Καρδίτσα

Ο μικρότερος των τεσσάρων νομών του Θεσσαλικού διαμερίσματος με κύριο χαρακτηριστικό την ομορφιά της αντίθεσης μεταξύ ορεινού και πεδινού όγκου.

 

Το νοτιοδυτικό τμήμα του καταλαμβάνεται από την οροσειρά της Πίνδου και των Αγράφων που αποτελούν ένα συνεχές και γοητευτικό κάλεσμα αυθεντικής φύσης και ήρεμης απόλαυσης των διακοπών, μέσα σ’ ένα περιβάλλον πλούσιας βλάστησης δάση από βελανιδιές, καστανιές και πλατάνια) και άφθονων νερών. Βορειοανατολικά απλώνεται ατέλειωτος και μακρύς ο θεσσαλικός κάμπος με τα σπαρμένα χωράφια και τους παραποτάμους του Πηνειού να τον διασχίσουν. Πολύ καλό είναι το οδικό δίκτυο για την άνετη επικοινωνία μεταξύ πόλεων – κωμοπόλεων και κοινοτήτων. Προσιτός απ’ όλους τους όμορους νομούς ο νομός Καρδίτσας προσφέρει πολυάριθμες και εξίσου ενδιαφέρουσες επιλογές εισόδου, όποια και αν είναι η διαδρομή σας. Είτε έρχεστε από τη Θεσσαλονίκη και το νομό Λάρισας (διαμέσου Παλαμά ή Ιτέας κατευθείαν προς την Καρδίτσα) είτε έρχεστε από την Αθήνα και το νομό Φθιώτιδας (διαμέσου Σοφάδων), το οδικό δίκτυο προσφέρει εύκολη πρόσβαση στην Καρδίτσα.

 

Από τα Τρίκαλα μπορείτε να προχωρήσετε κατευθείαν προς την Καρδίτσα ή μπορείτε να διασχίσετε την οροσειρά και διαμέσου Πύλης να περάσετε στο Μουζάκι και από εκεί να επιλέξετε τη συνέχεια του ταξιδιού σας. Από το νομό Μαγνησίας και το Βόλο εισέρχεστε στο νομό Καρδίτσας αφού περάσετε από τα Φάρσαλα. Από την Ευρυτανία και το Καρπενήσι, διαμέσου Φουρνά, διασχίζοντας την οροσειρά των Αγράφων φτάνετε στη Ρεντίνα και εισέρχεστε στο νομό Καρδίτσας. Αλλά και αν έρχεστε από το νομό ‘Άρτας η γοητεία μιας εμπειρίας όπως εκείνης που καταλήγει στο Μουζάκι, γνωρίζοντας έτσι από πρώτο χέρι την Αργιθέα Αγράφων, θα σας αποζημιώσει για κάποια προβλήματα βατότητας του δρόμου (χωματόδρομος). Η γεωγραφική θέση της περιοχής από πολύ νωρίς αποτέλεσε το πέρασμα, σημείο συνάντησης, συναλλαγών και επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών λαών και ομάδων και συνεπώς συντέλεσε στον εμπλουτισμό των επιμέρους πολιτισμικών στοιχείων και χαρακτηριστικών. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι τα παλαιότερα ευρήματα τοποθετούνται στην πρώιμη νεολιθική εποχή και ο νεολιθικός του τόπου χωρίς να είναι λαμπρός παραμένει όμως ενδιαφέρων και από τους πρωιμότερους της Ευρώπης. Πολλά πέρασε η περιοχή κατά τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου και γνώρισε αλλεπάλληλες εισβολές (Σλάβοι, Βλάχοι, Καταλανοί). Το βυζαντινό κάστρο του Φαναρίου επιβάλλεται στους επισκέπτες τόσο της θέσης του, όσο και εξ’ αιτίας της κατασκευής του. Λιγοστά τα βυζαντινά μνημεία, αλλά ευτυχώς διατηρήθηκαν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια:

  • Ι. Μονή της Παναγίας Πελεκητής (Καρίτσα)
  • Ι. Μονή Κορώνας
  • Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου (Μαυρομμάτι)
  • Ι. Μονή Πέτρας (Καταφύγι)
  • Άγιος Αθανάσιος Ρουμ (Παλαμάς)
  • Ι. Μονή Σπηλιάς
  • Ι. Μονή Αγίας Τριάδας
  • Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Ρεντίνα)
  • Ι. Μονή Αγίας Τριάδας (Σάικα)
  • Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Λεύκης.

 

Όλα αυτά είναι οι αδιάψευστοι μάρτυρες της θρησκευτικής ζωής των Αγράφων, αλλά και του κάμπου, διατηρούν τη σπουδαιότητα τους παρά το πέρασμα του χρόνου. Ξακουστές υπήρξαν οι σχολές των Αγράφων, στην διάρκεια της τουρκοκρατίας. Σημαντική και ξεχωριστή είναι η παρουσία και η συμμετοχή της αδούλωτης περιοχής των Αγράφων στους αγώνες κατά των Τούρκων. Ηρωική φιγούρα του μάρτυρα Μητροπολίτη Φαναρίου και Νεοχωρίου Σεραφείμ.

 

Στα βουνά των Αγράφων έδρασαν σπουδαίες μορφές της επανάστασης του 1821 και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με κορυφαία εκείνη του Γεωρ. Καραϊσκάκη. Στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης θ’ αποτελέσει σημαντικό παράγοντα απελευθερωτικού αγώνα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις κορυφές των Αγραφιώτικων βουνών θα συνέχιζε να χτυπάει η αδέσμευτη καρδιά της λευτεριάς (στο οροπέδιο της Νευρόπολης λειτουργούσε το συμμαχικό αεροδρόμιο, στα Άγραφα το αρχηγείο του Ε.Λ.Α.Σ. και στο χωριό Κορυσχάδες ήταν η έδρα της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης του βουνού). Το 1944 η επαρχία Καρδίτσας παύει να υφίσταται και ανακηρύσσεται σε νομό.

Έχοντας κομβική γεωγραφική θέση στην ευρύτερη περιοχή, ο νομός Καρδίτσας, αποτέλεσε σταυροδρόμι διαφορετικών λαών και πολιτισμών.

 

Ευρήματα μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία από τα 6000 π.χ. Η περιοχή αποτέλεσε τμήμα της αρχαίας Θεσσαλιώτιδας μαζί με τις περιοχές της Φθιώτιδας, της Ιστιαιώτιδας και της Πελασγιώτιδας, την Θεσσαλική Τετράδα, μια πρώτης μορφής συμμαχία. Αναφορά στην περιοχή γίνεται και από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, όπου τρεις πόλεις (Ιθώμη, Τιτάνιο και Αστέριο) συμμετείχαν με πλοία τους στον Τρωικό πόλεμο.

 

Οι παλαιότερες θέσεις κατοίκησης έχουν επισημανθεί στις πεδινές περιοχές του νομού. Εκεί η εύφορη γη με τα άφθονα νερά ευνοούσε την εγκατάσταση, όπως το Καρποχώρι, η Σικυώνα, η Μύρινα, η Μαγούλα, η Μαγουλίτσα, ο Πρόδρομος, όπου εντοπίστηκαν δείγματα κεραμικής της 6ης χιλιετίας π.Χ. Χαρακτηριστικό είναι το πήλινο ομοίωμα σπιτιού, με θαυμάσια γραπτή διακόσμηση, που βρέθηκε στο νεολιθικό οικισμό Μύρινα, με άνοιγμα στη στέγη για την εστία και στο δάπεδο δύο τρύπες, προφανώς για τους κίονες.

