωριού που αναφέρει ο Παυσανίας ως Υψούς και φαίνεται πως οι συνθήκες ήταν τέτοιες που το χωριό συνέχισε την πορεία του μέσα στο χρόνο παρά τις ταραχές, επαναστάσεις και δυσκολίες. Πρώτη πρωτεύουσα της επαναστατημένης Ελλάδας, τροφοδότησε τον αγώνα με ηρωικούς αγωνιστές αλλά και εφόδια. Ήταν άλλωστε και έδρα του Κολοκοτρώνη. Σήμερα, το Λαογραφικό Μουσείο, η βόλτα στο καλοδιατηρημένο χωριό και στην γύρω περιοχή, η ανάπαυση στην προφυλαγμένη γραφική πλατεία του χωριού γίνονται μέσα για να πλησιάσει κανείς την ηρεμία της ορεσίβιας ζωής. Στο χωριό λειτουργεί η μοναδική σχολή αργυροχρυσοχοΐας στην Ελλάδα, όπου θα ανακαλύψετε πλείστες δημιουργίες εξαιρετικής τέχνης. Η παράδοση σε αυτό το χωριό ήταν πάντα ζωντανή, έλκοντας νέους και δημιουργικούς ανθρώπους να το κατοικήσουν και να το παραδώσουν καλύτερο στις επόμενες γενιές.

 

---

Τρίπολη

Η Τρίπολη, πρωτεύουσα του νομού, χτισμένη σε υψόμετρο 650μ, περιτριγυρισμένη από τα Αρκαδικά βουνά, έχει εξελιχθεί σε μια σύγχρονη πλέον πόλη που αριθμεί περίπου 30.000 κατοίκους. Στην πολύπαθη ιστορία της γνώρισε μεν άνθηση κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας φτάνοντας σε πληθυσμό τις 20.000 κατοίκους, ωστόσο το τέλος της επανάστασης την βρήκε ολοσχερώς κατεστραμμένη. Καθοριστική για την συνέχεια της επανάστασης ήταν η πολιορκία και η μάχη που δόθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, οπότε και απελευθερώθηκε από τους Τούρκους. Δεν έμεινε κανένα αυτούσιο μέρος της παλιάς πόλης, παρά μόνο σε μεμονωμένα σημεία υπάρχουν μέρη του τείχους ή χαλάσματα. Κάθε χρόνο, αυτή την ημερομηνία γιορτάζεται το γεγονός με παρέλαση και παραδοσιακούς χορούς στην πλατεία του Άρεως. Η σύγχρονη πόλη οργανώνεται γύρω από 6 διαδοχικές πλατείες, που επικοινωνούν μέσω των βασικών οδικών αξόνων της. Πρώτη είναι η πλατεία του Αγίου Βασιλείου, με τις καμάρες που την πλαισιώνουν και τον ιδιαίτερο Ναό της, με την σειρά καταστημάτων στη βάση του. Συνεχίζοντας τους κεντρικούς δρόμους, περνάει κανείς μέσα από το εμπορικό κέντρο της πόλης, που απλώνεται σε μια σειρά από πεζόδρομους με καταστήματα, καφετέριες και μπαράκια. Η τελευταία πλατεία που συναντάς είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πλατεία της Ελλάδας, η πλατεία του Άρεως. Στα καφέ και το πάρκο που την πλαισιώνουν απολαμβάνεις τον ήλιο κοιτάζοντας το άγαλμα του Κολοκοτρώνη να προστάζει την έναρξη της μάχης, ενώ απέναντί του στέκουν τα αγάλματα των μοναδικών δύο δικαστών που δεν τον καταδίκασαν: του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη. Πίσω τους βρίσκεται το δικαστικό μέγαρο της πόλης, ένα νεοκλασικό κτήριο, από τα πολλά που στολίζουν την πόλη, κάποια σε σχέδια του Τσίλλερ. Σημείο δώρο, ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης. Δεν λειτουργεί πια, αλλά το καφενείο που λειτουργεί σε έναν από τους χώρους του έχει τραπεζάκια στις αποβάθρες του, μεταφέροντας μας πίσω κατά έναν αιώνα. Η θέση της Τρίπολης είναι τέτοια, ώστε από τα περισσότερα σημεία της να έχεις θέα προς τα βουνά που την περικυκλώνουν. Αυτά τα βουνά, που κάποιοι τα λένε «τα μπαλκονάκια της Τρίπολης», σε καλούν για γρήγορες και μαγικές εξορμήσεις σε ξωκλήσια, όμορφα χωριουδάκια και περιπλανήσεις που πάντα καταλήγουν σε καλό φαγητό με ωραία θέα.