 

Από τις αρχαιότερες πόλεις, η Άρνη, υπήρξε έδρα των Βοιωτών πριν από την εγκατάσταση των Θεσσαλών, δηλαδή πριν από το 1900 π.Χ. Άρνη ήταν η κόρη του Αίολου και μητέρα του γενάρχη Βοιωτού.

 

Στα Ιστορικά Χρόνια η πόλη μετονομάστηκε Κιέριο. Σύμφωνα με τις επιγραφές ταυτίζεται με την αρχαία θέση «Ογλά» , δυτικά από το χωριό Πύργος Κιερίου, πολύ κοντά στον Κουάριο ή Κουράλιο ποταμό (Σοφαδίτικο). Σώζονται ερείπια από τα ισχυρά τείχη και από άλλα κτίσματα.

 

Η Άρνη τοποθετείται στη θέση «Μακριά Μαγούλα». Το Κιέριο ήταν μια από τις τρεις σημαντικές πόλεις του σημερινού νομού (οι άλλες δυο ήταν η Μητρόπολη και οι Γόμφοι) και χαρακτηρίζεται πρώτη πρωτεύουσα της Θεσσαλιώτιδας, στο πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Τότε κόπηκαν και τα πρώτα χάλκινα και αργυρά νομίσματα. Εικονίζει το Δία και την Άρνη, κοριτσάκι να παίζει γονατιστή αστραγάλους. Στα ασημένια εικονίζεται και ο Ασκληπιός, η λατρεία του οποίου έχει τις ρίζες στη Θεσσαλία. Στην πόλη λάτρευαν και τον Ποσειδώνα Κουέριο, επίθετο που συσχετίζει το θεό με το ποτάμι, το νερό και τις πηγές. Επιγραφές σώζουν πληροφορίες για επιφανείς Κιέριους που έγιναν ταγοί, στρατηγοί, γραμματείς του Κοινού των Θεσσαλών, ιερομνήμονες στους Δελφούς, πρόξενοι σε άλλες θεσσαλικές πόλεις, και νίκησαν σε αγώνες. Μια επιγραφή του 1ου αιώνα π.Χ. αναφέρεται σε δικαστική απόφαση του Κοινού των Θεσσαλών, όπου δικαιώθηκε το Κιέριο, σε εδαφική διαφορά με τη Μητρόπολη.

 

Η Μητρόπολη βρισκόταν στη θέση του σημερινού ομώνυμου χωριού και έχει εντοπιστεί από ενεπίγραφο γωνιόλιθο σε σπίτι. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές δημιουργήθηκε με το συνοικισμό τριών μικρών οικισμών. Η πρώτη αναφορά στην πόλη διασώθηκε σε επιγραφή των Δελφών του 360 π.Χ. όπου η πόλη συμμετείχε στην ανακατασκευή του ναού του Απόλλλωνα με το σεβαστό ποσό των 120 δρχ. Αργότερα συνοικίστηκαν άλλες γειτονικές πόλεις στη Μητρόπολη, όπως το Ονθύριο, οι Πολίχνες και η Ιθώμη, που είχε πάρει μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με τους βασιλείς της Τρίκκης, Ποδαλείριο και Μαχάονα, τους γιους του Ασκληπιού. Τα παλαιότερα αργυρό νομίσματα της Μητρόπολης χρονολογούνται στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. και στα μέσα του 3ου αιώνα π.Χ. κόπηκαν χάλκινα νομίσματα με την Αφροδίτη – κύρια. θεότητα – ή το περιστέρι, σύμβολο της θεάς. Στη Μητρόπολη λατρεύονταν επίσης ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Απόλλωνας, ο Διόνυσος και οι Μοίρες.

 

Στη θέση «Επισκοπή», στην αριστερή όχθη του ποταμού Πάμισου, κοντά στο Μουζάκι, έχουν επισημανθεί τα ερείπια της αρχαίας πόλης Γόμφοι. Λείψανα από τα ισχυρό τείχη της έχουν επισημανθεί στην κορυφή του λόφου στα βόρεια της πόλης. Στα χρόνια του Φιλίππου Β’ είχε μετονομαστεί σε Φιλιππόπολη. Τότε, γύρω στα 340 π.Χ., έκοψε τα πρώτα αργυρά νομίσματα και αργότερα χάλκινα, με το όνομα Γόμφοι. Εδώ λάτρευαν το Δία Ακραίο – συναντάται και με το επίθετο Παλάμνιος – και το Διόνυσο Κάρπιο. Το 198 π.Χ. οι Γόμφοι περιέρχονται στο βασίλειο της Αθαμανίας, του Αμύνανδρου.

 

Η Αθαμανία ήταν η περιοχή της κεντρικής Πίνδου που διαρρέεται από τον Άνω Αχελώο, τον αρχαίο Ίναχο. Περιελάμβανε το νοτιοανατολικό τμήμα της Ηπείρου και το δυτικό ορεινό τμήμα της Θεσσαλίας. Αθαμάνες και Μολοσσοί αποκαλούνται λαοί της Ηπείρου από το Στράβωνα.

 

Η ορεινή περιοχή του νομού Καρδίτσας, όπου βρίσκονται τα χωριά της Αργιθέας, αποτελούσαν στην αρχαιότητα τμήμα της Αθαμανίας. Οι Αθαμάνες ήταν ένα από τα ελληνικά φύλα που εγκαταστάθηκαν εδώ τη 2η χιλιετία π.Χ. και πήραν μέρος στις μετακινήσεις των Ελλήνων στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ. ως τον 9ο αιώνα π.Χ. Γενάρχης τους, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Απολλόδωρου, ήταν ο Αθάμας, βασιλιάς της Βοιωτίας, ο οποίος εγκαταστάθηκε στις πλαγιές της Πίνδου μετά από περιπλανήσεις και «φιλοξενήθηκε» από άγρια ζώα. Διώχθηκε από την πατρίδα του επειδή είχε σκοτώσει το γιο του – με την Ινώ – Λέαρχο.

 

Στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. οι Αθαμάνες ήταν φίλοι των Λακεδαιμονίων, ενώ το 395 π.Χ. συμμετείχαν στη συμμαχία Αθηναίων, Βοιωτών, Θεσσαλών και άλλων.

 

Το 375 π.Χ. συμμετείχαν στη Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία και στον Γ’ Ιερό πόλεμο, το 355 π.Χ., συμμάχησαν με Θεσσαλούς, Μακεδόνες και άλλους Έλληνες εναντίον των Φωκέων. Γνωστοί βασιλείς των Αθαμάνων υπήρξαν ο Θεόδωρος και ο Αμύνανδρος. Στα χρόνια που κυβέρνησε ο Αμύνανδρος, η Αθαμανία υπήρξε σημαντικός πολιτικός και στρατιωτικός παράγων, λόγω της θέσης της ανάμεσα στην Αιτωλία και τη Μακεδονία.

 

Στα 198 – 191 π.Χ. τα όριά της είχαν επεκταθεί ανατολικά σε αρκετές θεσσαλικές πόλεις, την Τρίκκη, τη Φαλώρεια, το Αιγίνιο, τις οποίες ο Αμύνανδρος είχε αποσπάσει από το Φίλιππο Ε’ της Μακεδονίας. Στην κρίσιμη για την ιστορία του έθνους μας μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., Μολοσσοί και Αθαμάνες τάχθηκαν στο πλευρό του Μακεδόνα Περσέα, σε μια τελευταία προσπάθεια να αντισταθούν στους Ρωμαίους.

 

Οι Έλληνες έχασαν τη μάχη και ο νικητής Αιμίλιος Παύλος επιδόθηκε σε λεηλασίες και καταστροφές. Αργότερα, το 48 π.Χ., τις διαφορές Πομπηίου Καίσαρα στο ρωμαϊκό εμφύλιο πλήρωσαν οι Γόμφοι με λεηλασία, καταστροφές και θανατώσεις πολιτών.