 

---

Τρόπαια

Τα Τρόπαια είναι ορεινό χωριό της Γορτυνίας χτισμένα στις βορειοδυτικές πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 760 μέτρων. Ο σύγχρονος οικισμός κτίστηκε μετά το 1449 και την κατάκτηση της Ηπείρου από τους Οθωμανούς από κατοίκους των Κουμουτζάδων (Αμμοτόπου). Οι κάτοικοι των Κουμουτζάδων (Αμμοτόπου) προέρχονταν από την Κομοτηνή (Κουμουτζηνά) και αφού κατέφυγαν στην Ήπειρο μετά το 1361 όταν η πόλη τους καταλήφθηκε από Οθωμανούς, κατέληξαν τελικά εδώ.[1] Σήμερα τα Τρόπαια αποτελούν κεφαλοχώρι της περιοχής. Υπήρξαν έδρα του ομώνυμου δήμου που λειτούργησε στο διάστημα 1998-2010, ενώ από το 2011 ανήκουν στον νεοσύστατο Δήμο Γορτυνίας. Τα Τρόπαια έχουν 506 σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και 674 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

 

---

Τυρός

O Τυρός είναι μια παραθαλάσσια κωμόπολη 1779 μόνιμων κατοίκων της Περιφερειακής Ενότητας  Αρκαδίας, ανάμεσα στις πλαγιές του Πάρνωνα και τα καταγάλανα νερά του Αργολικού κόλπου και του Μυρτώου πελάγους.

Είναι ένα ταχέως αναπτυσσόμενο τουριστικό θέρετρο που όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ευρωπαίοι προτιμούν για διακοπές τους και για να χαρούν τις καθαρές παραλίες στα 18χλμ ακτογραμμής της Δημοτικής Ενότητας Τυρού. Ο επισκέπτης θα βρει ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια όλων των κατηγοριών, εμπορικά  καταστήματα, εστιατόρια και καφέ-μπαρ για όλα τα γούστα.

Στον Τυρό κάθε Πάσχα θα δείτε μερικά από τα πιο ωραία πασχαλινά έθιμα της Ελλάδας όπως την περιφορά των επιταφίων στην παραλιακή οδό, με τη συνοδεία των καϊκιών του αλιευτικού στόλου,  το κάψιμο του Ιούδα μέσα στη θάλασσα πάνω σε πλωτή εξέδρα στο λιμάνι του Τυρού το λεγόμενο μπουρλότο από τους Τσάκωνες πυρπολητές που το συνοδεύουν με δυναμίτες και φαντασμαγορικά βεγγαλικά.

Ορχομενός

Στην αριστερή πλευρά του δρόμου από Λεβίδι προς Κανδήλα βρίσκεται η αρχαία αρκαδική ακρόπολη του Ορχομενού, πάνω σε ύψωμα που δεσπόζει της μοναδικού κάλους πεδιάδας του Λεβιδίου. Ο Όμηρος την ανέφερε ως πολύμηλον, που σημαίνει πλούσια σε πρόβατα. Πρωτοκατοικήθηκε στα Γεωμετρικά χρόνια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν το κέντρο της Αρκαδίας και μέχρι τον 5ο π.Χ. αιώνα εθεωρείτο και έδρα των βασιλέων της. Ο Παυσανίας όταν την επισκέφτηκε βρήκε την πόλη σε παρακμή.

Η ακρόπολη βρίσκεται στην κορυφή του βουνού, όπου υπάρχουν ερείπια του ναού της Αρτέμιδος, της αγοράς και των τειχών. Υπάρχει επίσης αξιόλογο αρχαίο θέατρο του 3ου π.Χ. αιώνα που διατηρείται σε καλή κατάσταση και που ήλθε στο φως από ανασκαφές της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής. Διατηρούνται θεμέλια σκηνικής κατασκευής, μέρος του κοίλου με 13 σειρές χτιστά ειδώλια, τμήμα της προεδρίας, στα κράσπεδα της ορχήστρας λίθινο κυλινδρικό βάθρο, δύο λίθινοι θρόνοι με ανάγλυφα και ανάλημμα της δεξιάς παρόδου. Όπως μαρτυρούν επιγραφές, το θέατρο φιλοξενούσε και αγώνες προς τιμήν του Διονύσου. Στην αρχαιότητα υπήρχε κοντά στην πόλη ξόανο της Άρτεμης τοποθετημένο σε ένα μεγάλο κέδρο. Για τον λόγο αυτό η θεά ονομαζόταν θεά Κεδρεάτις. Αξιοθέατο αποτελεί επίσης η πηγή, από όπου υδρεύονταν τα ιερά του Ποσειδώνα και της Αφροδίτης. Παλαιότερα στο αρχαίο θέατρο εδίνοντο το καλοκαίρι θεατρικές παραστάσεις.

Ο αρχαιολογικός χώρος απέχει 30χλμ από Τρίπολη και  8χλμ από Λεβίδι. Πίσω από το ύψωμα του Ορχομενού υπάρχει μεσαιωνικός πύργος.

 

---

Μαντίνεια

Η Μαντίνεια είναι κυρίως γνωστή για τα εντυπωσιακά κατάλοιπα του οχυρωματικού της περιβόλου καθώς και την αγορά της, με το θέατρο και τα επιβλητικά δημόσια οικοδομήματα, που καταλάμβανε το κέντρο της αρχαίας πόλης, σε μικρή απόσταση ανατολικά της σύγχρονης εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής.

Κατά την αρχαιότητα η Μαντίνεια καταλάμβανε μία εκτεταμένη πεδινή έκταση της ανατολικής Αρκαδίας και περιβαλλόταν από βουνά και λόφους που αποτελούσαν τα φυσικά όρια της επικράτειάς της από τον Ορχομενό προς βορρά και την Τεγέα προς νότο.