 

Επιγραφή του 165 π.Χ., που βρέθηκε στους Δελφούς, αναφέρεται στο Κοινό των Αθαμάνων, το οποίο κράτησε τουλάχιστον ως το 80 π.Χ., σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στη Λάρισα. Πρωτεύουσα των Αθαμάνων ήταν η Αργιθέα. Λείψανα έχουν εντοπιστεί κοντά στο ομώνυμο χωριό. Άλλες σπουδαίες πόλεις ήταν η Θευδορία ή Θεοδωρία (Θεοδωριανά Άρτας), η Τετραφυλία στην κοιλάδα του Αχελώου, η Ηράκλεια (Βουλγαρέλι ή Δροσοπηγή Άρτας), η Χαλκίδα (Χαλίκι Τρικάλων), το Πότναιο ή Πότνειο (στην περιοχή της Ελάτης Τρικάλων).

 

Ο χριστιανισμός επικράτησε νωρίς στην Καρδίτσα και το πανθεσσαλικό ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς, «παρά τον Κουράλιον», μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία. Ανακαλύφθηκαν λείψανα παλαιοχριστιανικής βασιλικής (5ου αιώνα), ρωμαϊκό ή παλαιοχριστιανικό ψηφιδωτό δάπεδο και χριστιανικοί τάφοι μεταγενέστεροι της βασιλικής.

 

Οι Γόμφοι και η Μητρόπολη ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις της Θεσσαλίας και ο Ιουστινιανός (527-565) ανακαίνισε την οχύρωση.

 

Κατά την Βυζαντινή περίοδο η Καρδίτσα γνώρισε αλλεπάλληλες εισβολές από Σλάβους, Βλάχους, Καταλανούς. Εξαιρετικό βυζαντινό μνημείο στην περιοχή, το κάστρο του Φαναρίου δεσπόζει στις παρυφές των Αγράφων αγναντεύοντας τον Θεσσαλικό κάμπο.

 

Ευτυχές γεγονός για τους ιστορικούς και τους σημερινούς επισκέπτες είναι η διατήρηση πολλών εκκλησιών και μοναστηριών όπως η Μονή Παναγίας Πελεκητής και η Μονή Κορώνης στην περιοχή λίμνης Ν. Πλαστήρα, η Μονή Σπηλιάς στην Αργιθέα, η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ρεντίνα, κομμάτια ζωντανής ιστορίας που παρέμειναν αναλλοίωτα στο χρόνο.

 

Όταν κατέλαβαν το νομό οι Τούρκοι στα 1420, οι κάτοικοι αποσύρθηκαν στις δυσπρόσιτες πλαγιές των Αγράφων, εξασφαλίζοντας την ελευθερία τους. Οι κατακτητές αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν προνόμια, τα οποία ανανεώθηκαν με τη συνθήκη του Ταμασίου, το 1525 – αφού δεν κατάφεραν να υποτάξουν τους κατοίκους. Με τη συνθήκη απαγορευόταν η εγκατάσταση Τούρκων στην περιοχή. Έτσι λειτούργησαν ονομαστές σχολές, όπως των Βραγκιανών, όπου δίδαξε ο Ευγένιος Γιαννούλης και φοίτησε ο Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Βραγκιανός δάσκαλος του Γένους Αναστάσιος Γόρδιος.

 

Γνωστή ήταν και η σχολή Φουρνά, με αξιόλογο εργαστήρι αγιογραφίας, όπως δείχνουν οι κατάγραφες εκκλησίες των Αγράφων.

 

Η περιοχή των Αγράφων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας κράτησε άσβεστο τον πνευματικό και θρησκευτικό λίκνο του Ελληνισμού, με τις ξακουστές της σχολές. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του ντόπιου στοιχείου σ΄ όλους τους αγώνες της ελληνικής ιστορίας. Ο Καραϊσκάκης, ο Κατσαντώνης, ο Δίπλας, οι Μπουκουβαλαίοι κ.ά. μεγάλωσαν ή έδρασαν στην περιοχή βοηθώντας στην απελευθέρωσή της από τον Τουρκικό ζυγό.

 

Οι Αγραφιώτες έδωσαν πρώτοι το σύνθημα της εξέγερσης το 1854 και η επανάσταση εξαπλώθηκε σε όλη τη Θεσσαλία. Μεγάλη μορφή του αγώνα υπήρξε ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος. Παρά την εξάπλωση της επανάστασης και τις πρώτες νίκες, οι Έλληνες έχασαν ακόμα μια ευκαιρία να επεκτείνουν το κράτος, εξαιτίας της στάσης της Αγγλίας και της Γαλλίας, που υποστήριξαν ανεπιφύλακτα την Τουρκία και άσκησαν πίεση στην ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση των στρατευμάτων και την ήττα της 6ης Ιουνίου 1854.

 

Τελικά η απελευθέρωσή της από τον Τουρκικό ζυγό, ήρθε  στα 1881.

 

Τα χρόνια που ακολούθησαν την απελευθέρωση χαρακτηρίζονται από την ανασυγκρότηση του τόπου και τον αγώνα για πρόοδο. Γνωστοί είναι άλλωστε και οι αγώνες των αγροτών για τη δίκαιη ανακατανομή της γης με αποκορύφωμα την εξέγερση στο Κιλελέρ (6-3-1910).

 

Η περίοδος της Ιταλογερμανικής κατοχής ανέκοψε την πορεία προόδου που παρουσιάστηκε κατά το μεσοπόλεμο. Σημαντικός παράγοντας στον απελευθερωτικό αγώνα κατά του Άξονα ήταν η μαζική συμμετοχή του πληθυσμού στην Αντίσταση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: το συμμαχικό αεροδρόμιο που λειτουργούσε στο οροπέδιο της Νεβρόπολης (η σημερινή λίμνη Ν. Πλαστήρα), στα Άγραφα ήταν το αρχηγείο του ΕΛΑΣ Στο χωριό Κορυσχάδες ήταν η έδρα της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης του βουνού.

 

Την 12 Μαρτίου του 1943 η Καρδίτσα γίνεται η πρώτη ελεύθερη πόλη της σκλαβωμένης Ευρώπης, όταν οι αγωνιστές του ΕΛΑΣ, μετά την φυγή των Ιταλών στα Τρίκαλα, μπήκαν με σχηματισμό και βήμα παρέλασης στην πόλη.

 

Από το 1944 η Καρδίτσα ανακηρύσσεται σε νομό και παύει να υφίσταται ως επαρχία Τρικάλων

Άγραφα

Ο ορεινός όγκος της ΝΑ Πίνδου, τα Άγραφα, γεωγραφικά ενώνει την δυτική με την Κεντρική Ελλάδα και τη Θεσσαλία και μορφολογικά αρχίζει από τα ήμερα Θεσσαλικά ριζοβούνια και με δαντελωτές διακυμάνσεις και συμμετρικές καμπύλες ανεβαίνει στις περήφανες Αγραφιώτικες βουνοκορφές και καταλήγει στον Αχελώο. Οι λόφοι, οι χαράδρες και τα κορφοβούνια, όλα ντυμένα με την πλούσια χλωρίδα της ελληνικής φύσης, φιλοξενούν σπάνια θηράματα, την πετροπέρδικα, τον κότσυφα, τον λαγό, τον αγριόχοιρο κ.α. Την ομορφιά του τοπίου συμπληρώνει η τεχνητή λίμνη Νικολάου Πλαστήρα που λικνίζεται φιλάρεσκα στο οροπέδιο της Νεβρόπολης ανάμεσα ουρανού και γης. Στις πλαγιές των βουνών και σε όμορφα οροπέδια είναι χτισμένα τα αγραφιώτικα χωριά, που γνώρισαν μεγάλη άνθιση κατά την εποχή της τουρκοκρατίας (1650 – 1750μ.χ) όταν μαζί με τη Μάνη, τα Σφακιά και το Σούλι αποτελούσαν τα προπύργια του Ελληνισμού. Τα Άγραφα διαιρούνται σε δύο μεγάλα τμήματα: Τα Ευρυτανικά και τα Θεσσαλικά Άγραφα. Τα πρώτα ελευθερώθηκαν μετά την επανάσταση του 1821, ενώ τα Θεσσαλικά Άγραφα παρέμειναν στον τουρκικό ζυγό άλλα 50 χρόνια (1830-1881). Τα Θεσσαλικά Άγραφα υπάγονται διοικητικά στον νομό Καρδίτσας. Μέχρι το 1912 διαιρούνταν σε επτά δήμους: Ιτάμου (πρ. Ζογλώπι), Νεβροπόλεως (πρ. Μεσενικόλας), Μενελαίδος (πρ. Ρεντίνα), Ταμασίου (πρ. Δρανίστα), Ιθώμης (πρ. Φανάρι), Γόμφων (πρ. Μουζάκι) και Αργιθέας (πρ. Κουμπουριανά). Τα Ευρυτανικά Άγραφα συγκροτούνταν από πέντε δήμους: Αγραίων (πρ. Κεράσοβο), Αγράφων (πρ. Άγραφα), Απεραντίων (πρ. Γρανίτσα), Δολόπων (πρ. Καροπλέσι) και Κτημένων (πρ. Φουρνά). Σήμερα τα χωριά του τέως δήμου Δολόπων υπάγονται διοικητικά στο νομό Καρδίτσας. Συνολικά τα Θεσσαλικά Άγραφα συγκροτούνται από 73 χωριά και τα Ευρυτανικά από 41.

 

Η πανάρχαιη ιστορία των Αγράφων…

Από το 1500π.Χ. μέχρι το 27π.Χ. κατοικούνταν από τους Δόλοπες και τους Αθαμάνες οι οποίοι ανέπτυξαν το δικό τους πολιτισμό. Στα κατοπινά χρόνια αναμειγνύονται στις διαμάχες μεταξύ Μακεδόνων και Ρωμαίων και κατά το Μεσαίωνα κατακλύζονται από κύματα βόρειων λαών: Σλάβων, Αλβανών, Βλάχων κ.α. Την εποχή της Τουρκοκρατίας τα Άγραφα αποτελούν το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού. Με τη συνθήκη αυτονομίας τους (1525) αναπτύσσουν σχολεία και ανώτερες Σχολές, (Ελληνομουσείο Αγράφων) προσελκύουν διάσημους λόγιους της εποχής (Γιανούλης ο Αιτωλός, Αναστάσιος Γόρδιος, Κοσμάς ο Αιτωλός κ.α.) εκτρέφουν την κλεφτουριά, προετοιμάζουν την επανάσταση και παίρνουν μέρος σ’ αυτήν. Μετά το 1832 και μέχρι την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) λαβαίνουν μέρος σε τρία επαναστατικά κινήματα (1854, 1866-69 και 1878). Κατά την Γερμανοϊταλική κατοχή (1941 – 1944) τα Άγραφα αποτελούν την ψυχή της Αντίστασης. Στο έδαφός τους συγκροτούνται τα αντάρτικα σώματα του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, φιλοξενούν την επαναστατική κυβέρνηση του βουνού (ΠΕΕΑ) και διαθέτουν συμμαχικό αεροδρόμιο στη Νεβρόπολη το μοναδικό σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Μάστιγα των Αγραφιώτικων χωριών αποτέλεσε η μετανάστευση η οποία απογύμνωσε την περιοχή από το ενεργό ανθρώπινο δυναμικό της και μετέβαλλε τον τόπο σε χώρα γερόντων. Σήμερα καταβάλλονται απεγνωσμένες προσπάθειες από τις Αγραφιώτικες κοινότητες, τους Αναπτυξιακούς Συνδέσμους και την Ένωση Αγραφιώτικων Χωριών του νομού Καρδίτσας να δημιουργηθεί μια καλή υποδομή για οικονομική ανάπτυξη, κυρίως προς την κατεύθυνση του τουρισμού, της οικοτεχνίας και της πρωτογενούς παραγωγής. Ήδη έχουν γίνει αρκετά βήματα. Η περιοχή απέκτησε ξενώνες, εστιατόρια, ύδρευση, ηλεκτρισμό, τηλέφωνα και ένα αρκετά καλό οδικό δίκτυο. Απομένουν όμως πολλά ακόμη. Να ολοκληρωθεί το οδικό δίκτυο, να αναδειχθεί ο λαϊκός πολιτισμός και η λαϊκή τέχνη, να συντηρηθούν και να γίνουν επισκέψιμα τα ανεκτίμητα θρησκευτικά μνημεία των Αγράφων. Να γίνουν όλα εκείνα που θα συγκρατήσουν τους νέους στον τόπο τους.

 

Στο άκουσμα της λέξεως Άγραφα ο Έλληνας συνειρμικά φέρνει στον νου του τους κλέφτες και τους αρματολούς της προεπαναστατικής περιόδου του αγώνα. Οι πρόγονοί μας εκείνοι αντιστάθηκαν στον κατακτητή, αφού είχαν αφομοιώσει την Ιστορία και την Παράδοση του Έθνους, που για όλους τους Έλληνες είναι ο αναγκαίος λίθος της υπάρξεώς τους. Ιστορία και Παράδοση που βασίστηκε στις μνήμες που διασπούν το φράγμα των αιώνων και φθάνουν μέχρι σήμερα. Μνήμες που στα Άγραφα διατηρήθηκαν από τους Αθαμάνες, πέρασαν στο Βυζάντιο, καθιερώθηκαν στην εποχή της σκλαβιάς και φωτίζουν τις ημέρες μας. Μνήμες που απέμειναν χαραγμένες ανεξίτηλα στα κάστρα και στα γεφύρια, στους ναούς και στα εξωκλήσια ή στα μοναστήρια που διασώθηκαν μέχρι τώρα. Λέγεται ότι Άγραφα ονόμασε ολόκληρη την περιοχή ο εικονομάχος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Ε’ ο Κοπρώνυμος (741-775) επειδή οι απεσταλμένοι του αποκεφαλίσθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής, διότι προσπάθησαν να καθαιρέσουν τις εικόνες. Αργότερα ο ιστορικός του αγώνα Ν. Κασομούλης γράφει: «ως μη εγγραφείσα με τας λοιπάς επαρχίας εις το πρωτόκολλον του Σουλτάνου… ωνομάσθη Άγραφα όλη». Το ίδιο αναφέρει και ο Άγγλος περιηγητής LEAKE όταν κατά το 1805 – 1810 περιηγείται στη Θεσσαλία. Τέλος ο Π. Αραβαντινός το 1856 μας παραδίδει «εκλήθησαν ίσως Άγραφα διότι οι κατοικήσοντες την Θεσσαλίαν οθωνανοί ουκ ηδυνήθησαν ίνα εγγράψωσι και την χώραν εκείνην μεταξύ των λοιπών της Θεσσαλίας χωρών…»

 