Μνημεία στην περιοχή της Αρχαίας Μαντινείας:

• Ναός της Ήρας Στο χώρο της αγοράς της αρχαίας Μαντινείας, σε μικρή απόσταση ανατολικά της νότιας παρόδου του θεάτρου, σώζονται τα θεμέλια αρχαίου ναού, που έχει ταυτισθεί με το ναό της Ήρας.
• Θέατρο της Μαντινείας Βρίσκεται στο χώρο της αγοράς, στην περιοχή, δηλαδή, όπου συγκεντρώνονταν οι πολιτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες της αρχαίας πόλης.
• Αρχαίος Ναός στο Γκορτσούλι Στη δυτική πλαγιά του λόφου Γκορτσούλι, στην περιοχή της αρχαίας Μαντινείας, σώζεται ναός αρχαϊκών χρόνων, η αποκάλυψη του οποίου διαφωτίζει σημαντικά τις γνώσεις μας για την ιστορία της Μαντινείας πριν από τον 5ο αι. π.Χ.
• Τείχος Μαντινείας Τα καλοδιατηρημένα και εντυπωσιακά κατάλοιπα του τείχους της Μαντινείας κινούν συνέχεια το ενδιαφέρον περιηγητών αρχαιολογίας. Το τείχος παρουσιάζει ελλειψοειδή κάτοψη και δεσπόζει σα δακτυλίδι στο μαντινειακό κάμπο, περιβάλλοντας και οριοθετώντας την αρχαία πόλη.

 

---

Θέλπουσα

Η αρχαία πόλη Θέλπουσα τοποθετείται στην περιοχή κοντά στα σημερινά Τρόπαια.

Κατά τη μυθολογία, πήρε το όνομά της από τη νύμφη Θέλπουσα, κόρη του Λάδωνα. Στο χώρο της αρχαίας πόλης υπήρχαν τα ιερά της Δήμητρας, του Ασκληπιού και των δώδεκα θεών, καθώς και του μυθικού Ογκίου, άρχοντα της Θέλπουσας και γιου του Απόλλωνα.

Ο ναός της Δήμητρας περιελάμβανε τα αγάλματα της Ερινύας Δήμητρας, ύψους 3 μέτρων, και της Λουσίας Δήμητρας, ύψους 2 μέτρων. Κοντά στο ιερό της Ερινύας Δήμητρας βρισκόταν ο ναός του παιδιού Ασκληπιού και ο τάφος της Τριγόνας που, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν τροφός του.

Σώζονται μέχρι σήμερα λείψανα οχυρωματικού περιβόλου, δεξαμενής νερού, σπόνδυλοι κιόνων, κιονόκρανα, ενεπίγραφες πλάκες, καθώς και λείψανα έπαυλης ρωμαϊκών χρόνων.

Λαογραφικό Μουσείο Στεμνίτσας

Εδώ μπορείτε να δείτε τα εργαστήρια του χρυσικού, του κηροπλάστη, του καμπανά, του γανωτή, του μπαλωματή. Αναπαραστάσεις εσωτερικών Στεμνιτσιώτικων σπιτιών με όλο τους τον εξοπλισμό, παραδοσιακές ενδυμασίες, εικόνες και μέρος της συλλογής του Καραγκιοζοπαίχτη Λάμπρου Καραδήμα, σε ένα πολύ προσεγμένο και φτιαγμένο με αγάπη και σεβασμό για την παράδοση μουσείο.

 

---

Μουσείο Υδροκίνησης

Αυτό το υπαίθριο μουσείο κοντά στη Δημητσάνα είναι ένας τρόπος να διατηρηθεί η μνήμη για τους τρόπους που χρησιμοποιούσαν το νερό στα προβιομηχανικά χρόνια. Η νεροτριβή, ο αλευρόμυλος, το βυρσοδεψείο, ο μπαρουτόμυλος και η κατοικία του μυλωνά και του βυρσοδέψη, με αντίστοιχες ενημερωτικές εκθέσεις. Είναι εξαιρετικό δείγμα στο είδος του και πολύ όμορφη εμπειρία η περιπλάνηση μέσα σε αυτό.

 

---

Αρχαιολογικό Μουσείο Τεγέας

Εδώ φυλάσσονται γλυπτά μεγάλης κλίμακας και εξαιρετικής τέχνης αλλά και μέρη του πλαστικού διάκοσμου του ναού της Αλέας Αθηνάς. Επίσης, μια σειρά από πληροφοριακά αντικείμενα συνθέτουν την εικόνα ενός ακμάζοντα πολιτισμού.

Θερινό ωράριο: Καθημερινά 8:30-15:00 εκτός Δευτέρας.

 

---

Αρχαιολογικό Μουσείο Άστρους

Πρόκειται για το κτήριο όπου έγινε η δεύτερη Εθνοσυνέλευση της Ελλάδας. Τα σημαντικότερα εκθέματα που φιλοξενούνται είναι τα αρχιτεκτονικά μέλη από την εξοχική έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού και των υπόλοιπων ρωμαϊκών και ελληνιστικών κτισμάτων που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή.