Το εκ της φύσεως τούτο προνόμιο των Αγράφων πλην της σημαντικής προσφοράς των Αγραφιωτών στον Αγώνα συνετέλεσε και στην πνευματική άνθιση της περιοχής, η οποία βεβαίως και εγγράφεται στην ελληνική ιστορία. Η εργώδης προσπάθεια των λόγιων, ιερωμένων και μη, συνέβαλλε στη διδασκαλία της γλώσσας μας και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, καθώς και στη διάδοση της χριστιανικής πίστεως. Είναι γνωστή η Σχολή των Αγράφων που λειτούργησε κατά τον 17ο κυρίως αιώνα και στην οποία δίδαξαν ονομαστοί δάσκαλοι του γένους όπως ο Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός ο Αναστάσιος ο Γόρδιος και άλλοι. Στα μοναστήρια και στους ναούς της Εκκλησίας και με εποπτικά μέσα τα λίγα βιβλία και τις σκηνές με τη ζωή των Αγίων που εικονίζονται εκεί και με όργανο την Ελληνική γλώσσα, οι λόγιοι αυτοί χαλύβδωναν τον ελληνικό και χριστιανικό χαρακτήρα της κλεφτουριάς και των αρματολών των Αγράφων. Πολλοί και ονομαστοί αγιογράφοι διακόσμησαν τους τοίχους των καθολικών ναών διατυπώνοντας το δόγμα και την Χριστιανική πίστη των Ελλήνων. Οι αγιογράφοι αυτοί βάφουν το χρωστήρα τους με την παράδοση που διατηρείται στα γειτονικά Μετέωρα, στο Μοναστήρι του Αγίου Βησσαρίωνος (Δούσικο) αλλά και σε άλλα παλαιότερα μνημεία της βυζαντινής περιόδου του 13ου και και του 14ου αιώνα, όπως η μονή Πόρτα Παναγιάς στην Πύλη και της Ολυμπιώτισσας στην Ελασσώνα. Χωρίς να θεωρείται η περίοδος του 18ου και 19ου αιώνα υποδεέστερη, ο 17ος αιώνας υπήρξε η χρυσή περίοδος των Αγράφων. Τότε αγιογραφήθηκαν τα λαμπρά μοναστήρια της Πελεκητής (1654), του Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Βλάσι (1644) της Σπηλιάς, της Αγίας Τριάδος της Σαϊκας (1641), της μονής Ρεντίνας (1662), του Γενεσίου της Θεοτόκου στο Ανθηρό (1663) και πολλά άλλα. Όλα αυτά μαζί με την προγενέστερη μονή της Κορώνας του 1587 και τα μεταγενέστερα των επόμενων δύο αιώνων, άφησαν ανεξίτηλες τις μνήμες της περιόδου της σκλαβιάς, για να φωτίζουν εμάς και τους επιγενόμενους ώστε να προστρέχουμε εκεί και να διδασκόμαστε όπως οι πρόγονοί μας από αυτό.

 


Καρδίτσα

Είναι χτισμένη στο δυτικό άκρο του εύφορου θεσσαλικού κάμπου και αποτελεί διοικητικό, οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο του νομού. Το μεγάλο πάρκο “Παυσίλυπο”, οι πεζόδρομοι και οι μικροί πευκώνες ανάμεσα σε παλαιά και σύγχρονα κτίρια δίνουν άλλη εικόνα στην πόλη, με ξεχωριστό χρώμα.  Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε το Παλλάς, το Μέγαρο Άρνη, το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς, τη Δημοτική Πινακοθήκη, στο κέντρο της πόλης την όαση πρασίνου στο πάρκο Παυσίλυπο, τον αρχαιολογικό χώρο Καλλίθηρου στο ομώνυμο χωριό καθώς και τη μονή της Παναγίας στο χωριό Νεράιδα. Το λαογραφικό μουσείο Λάμπρου και Ναυσικά Σακελλαρίου περιλαμβάνει αναπαράσταση καραγκούνικου σπιτιού, ενδυμασίες, σκεύη και αντικείμενα του παλαιού νοικοκυριού. Κάθε χρόνο στα τέλη Μάη, πραγματοποιούνται τα Καραϊσκάκεια, εκδηλώσεις προς τιμήν του αγωνιστή της Επανάστασης, με συμμετοχή φολκλορικών, χορευτικών συγκροτημάτων από όλο τον κόσμο, στις αρχές Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται Διεθνές Χορωδιακό Φεστιβάλ και τον Οκτώβρη, εμπορικό πανηγύρι.

 


Γνωστή για τα ιαματικά λουτρά Σμοκόβου είναι η Λουτροπηγή. Στη Λουτροπηγή σώζονται τα λείψανα τειχών μυκηναϊκής εποχής στην Κτιμένη, το τμήμα τείχους στη θέση του Προφήτη Ηλία, τα λείψανα αρχαίου ιερού στον Κέδρο, το τμήμα αρχαίου τείχους στο Θραψίμι. Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε το χωριό Κέδρος, το Αηδονοχώρι, τη Βουλγάρα, τη Μολόχα και τον Καρβασαρά.

 


Γενέτειρα του ήρωα του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, είναι το πεδινό χωριό Μαυρομάτι. Στην κεντρική πλατεία ο ανδριάντας του δεσπόζει. Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε τα ξωκλήσια της Αγίας Αικατερίνης και του Προφήτη Ηλία καθώς και το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Επίσης, το σπήλαιο, όπου σύμφωνα με την παράδοση γεννήθηκε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης καθώς και τις παραδοσιακές βρύσες Σκέντος, Ρίζα, Καναλάκος, Τράχος, Σκλήθρος. Επίσης, τον παραδοσιακό οικισμό του Ελληνόπυργου.

 


Ο Μεσενικόλας, είναι ορεινό χωριό χτισμένο ανάμεσα σε βελανιδιές. Τα σπίτια έχουν ανάμεσά τους γραφικά δρομάκια. Ανατολικά του χωριού βρίσκεται το ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής. Με θέα στον κάμπο βρίσκεται η μονή Κορώνας. Κάθε χρόνο γίνεται στο χωριό του Μεσενικόλα γιορτή κρασιού από τις 10 ως τις 15 Αυγούστου. Το χωριό φημίζεται για τα κρασιά του, που παράγονται από την τοπική ποικιλία σταφυλιού “Μαύρο Μεσενικόλα”.

 


Το Μορφοβούνι παλιά ονομαζόταν Βουνέσι. Καταστράφηκε από τους Τούρκους, κάηκε από τους Ιταλούς το 1943 και βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς. Στο Μορφοβούνι γεννήθηκε ο στρατιωτικός και πολιτικός Νικόλαος Πλαστήρας και ο ζωγράφος Δημήτρης Γιολδάσης. Στη μονή της Αγίας Τριάδας σώζονται μόνο το Καθολικό και το μεγαλύτερο μέρος του Περιβόλου αφού το 1943 κάηκε από τους Ιταλούς. Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε τον χώρο αναψυχής στη θέση Αυγέρη πλάι στη λίμνη Νικολάου Πλαστήρα. Στο χωριό Κρυονέρι βρίσκεται το τέμπλο της κατεστραμμένης εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου. Στο χωριό Κερασιά, στη μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου μπορείτε να θαυμάσετε τοιχογραφίες του 1870. Στη περιοχή πραγματοποιούνται μια σειρά από τοπικές εκδηλώσεις όπως είναι τα Ρουγκάτσια, το Κάψιμο του Αφανού και ο Διπλός Χορός το Πάσχα, τα Πλαστήρεια και το πανηγύρι της Παναγίας.

 


Το Μουζάκι είναι χτισμένο στα ριζά του όρους Ιτάμου πλάι στο χείμαρρο Πάμισο, με σπίτια νεόχτιστα μετά την πυρπόληση από τους Ιταλούς στις 8 Ιουνίου 1943 του χωριού. Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη του χωριού καθώς και το εκτροφείο θηραμάτων με πέρδικες, ορτύκια, φασιανούς κ.ά. στο δρόμο προς τη λίμνη Νικολάου Πλαστήρα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης τα χωριά Δρακότρυπα, Βατσούνια και Πευκόφυτο. Ανάμεσα στα έλατα και τις καστανιές βρίσκεται ο οικισμός Νεράιδα, ενώ ο Παλαμάς έχει ανοικτούς δρόμους.

 


Η Πεζούλα είναι παραλίμνιο χωριό και τον οικισμό διασχίζει ρεματιά με πλατάνια. Μέσα στο δάσος υπάρχει υπαίθριο πέτρινο θεατράκι. Επισκεφθείτε τη λίμνη Νικολάου Πλαστήρα (Τεχνητή) από τα ωραιότερα ορεινά ποτάμια της χώρας μας τον Ταυρωπό με πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Επίσης, τα δεκατέσσερα χωριά του αναπτυξιακού συνδέσμου λίμνης Νικολάου Πλαστήρα καθώς και τη μονή Πέτρας.

 


Διατηρητέος ορεινός οικισμός είναι η Ρεντίνα, η βασίλισσα των Αγράφων. Ανάμεσα σε πλατάνια και βελανιδιές τα σπίτια διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Πρόκειται για περιοχή που στην Ελληνική Επανάσταση ήταν έδρα καπεταναίων και πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση. Προστάτης του χωριού είναι ο Άγιος Βασίλειος Αγκύρας και προς τιμήν του κάθε χρόνο στις 22 Μαρτίου γίνεται πανηγύρι. Επίσης, του Αγίου Γεωργίου κάθε χρόνο γίνεται πανηγύρι όπου αναβιώνει το τοπικό έθιμο “Μπαϊράκια“.

 


Συγκοινωνιακός κόμβος και αγροτικό κέντρο της περιοχής βρίσκεται η κωμόπολη Σοφάδες που διασχίζεται από τον ποταμό Σοφαδίτικο. Οι Σοφάδες έχουν εύφορη γη. Εκτός από τους αρχαιολογικούς χώρους αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε τις παλιές γέφυρες Σοφάδων και Μοσχολουρίων.

 


Το βυζαντινό φρούριο στο χωριό Φανάρι είναι καλοδιατηρημένο και επί τουρκοκρατίας είχε μετατραπεί σε στρατώνα. Στο χωριό Φανάρι αξίζει τον κόπο επίσης να επισκεφθείτε τα ερείπια τείχους από την οχύρωση της αρχαίας Ιθώμης καθώς και το δημοτικό σχολείο που χτίστηκε το 1930 στη θέση της Επισκοπής που είχε καεί, με δαπάνες και προσωπική εργασία των κατοίκων.

 

 

Αξίζει επίσης στο νόμο Καρδίτσας να επισκεφθείτε τα είκοσι ορεινά χωριά της Αργιθέας, που βρίσκονται στις πλαγιές και τα υψώματα των θεσσαλικών Αγράφων, ανάμεσα σε δάση και ποταμιές, ιδανικά για ήσυχες διακοπές και ορειβατικές εξορμήσεις.

Λίμνη Νικολάου Πλαστήρα

Γίνεται πόλος έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο χαρίζοντας ανεπανάληπτες εμπειρίες με τη φυσική της ομορφιά, αλλά και τα μοναδικά αξιοθέατα που την περιστοιχίζουν.

Η ιστορία, η παράδοση, η αρχιτεκτονική, τα θρησκευτικά μνημεία, η φυσική ιστορία συνδυάζονται τόσο αρμονικά, που κάθε στιγμή, κάθε ματιά είναι και πρωτόγνωρη για τον επισκέπτη. Η περιοχή προσφέρεται για ορειβασία, ψάρεμα, πεζοπορία, κολύμπι, ιππασία, ποδηλασία, ανεμοπτερισμό, ακόμη και επίσκεψη στο Χιονοδρομικό κέντρο (Νεράιδα) έστω κι αν δεν είναι ακόμη καλά οργανωμένο.

Όταν γύρω στα 1928 ο Νικόλαος Πλαστήρας οραματίστηκε την κατασκευή φράγματος στον παραπόταμο του Αχελώου Μέγδοβα (ή Ταυρωπό) κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το αποτέλεσμα που θα είχε αυτή η ανθρώπινη παρέμβαση..

Το 1961 η ιδέα πραγματοποιήθηκε και το οροπέδιο της Νεβρόπολης μετατράπηκε σε τεχνητή λίμνη, που πήρε το όνομα του εμπνευστή της.

Αρμονικά συνδυασμένα γη, το νερό και ο αέρας, συνθέτουν ένα τοπίο απαράμιλλης ομορφιάς και μαγευτικής εμπειρίας.

 


Φράγμα- Υδροηλεκτρικό Εργοστάσιο

Το φράγμα είναι μια τοξοειδής κατασκευή ύψους 83ων μέτρων και μήκους 200ων μέτρων. και η θέασή του αποτελεί μια αλησμόνητη εμπειρία.

Η κατασκευή του ήταν έργο ζωτικής σημασίας, καθώς επέλυσε το αρδευτικό πρόβλημα μεγάλου τμήματος του κάμπου. Τα νερά της λίμνης μεταφέρονται στον κάμπο από έναν τεράστιο αγωγό, που είναι ορατός από μεγάλη απόσταση και δίνουν κίνηση στον Υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ.

 


Το Κάστρο στο Φανάρι

Το χωριό Φανάρι ανήκε στο Δήμο Ιθώμης ενώ τώρα με τον Καλλικράτη ανήκει στο Δήμο Μουζακίου. Το κάστρο χτίστηκε σε σημείο που να ελέγχει τις εξόδους από την οροσειρά της Πίνδου προς τον Θεσσαλικό κάμπο και αποτελεί το μόνο κάστρο που σώζεται στην περιοχή. Χρονολογείται από την υστεροβυζαντική περίοδο και ειδικότερα από τον 13ο αιώνα και επισκευάστηκε αρκετές φορές στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κατά τις ανασκαφές στο εσωτερικό του βρέθηκε καμαροσκέπαστο κτίσμα που χρησιμοποιούνταν ως αποθήκη πυρομαχικών, δεξαμενές, πλακόστρωτοι διάδρομοι καθώς και ερείπια από ένα τζαμί..

 


Το Κονάκι του Μουφούμπεη

Βρίσκεται στο χωριό Πρόδρομος του πρώην δήμου Κάμπου και νυν Δήμου Καρδίτσας και ήταν το σπίτι του Μπέη της περιοχής κατά την εποχή της τουρκοκρατίας. Χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και σήμερα χρησιμοποιείται από τις υπηρεσίες της ΙΓ’ εφορίας Προϊστορικών και κλασσικών αρχαιοτήτων.

 


Μουσεία & Αρχαιολογικοί Χώροι

Στο Καλλίθηρο (Σέκλιζα) που περιλαμβάνει ερείπια της παλιάς πόλης, το Ιουστινιάνειο κάστρο του 6ου αιώνα και την Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου 19ου αιώνα. Στη Ρεντίνα το μουσείο Εθνικής Αντίστασης, στο χωριό Φίλια το κτίριο Ρωμαϊκών χρόνων με ψηφιδωτά δάπεδα, στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι το θολωτό τάφο, στο χωριό Συκεώνα τον αρχαιολογικό χώρο με τα λουτρά από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Στο χωριό Κέδρος την αρχαιολογική αποθήκη, στον Παλαμά τον Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Ρούμ, κοντά στη Μητρόπολη το Μηκυναϊκό θολωτό τάφο Γεωργικού Ξυνονερίου, και τον αρχαίο Ναό του Απολλωνα στα Λιανοκόκκαλα Μοσχάτου, στο Μορφοβούνι το Κέντρο Ιστορικών Μελετών Νικόλαος Πλαστήρας και το Πολιτιστικό Κέντρο Αντώνης Σαμαράκη, και το Αγροτικό Μουσεία στην Ιτέα με εκθέματα ανάλογα.