Μονή Φιλοσόφου

Η Νέα Μονή Φιλοσόφου δεν είναι και τόσο νέα, μιας και ιδρύθηκε το 1691. Το επιβλητικό μοναστήρι με το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο βρίσκεται στη δυτική πλευρά του φαραγγιού του Λούσιου. Οι τοιχογραφίες που κοσμούν το ναό αποδίδονται στο ζωγράφο Βίκτωρα και είναι κρητικής τεχνοτροπίας. Στη θέση Μονόπορη, όπου βρίσκεται η παλιά μονή, και σε όλο το νότιο μήκος του φαραγγιού του Λούσιου υπήρχαν σπηλιές και σειρά ασκηταριών, που καταστράφηκαν από τις επιδρομές των Σλάβων τον 7ο και 8ο αιώνα. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η περιοχή αναδείχθηκε κέντρο παιδείας και πνευματικής καλλιέργειας, όπου λειτουργούσε το Κρυφό Σχολειό παρέχοντας απαραίτητη μόρφωση στην υπόδουλη κοινωνία. Ακολουθώντας το μονοπάτι μετά τη Νέα Μονή, σε κοίλωμα βράχου της χαράδρας του Λούσιου, συναντάτε ερειπωμένη πια, μία από τις αρχαιότερες και ιστορικότερες μονές της Ελλάδας, την παλιά Μονή της Παναγίας Φιλοσόφου. Είναι κτίσμα του 963 μ. Χ. και είχε χαρακτηριστεί σταυροπηγιακή. Σήμερα διατηρείται ένα μικρό εκκλησάκι βυζαντινής τεχνοτροπίας, του 10ου αιώνα, με τις τοιχογραφίες του.

 

---

Τιμίου Προδρόμου

Βορειανατολικά από το Καστρί ξεκινά το επιβλητικό φαράγγι του ποταμού Τάνου, όπου χτισμένο σε έναν απόκρημνο βράχο, πιθανότατα το 12ο αιώνα, βρίσκεται το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου. Λόγω της απρόσιτης θέσης του, χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα του 1821 ως ορμητήριο κατά του Ιμπραήμ και ως καταφύγιο κατά τη διάρκεια των επιδρομών του. Μάλιστα ο νερόμυλός του άλεθε πυρίτιδα εκείνη την περίοδο. Είναι το μόνο που άντεξε την πολιορκία από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ, ο οποίος πολιόρκησε τη μονή δύο φορές χωρίς επιτυχία.

 

---

Μονή Μαλεβής

Κοντά στον Άγιο Πέτρο, στην κορυφή του Πάρνωνα που λέγεται Μαλεβού, υπάρχει Μονή αφιερωμένη στην Παναγία. Στο χώρο της υπάρχει και το παρεκκλήσι του Αγίου Νείλου που μόναζε εκεί το 17ο αιώνα. Το αρχικό μοναστήρι ιδρύθηκε το 717μ.Χ. και καταστράφηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους Τούρκους, επειδή οι μοναχοί συμμετείχαν στον επαναστατικό αγώνα. Στην Κατοχή λειτουργούσε ως νοσοκομείο για τους αντάρτες, οπότε και βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς. Επαναλειτούργησε το 1949 από γυναίκες μοναχές αυτή τη φορά. Το τελειωτικό χτύπημα δόθηκε από έναν σεισμό λίγα χρόνια αργότερα, οπότε ανακατασκευάστηκε. Στο μοναστήρι φυλάσσεται μία θαυματουργή εικόνα από τις 70 που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, που από το 1964 λέγεται πως αναβλύζει Άγιο Μύρο. Πολλές θεραπείες αποδίδονται σε αυτή την εικόνα.

 

---

Μονή Λουκούς

Η μονή Λουκούς, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα, βρίσκεται κοντά στο χωριό Κάτω Δολιανά. Έχει χτιστεί στα ερείπια του ιερού του Πολεμοκράτη, εγγονού του Ασκληπιού και στον προαύλιο χώρο της έχουν βρεθεί γλυπτά από το ιερό, αλλά και την ρωμαϊκή έπαυλη του σοφιστή Ηρώδου του Αττικού. Η Μονή αναφέρεται πρώτη φορά τον 5ο μ. Χ. αιώνα, όταν κτίστηκε ο πρώτος χριστιανικός ναός. Στα λείψανα αυτού του ναού το 1117 ανοικοδομήθηκε ο δεύτερος προς τιμή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα. Κατελήφθη και χρησιμοποιήθηκε από καπουτσίνους μοναχούς κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας. Γνώρισε άνθηση στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αλλά στις 5 Αυγούστου του 1826 κάηκε από τη μεγάλη πυρκαγιά του Ιμπραήμ, καθώς ο μυημένος στη Φιλική Εταιρεία Ηγούμενος συμμετείχε στον ανεφοδιασμό των στρατοπέδων. Από το 1946, που λειτουργεί ως γυναικεία μονή, έχουν αλλάξει πολλά. Υπάρχουν κάποιοι επιπλέον ναοί, μια πλούσια βιβλιοθήκη, οργανωμένο εργαστήριο ταπητουργίας όπου παρασκευάζονται τσακώνικα κιλίμια σε βυζαντινές παραλλαγές, και εργαστήρι ζωγραφικής όπου καλλιεργείται η βυζαντινή αγιογραφία, ενώ φυσικά δεν λείπουν και οι αγροτικές εργασίες.