 


Το δασικό χωριό Δρυάδες

Το δασικό χωριό “Δρυάδες” με είκοσι ξύλινα σπίτια έτοιμα να υποδεχτούν τους επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν μέσα στη φύση. Το παλιό Δημοτικό Σχολείο στο Νεοχώρι όπου λειτουργεί Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και τον Βοτανικό κήπο Νεοχωρίου που συγκεντρώνει στοιχεία για τη χλωρίδα της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα και τέλος τα πολλά και αξιόλογα γεφύρια σε όλες σχεδόν τις περιοχές του νομού.

 


Παλαιοζογλώπι

Βρίσκεται στον πρώην Δήμο Ιτάμου, νυν Δήμο Καρδίτσας, Στην τοποθεσία Προφήτης Ηλίας βρίσκεται ο τάφος του σημαντικού αγωνιστή Χαρίλαου Φλωράκη ενώ στο χωριό το πατρικό του σπίτι λειτουργεί ως μουσείο κατόπιν ενεργειών του Δήμου Ιτάμου και της Ένωσης Αγραφιώτικων χωριών.

 


Κοιμωμένη των Αγράφων

Οι κορυφογραμμές των Αγράφων σχηματίζουν τη μορφή μιας γυναίκας που κοιμάται. Είναι η ξακουστή “Κοιμωμένη των Αγράφων” μοναδικό φυσικό μνημείο που η μορφή της είναι ορατή από ολόκληρο σχεδόν τον κάμπο.

 


Η Σπηλιά το Γεωργίου Καραϊσκάκη

Βρίσκεται κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι του Δήμου Μουζακίου, όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί γεννήθηκε «ο γιος της καλογριάς», ο στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης, εξέχουσα προσωπικότητα με σημαντική προσφορά στον αγώνα του ’21.

 


Τα Δάση Ελάτης

Τα δάση ελάτης της περιοχής είναι μοναδικής ομορφιάς στον Ελλαδικό χώρο. Καλύπτουν τη δυτική πλευρά της λίμνης Πλαστήρα μέχρι την περιοχή Φουρνά – Ζαχαράκι. Οι εκδρομές στα δάση αυτά είναι μοναδική απόλαυση.

 


Το Δάσος Μπελοκομίτη

Καλύπτει έκταση περίπου 5,5 χιλ. στρεμμάτων και μέσα του υπάρχουν πολλά σηματοδοτημένα οικολογικά μονοπάτια, ένα εκ των οποίων οδηγεί στο Παρατηρητήριο με την καταπληκτική θέα.

 


Οικισμοί

Όλα τα χωριά της λίμνης έχουν ενδιαφέρον για τον επισκέπτη και αξίζει μια επίσκεψη στο καθένα από αυτά. Αναφέρουμε όμως ιδιαίτερα το Νεοχώρι από όπου έχετε εντυπωσιακή θέα της λίμνης. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει και στον παραδοσιακό οικισμό Άγιο Γεώργιο. Κτισμένος αμφιθεατρικά διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική που θέλει τα σπίτια λιτά χωρίς περιττά στολίδια.

 


Ο ποταμός Αχελώος

ή Ασπροπόταμος. κυλάει στη δυτική πλευρά του δήμου Αχελώου στα σύνορα με το νομό Άρτας. Το τμήμα που βρίσκεται στην πλευρά της Καρδίτσας είναι γεμάτο από δάση ελάτης, πρίνου και πλατάνων. Το τοπίο από την ορεινή Αργιθέα είναι εντυπωσιακό, ενώ στην περιοχή “Νεοχώρια” υπάρχει η δυνατότητα διάσχισής του με χειροκίνητο τελεφερίκ (περαταριά).

 


Ο ποταμός Μέγδοβας

Είναι ο μεγαλύτερος παραπόταμος το Αχελώου και διασχίζει εγκάρσια την οροσειρά της Πίνδου. Στα νερά του υπάρχουν άγριες πέστροφες αλλά και εκτροφεία.

 


Ιερά Μονή Κορώνης

Σε υψόμετρο 1500μ ανάμεσα στις κοινότητες Μοσχάτου και Μεσενικόλα και σε θέση περίοπτη, συναντάμε την Ι.Μ. Γεννήσεως Θεοτόκου, γνωστή ως Ιερά Μονή Κορώνας. Παλαιότερα ονομάζονταν Μονή Κρυεράς Πηγής ενώ ως Ιερά Μονή Κορώνας τη συναντάμε από τις αρχές του 18ου αιώνα. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνό Β’ στις αρχές του 12ου αιώνα, τότε που ανακαλύφθηκε η εικόνα της Παναγίας.

 


Ιερά Μονή Πέτρας

Βρίσκεται κοντά στην κοινότητα του Καταφυγίου. Η ίδρυσή της τοποθετείται στον 16ο αιώνα και στην ακμή της είχε 20 καλόγερους και 120 κελιά. Στο ναό σώζεται η εικόνα της Παναγίας της γλυκοφιλούσας.

 


Ιερά Μονή Παναγίας Πελεκητής

Είναι κτισμένη σε μια απόκρημνη πλαγιά των βουνοκορφών των Αγράφων στην οποία λειτούργησε και “κρυφό σχολειό” την εποχή της τουρκοκρατίας.

 


Μονή Γενέσεως Θεοτόκου

Βρίσκεται στο χωριό Βλάσσι και διαθέτει τοιχογραφίες του κυρίως ναού που χρονολογούνται από το 1664 και τοιχογραφίες του νάρθηκα από 1711. Ιδρύθηκε από αξιωματούχους του Φαναρίου και της Μολδοβλαχίας που ονομάζονταν “Σλουτζιάρηδες”.

Αρχαιολογικό Μουσείο Καρδίτσας ανέγερση του Μουσείου στην Καρδίτσα εισήλθε σε νέα φάση στη δεκαετία του 1990 όταν, ύστερα από τις ενέργειες και τη συνεργασία της ΙΓ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, με έδρα το Βόλο, με το Δήμο Καρδίτσας, το Δημοτικό Συμβούλιο παραχώρησε, και η Νομαρχιακή Επιτροπή ενέκρινε το χώρο του παλαιού Νοσοκομείου έκτασης 5.120τ.μ. στη συνοικία Ευαγγελίστριας, στο κέντρο της πόλης, για την ίδρυση και λειτουργία Αρχαιολογικού μουσείου.

 


Μουσείο Ύδρευσης Καρδίτσας Το μουσείο λειτουργεί στο άλσος “Χίλια δέντρα” ή αλλιώς “παπαράντζα”. Στεγάζεται στο παλιό αντλιοστάσιο και μετατράπηκε σε μουσείο ύδρευσης το 2005 από τη ΔΕΥΑΚ. Στο εσωτερικό του παρουσιάζεται η ιστορία της ύδρευσης από την εποχή της τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα σε ότι αφορά μηχανολογικό εξοπλισμό, αντικείμενα, φωτογραφίες, κείμενα και χειρόγραφα, χάρτες, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες, ενώ τα έντυπα που υπάρχουν διατίθενται και στην αγγλική γλώσσα. Στο τέλος του 1901 η Καρδίτσα έλυσε το πρόβλημα της λειψυδρίας με μια σειρά από σημαντικά έργα υποδομής. Το σύγχρονο πέτρινο υδραγωγείο στην Παπαράντζα, κτίριο που σώζεται μέχρι σήμερα, με τη χαρακτηριστική προσθήκη του πολυβολείου στο πάνω μέρος, κατά τον Εμφύλιο, η λίθινη δεξαμενή, που διατηρείται μισοερειπωμένη, το δίκτυο των σωλήνων χυτοσιδήρου, μήκους 12.000 μ., με προέλευση από το Βέλγιο, και τα δημόσια λουτρά, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το δημαρχείο, ήταν τα πρώτα έργα αυτού του είδους, που κατασκευάστηκαν σε θεσσαλική πόλη.