 

---

Μονή Παναγίας Έλωνας

Σκαρφαλωμένη στην πλαγιά του Πάρνωνα βρίσκεται από το 14ο αιώνα η Μονή της Παναγίας της Έλωνας. Σε αυτό το σημείο βρέθηκε, σύμφωνα με την παράδοση η εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και εγκαταστάθηκαν οι δύο πρώτοι μοναχοί για να την προστατεύουν. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ένας μύθος για την ισχύ της εικόνας έδωσε στην περιοχή προνόμια που της επέτρεψαν να ανθήσει οικονομικά μα και να ενισχύσει τη γύρω περιοχή και τις μάχες που διεξάγονταν εκείνα τα χρόνια. Τον απόηχο αυτής της ακμάζουσας περιόδου μπορεί να απολαύσει σήμερα ο επισκέπτης.

 

---

Μονή Βαρσών

Οι κάτοικοι της Τρίπολης επισκέπτονται συχνά την κοντινή Μονή των Βαρσών. Είναι σταυροπηγιακή κι έχει κοινοβιακό χαρακτήρα. Το πρώτο μοναστήρι φαίνεται πως ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα και άκμασε κατά τα μέσα του 14ου αιώνα. Ως στρατηγική τοποθεσία χρησιμοποιήθηκε κατά την πολιορκία της Τρίπολης το 1821. Ο τετρακιόνιος τρουλλαίος ναός και η πληθωρική αγιογράφησή του προσφέρουν στιγμές κατάνυξης. Στο καθολικό της βρίσκεται το σκήνωμα του νεομάρτυρα Δημητρίου και μέρος του λειψάνου του νεομάρτυρα Παύλου. Η λάρνακα με τα τίμια λείψανα των νεομαρτύρων μεταφέρεται στην Τρίπολη κάθε χρόνο στις 22 Μαΐου με ειδική τελετή, γίνεται προσκύνημα και ακολουθεί λιτανεία.

 

---

Μονή Επάνω Χρέπας

Μόλις 10 χιλιόμετρα από την Τρίπολη βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι του 12ου αιώνα με την προνομιακή θέση. Σύμφωνα με την παράδοση, η θαυματουργή εικόνα που βρίσκεται στο τέμπλο του καθολικού βρέθηκε 3 φορές στο σημείο αυτό, ενώ οι πιστοί την επανέφεραν στην αρχική της θέση, στον Άγιο Γεώργιο Τρίπολης. Έτσι αποφασίστηκε να χτιστεί εκεί εκκλησία, και στη συνέχεια η γυναικεία μονή. Αν και έχει χάσει πια τον αρχιτεκτονικό της χαρακτήρα, το υψόμετρο των 1280 μέτρων όπου είναι χτισμένη, προσφέρει απρόσκοπτη θέα και ο επισκέπτης υποψιάζεται για την ιστορία που διαδραματίστηκε εκεί. Υπήρξε το παρατηρητήριο του Γέρου του Μωριά, από όπου ενημερώνονταν οι υπόλοιποι αγωνιστές με καπνούς, για την κίνηση των Τούρκικων στρατευμάτων. Υπήρξε λημέρι και ορμητήριο ελληνικών στρατευμάτων και ως εκ τούτου λεηλατούνταν συχνά. Ένα ακόμη μοναστήρι συνδεδεμένο με την ελληνική ιστορία.

 

---

Αγία Φωτεινή

Η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τις αρχαιότητες της Αρχαίας Μαντινείας κοντά στην Τρίπολη και χτίστηκε το 1972. Η εκκλησία αποτελεί ιδιοκτησία του Μαντινειακού Συνδέσμου, βρίσκεται μέσα στην αρχαία πόλη και διχάζει με την μεικτή αρχιτεκτονική της: βυζαντινή, αρχαΐζουσα ή εξωτική. Η επίσημη εκκλησία απαίτησε την αντικατάσταση κάποιων αγιογραφιών για να της επιτρέψει να λειτουργήσει.

 

---

Αγία Θεοδώρα

Κοντά στο χωριό Βάστα της Μεγαλόπολης βρίσκεται το βυζαντινό εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, με τα 17 τεράστια δέντρα που έχουν φυτρώσει στη σκεπή του και την πηγή που αναβλύζει από τα θεμέλιά της. Σύμφωνα με την παράδοση το εκκλησάκι κτίστηκε στον τόπο μαρτυρίου της Αγίας, η οποία πέθανε λέγοντας: «Το σώμα μου να γίνει εκκλησία, το αίμα μου νερό και τα μαλλιά μου δέντρα».

 

---

Μονή Αιμυαλών

Η Μονή της Παναγίας των Αιμυαλών βρίσκεται 2,5 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Δημητσάνας. Ιδρύθηκε το 1608, και ήταν αρχικά χτισμένη μέσα στο βράχο, όπου σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπια των πρώτων κελιών. Αν και η φυσιογνωμία της έχει αλλάξει πολύ μέσα στους αιώνες, διατηρείται η αυθεντική τοιχογραφία -δείγμα της Κρητικής Σχολής- και το ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού. Συμμετείχε και αυτή στο δίκτυο των μοναστηριών που έλαβαν μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων.

Το Πάσχα στην Τρίπολη ήταν πάντα ξεχωριστό. Το βράδυ της Ανάστασης μοιράζεται στην πλατεία Άρεως μαγειρίτσα και τσουκαλόκαυτο – κόκκινο κρασί βρασμένο με μέλι, μήλα και μπαχαρικά. Από νωρίς το πρωί αρχίζει το σούβλισμα των αρνιών που μοιράζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας μαζί με κόκκινα αυγά και πασχαλιάτικα κουλούρια.

 

Ανάσταση στο Λεωνίδιο: Στο Λεωνίδιο, το βράδυ της Ανάστασης απελευθερώνονται στον ουρανό αυτοσχέδια αερόστατα στολίζοντας με τις φωτίτσες τους την ανοιξιάτικη νύχτα. Από τις αρχές του 20ου αιώνα το μοναδικό αυτό πασχαλινό έθιμο μετατρέπει το Λεωνίδιο, την πρωτεύουσα της Τσακωνιάς, σε ένα ξεχωριστό σκηνικό. Τη νύχτα της Ανάστασης, αμέσως μόλις ακουστεί το Χριστός Ανέστη, ο ουρανός γεμίζει από εκατοντάδες αυτοσχέδια πολύχρωμα αερόστατα. Από τις πέντε ενορίες του χωριού τα αερόστατα φτιαγμένα από καλάμι και χαρτί, “πυροδοτούνται” από πανιά εμποτισμένα με λάδι και πετρέλαιο και ωθούνται στον ουρανό. Τα περισσότερα καταφέρνουν να φτάσουν ψηλά και μοιάζουν με φωτεινά αστέρια. Το μοναδικό αυτό θέαμα επαναλαμβάνεται την Κυριακή του Πάσχα στην κεντρική πλατεία του Λεωνιδίου. Το έθιμο έχει πιθανώς τις ρίζες του στις αναμνήσεις ντόπιων ναυτικών που γυρίζοντας τον κόσμο είχαν δει κάτι αντίστοιχο σε ασιατικές χώρες.

 

Φεστιβάλ Μαίναλο: Στο χωριό Ελάτη, προσκαλούνται κάθε χρόνο ποιοτικοί μουσικοί, σε ένα ξέφωτο που διαμορφώνεται μέσα στο δάσος, πιο κοντά στη σελήνη από οπουδήποτε.

 

Φεστιβάλ Τρίπολης: Το φεστιβάλ Τρίπολης τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, περιλαμβάνει βραδιές θεάτρου και μουσικής, εκθέσεις και προβολές.

 

Φεστιβάλ Λάδωνα: Κάθε χρόνο, το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου γίνεται στη λίμνη του Λάδωνα διήμερο φεστιβάλ με τζαζ μουσική. Οι φίλοι του φεστιβάλ κατασκηνώνουν σε χώρους που προσφέρονται.

 

Άθλος Μαινάλου: Κάθε Ιούλιο διοργανώνεται ο Άθλος του Μαινάλου στο λόφο Προφήτη Ηλία. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να κατασκηνώσουν ή απλά να συμμετάσχουν σε κάποια από τα αθλήματα για νέους ή μεγαλύτερους αθλητές. Ορεινό τρέξιμο, ποδηλασία ή μήπως νυχτερινοί αγώνες με Mountain Bike σε μονοπάτια και δασικούς δρόμους;

 

Γιορτή σκόρδου: Στο χωριό Λιθοβούνια, κάθε Ιούλιο γιορτάζεται η παραγωγή σκόρδου. Προσφέρονται τοπικές λιχουδιές όπου βασιλεύει το σκόρδο και συνδυάζονται με μουσική και χορούς.

 

Άστρος: Τους δύο καλοκαιρινούς μήνες οργανώνονται στο μικρό παραλιακό θέατρο του Άστρους μουσικές βραδιές και συναυλίες για τη διασκέδαση των παραθεριστών.

 

Γιορτή μελιτζάνας: Κάθε χρόνο στα τέλη Αυγούστου γιορτάζεται στο Λεωνίδιο η παραγωγή της γλυκιάς Τσακώνικης μελιτζάνας, που έχει χαρακτηρισθεί προϊόν προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης. Διαγωνισμός μαγειρικής με τοπικά προϊόντα, παραδοσιακή μουσική, τσακώνικος χορός και πάρα πολλοί επισκέπτες ζωντανεύουν την όμορφη κωμόπολη.

 

Γιορτή πατάτας: Στο χωριό Νεοχώρι της Τρίπολης, στο άλσος του Προφήτη Ηλία γίνεται στο τέλος Αυγούστου η γιορτή της πατάτας. Προσφέρονται σπιτικά πιάτα με πατάτα από τις νοικοκυρές και γίνεται διαγωνισμός μαγειρικής. Ζωντανή παραδοσιακή μουσική, ζεστή γουρνοπούλα και κρύα μπύρα συμπληρώνουν το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

 

Γιορτή κάστανου: Εδώ και 30 χρόνια, τον Οκτώβριο, γίνεται στο χωριό Καστάνιτσα η γιορτή του κάστανου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να οδηγήσουν τη μαγευτική αυτή διαδρομή, που καταλήγει στη ζεστή φιλοξενία του χωριού: προσφέρονται από το πρωί τσάι, φαγητά και γλυκίσματα με βάση το κάστανο, παρουσιάζονται παραδοσιακές αλλά και πρωτότυπες συνταγές από σεφ και νοικοκυρές του χωριού. Παράλληλα λειτουργούν εικαστικές και λαογραφικές εκθέσεις.

Μαίναλο!

Tο βασίλειο του Πάνα

 

Ο ορεινός όγκος του Μαινάλου καταλαμβάνει το κέντρο της Πελοποννήσου και μεγάλο τμήμα του Νομού Αρκαδίας. Εκτείνεται από το οροπέδιο της Τρίπολης μέχρι τον ποταμό Λούσιο στα δυτικά και από τη Μεγαλόπολη μέχρι την λίμνη του Λάδωνα βόρεια, σε μια έκταση περίπου 1.000.000 στρεμμάτων. Η αμιγώς ορεινή του ζώνη (ισοϋψής των 1.000μ) ξεπερνάει τα 700.000 στρέμματα και το καθιστά ένα από τα πλέον εκτεταμένα ορεινά συγκροτήματα της Ελλάδος. Οι συνεχείς εναλλαγές δεκάδων κορυφών και χαραδρών με εκατοντάδες ορεινούς λειμώνες και οροπέδια, δίνουν ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο. Το γεγονός μάλιστα ότι τα περισσότερα από τα υψίπεδά του παρουσιάζουν αρνητική κλίση (δολίνες, γούπατα, λάκκες), καθιστά το Μαίναλο μοναδικό γεωμορφολογικό σχηματισμό σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Περισσότερες από 50 κορυφές του υπερβαίνουν τα 1500μ, μεταξύ των οποίων δεσπόζουν η Οστρακίνα (1982μ), το Σφενδάμι (1882μ), η Τζελάτη (1870μ) και ο Αϊντίνης (1849μ). Το φυσικό ανάγλυφο συμπληρώνεται από αρκετές πηγές και υδάτινες ροές, ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα του, λόγω στεγανότητας των πετρωμάτων (φλύσχης, σχιστόλιθοι), όπου σχηματίζεται μία πλούσια βιομάζα και ένας από τους μεγαλύτερους υπόγειους υδροφορείς της Πελοποννήσου. Ένα υπέροχο δάσος Κεφαλληνιακής ελάτης εκτείνεται στο 60% περίπου της ορεινής ζώνης και μαζί με συστάδες δρυών, πρίνων, τραχείας και μαύρης πεύκης, σφενδάμων, κέδρων και κάθε μορφής μακίας βλάστησης, αποτελεί το υπόβαθρο μιας πλούσιας μυκοχλωρίδας. Η χλωρίδα συμπληρώνεται από μεγάλη ποικιλία ποωδών φυτών και λουλουδιών στα οροπέδια και στις κορυφές, που ιδιαίτερα την άνοιξη δίνουν πανέμορφους χλοοτάπητες με σπάνιες φυσικές συνθέσεις.

Η ορνιθοπανίδα και η πανίδα του βουνού, παρά την υποβάθμιση από πάσης φύσεως ανθρώπινες οχλήσεις, δίνει ακόμα την άνιση μάχη της επιβίωσης. Δικαίως το Μαίναλο έχει συμπεριληφθεί στο δίκτυο Natura 2000, που δυστυχώς παραμένει πρακτικά ανενεργό.

Μέσα και γύρω από το βουνό του Πάνα, που τα ειδυλλιακά του τοπία υμνήθηκαν από τον Γκαίτε και τον Πουσέν, ξεδιπλώνεται η ιστορική διαδρομή δεκάδων αιώνων ελληνικής ιστορίας.

Ένα απέραντο πάρκο πολιτισμού, απομεινάρια αρχαίων, μεσαιωνικών αλλά και νεώτερων παραδοσιακών οικισμών, ναοί, μοναστήρια, πέτρινα γεφύρια, νερόμυλοι, λιθόστρωτα και μονοπάτια. Μια απλή περιήγηση στο βουνό, ανακαλεί ιστορικές μνήμες από το γενάρχη μας τον Αρκάδα μέχρι τους Κολοκοτρωναίους απελευθερωτές, όταν το Μαίναλο υπήρξε λίκνο της Επανάστασης του Ελληνικού έθνους.

Αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα, ότι το Μαίναλο αποτελεί έναν ενιαίο φυσικό πολιτισμικό και ιστορικό χώρο. Τα παρθένα και αρχέγονα τοπία του, η βιολογική του ποικιλότητα, η θέση του στην συμβολή των αξόνων επικοινωνίας της χλωρίδας και πανίδας της Πελοποννήσου, συνιστούν σε συνδυασμό με το ιστορικό-οικιστικό του πρόσωπο, ένα ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ.

 

Πίστες

Αρκτούρος	350μ
Τουριστική	700μ
Περιφερειακή	2.500μ
Ανατολική	800μ
Βορεινή	600μ
Αρχαρίων	130μ
Πολύβιος	800μ

 

Αναβατήρες

Αετός	570μ
Αρκτούρος	350μ
Χελώνα	100μ

 

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου βρίσκεται στο Νομό Αρκαδίας στο οροπέδιο της Οστρακίνας σε υψόμετρο 1600 μέτρα, κάτω από την υψηλότερη κορυφή του Μαινάλου (Προφήτης Ηλίας 1981μ).

Ανήκει στον Ε.Ο.Σ. Τρίπολης και απέχει 162χλμ από την Αθήνα, 120χλμ από την Καλαμάτα, 90χλμ από τη Σπάρτη και το Ναύπλιο και μόλις 30χλμ από την Τρίπολη.

Βρίσκεται στα όρια του Δήμου Τρίπολης και απέχει από το χωριό Κάψια 12χλμ, από το Λεβίδι 16χλμ, από τη Βυτίνα 12χλμ και τη Δημητσάνα 30χλμ.

 

 

Αθήνα – Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου

Το Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου είναι το κοντινότερο στην Αθήνα. Το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής αποτελείται από μοντέρνο κλειστό αυτοκινητόδρομο. Μετά από 90 λεπτά άνετης οδήγησης βρίσκεστε σε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο. Σε ένα από τα πιο όμορφα ελατοδάση της χώρας, πασίγνωστο για τους μύθους του και την ομορφιά του.

Ο επισκέπτης από την Αθήνα προκειμένου να φτάσει στο χιονοδρομικό θα βγει στην έξοδο αμέσως μετά τα διόδια Νεστάνης. Εκεί θα ακολουθήσει τον δρόμο προς Λεβίδι, που είναι επαρχιακό οδικό δίκτυο σε άριστη κατάσταση, θα περάσει το χωριό Κάψια και θα στρίψει για το Χιονοδρομικό στις πινακίδες που θα συναντήσει αριστερά του τρία χιλιόμετρα μετά το Κάψια.

Η προσέγγιση στην περιοχή του χιονοδρομικού γίνεται με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι από το χωριό Άνω Καρδάρα και ο δεύτερος από τη Βυτίνα. Αυτοί οι δύο επαρχιακοί δρόμοι είναι εκπληκτικής ομορφιάς μέσα από κατάφυτα έλατα και καταλήγουν στο οροπέδιο της Οστρακίνας, στο οποίο βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο, όπως επίσης και το καταφύγιο του ΕΟΣ Τρίπολης.

Αναλυτικές πληροφορίες για την πρόσβασή σας στο Χιονοδρομικό Κέντρο Μαινάλου μπορείτε να δείτε στον διπλανό χάρτη. Επίσης μέσω αυτής της ιστοσελίδας θα έχετε συνεχή ενημέρωση για την κατάσταση των δύο δρόμων που οδηγούν στο χιονοδρομικό.

 

Υπενθυμίζουμε ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή κατά την οδήγηση τον χειμώνα σε ορεινό δίκτυο. Είναι απαραίτητο να έχετε μαζί σας αντιολισθητικές αλυσίδες, ανεξάρτητα από τον τύπο του οχήματος που οδηγείτε. Η χρήση χειμερινών ελαστικών σε συνδυασμό με την ύπαρξη αντιολισθητικών αλυσίδων για πιο ακραίες συνθήκες, είναι η ασφαλέστερη επιλογή.

Κέντρο Υγείας Άστρους	27550 22222
Κέντρο Υγείας Δημητσάνας	27950 31401
Κέντρο Υγείας Λεωνιδίου	27570 22950
Κέντρο Υγείας Μεγαλόπολης	27910 23947
Κέντρο Υγείας Τροπαίων	27970 22701
Πρώτες Βοήθειες	166	2710 371782
Κέντρο Δηλητηριάσεων	210 7793777
Άμεση Δράση	100	2710 230512
Πυροσβεστική	199
ΚΤΕΛ	2710  222560

Με λεωφορείο

(ξεκινώντας από Αθήνα)

 

Τα αστικά λεωφορεία της γραμμής X93 σας μεταφέρουν κατ’ ευθείαν από αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” και αντίθετα, στο το σταθμό υπεραστικών λεωφορείων ΚΤΕΛ στον Κηφισό, κάθε 30′ όλο το 24ωρο.

 

Τα αστικά λεωφορεία της γραμμής 051 σας μεταφέρουν από την πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου στην Ομόνοια, στο Σταθμό Λεωφορείων ΚΤΕΛ στον Κηφισό.

 

 

Με αυτοκίνητο

(ξεκινώντας από Αθήνα)

 

Αφού περάσετε τον Ισθμό της Κορίνθου, ακολουθείτε το δρόμο προς Τρίπολη, έτσι όπως υποδεικνύουν σχετικές ταμπέλες.