 


Δημοτικό Λαογραφικό Μουσείο Λ & Ν Σακελλαρίου Ιδρύθηκε το 1980 και είναι δωρεά των Λάμπρου & Ναυσικάς Σακελλαρίου. Εκεί βρίσκονται και εκτίθενται βιβλία λαογραφικού περιεχομένου, καραγκούνικα κοσμήματα, στολές, λαογραφικά αντικείμενα, εξαρτήματα παραδοσιακών στολών, καθώς και πολλά προσωπικά είδη του Νικολάου Πλαστήρα.

 


Ατελιέ Δημήτρη Γιολδάση Το σπίτι του μεγάλου Καρδιτσιώτη ζωγράφου περιήλθε μετά τη δωρεά της θετής κόρης του Στέλλας, στο δήμο Καρδίτσας, ο οποίος το αναπαλαίωσε και σήμερα είναι ένας επισκέψιμος χώρος πολιτισμού. Οι επισκέπτες του μπορούν να διατρέξουν τη ζωή του ζωγράφου μέσα από τα έργα του, αλλά και τα προσωπικά του αντικείμενα που βρίσκονται διατηρημένα και εκτίθενται στο σπίτι-ατελιέ του.

 


Φωτοκινηματογραφικό Μουσείο ΛΕΦΚΚ Στεγάζεται στο κτίριο της Δημοτικής Αγοράς υπ’ ευθύνη της Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Καρδίτσας (ΛΕ.Φ.Κ.Κ.) η οποία ιδρύθηκε το 1978. Στη συλλογή του υπάρχει πλούσιο υλικό από φωτογραφίες, καρτ-ποστάλ αλλά και μηχανολογικός εξοπλισμός. Η ΛΕΦΚΚ παλαιότερα διοργάνωνε πανελλήνιο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους ενώ εκτός από τη συλλογή πραγματοποιεί εκθέσεις και μαθήματα φωτογραφίας. Επίσης έχει εκδώσει 3 βιβλία – λευκώματα του ιδρυτή της Ηλία Παγανού.

 


Κέντρο Ιστορικών Μελετών Νικόλαος Πλαστήρας Βρίσκεται στο χωριό Μορφοβούνι του Δήμου Πλαστήρα, ιδιαίτερη πατρίδα του Νικολάου Πλαστήρα. Ιδρύθηκε το 1994, στεγάζεται σε ιδιόκτητο πέτρινο κτίριο στο ισόγειο του οποίου λειτουργεί βιβλιοθήκη και στον όροφο έκθεση φωτογραφικού υλικού. Παρέχει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει, μέσα από τη βιβλιοθήκη του, το ειδικό τμήμα αρχείου χειρογράφων και εγγράφων, την έκθεση φωτογραφίας και τα προσωπικά αντικείμενα, γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του Νικολάου Πλαστήρα.

 


Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Ρεντίνας Το Μουσείο βρίσκεται στο χωριό Ρεντίνα, ιδρύθηκε το 1990 και στεγάζεται στο ισόγειο του διατηρητέου δημοτικού σχολείου, εκεί δηλαδή που στεγάστηκε και λειτούργησε, η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ το 1944. Στο μουσείο εκτίθενται σπάνιες φωτογραφίες, όπλα, στολές και έντυπο υλικό από την περίοδο της εθνικής αντίστασης 1941-1944. Διαθέτει αξιόλογο φωτογραφικό υλικό, προκηρύξεις, έντυπα, δελτία ενημέρωσης, κειμήλια του αγώνα, σύμβολα της Αντίστασης και αντικείμενα όπλα, κάπες και πολύγραφο.

 


Αγροτικό Μουσείο Ιτέας Βρίσκεται στο χωριό Ιτέα Καρδίτσας. Ολοκληρώθηκε το 2005 και ξεκίνησε τη λειτουργία του. Είναι το πρώτο Αγροτικό Μουσείο στη Θεσσαλία με συλλογή που περιλαμβάνει αντικείμενα που έχουν σχέση με τον υλικό. κοινωνικό και πνευματικό βίο της περιοχής. Προς το παρόν ο αριθμός των αντικειμένων που βρίσκονται στο Αγροτικό Μουσείο φτάνει τα 2.000 εκθέματα, τα περισσότερα είναι δωρεά των δημοτών του Δήμου Φύλλου.

 


Μουσείο Χαριλάου Φλωράκη Βρίσκεται κοντά στον τάφο του αγωνιστή της Αριστεράς στο χωριό Παλαιοζωγλόπι του Δήμου Ιτάμου. Είναι ένα διώροφο κτίριο που χτίστηκε στα θεμέλια του πατρικού σπιτιού του και στους εκθεσιακούς χώρους παρουσιάζονται προσωπικά του αντικείμενα, φωτογραφίες, υλικό από το αρχείο του το οποίο παραχώρησε το Κ.Κ.Ε., αφού όπως είναι γνωστό ο αείμνηστος ηγέτης δώρισε όλα τα υπάρχοντά του στο κόμμα του.

 


Λαογραφικό Μουσείο Καναλιών Βρίσκεται στο χωριό Κανάλια του Δήμου Ιθώμης. Ιδρύθηκε το 1977 από το Σύλλογο Καναλιωτών Βόλου με πρωτοβουλία του Κίτσου Μακρή. Το 1982 με πρωτοβουλία του δάσκαλου Αντώνη Λάσδα ξεκίνησε η ίδρυση χορευτικού και ανασύστασης του μουσείου το οποίο περιλαμβάνει 800 αντικείμενα μεταξύ αυτών έκθεση εργοβιογραφιών διακεκριμένων Καναλιωτών στις επιστήμες και στα γράμματα. Στεγάζεται σε κτίριο ιδιοκτησίας της εκκλησίας.

 


Λαογραφικό Μουσείο Μαυρομματίου Ιδρύθηκε το 2001 από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μαυρομματίου «Ο Καραϊσκάκης» και στη συλλογή του υπάρχουν σπάνια εκθέματα όπως προσωπικά αντικείμενα του ήρωα (το προσωπικό του φυλαχτό, το ασημένιο σπαθί του ,το καριοφίλι του, το δαχτυλίδι του κ.λπ.) επίσης υπάρχουν στη συλλογή σπάνια υφαντά, φορεσιές και αντικείμενα καθημερινής χρίσης των κατοίκων του χωριού των περασμένων αιώνων. Βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Μαυρομματίου.

 


Λαογραφικό Μουσείο Ελληνοπύργου Μουσείο που διατηρείται αποκλειστικά με δαπάνες του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού. Στεγάζεται  στο παμπάλαιο οίκημα του Θοδωρή και της Ελένης Σύρμου, πάνω από τη κεντρική πλατεία του Χωριού ενώ είναι πλούσιο από αντικείμενα, και σπάνια εκθέματα που αφορούν τον Γ. Καραϊσκάκη.

 


Λαογραφική Συλλογή Φαναρίου Βρίσκεται στο χωριό Φανάρι του Δήμου Ιθώμης. Ιδρύθηκε το 1982 από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Φαναρίου “Το Κάστρο”. Το 2000 άρχισε να συλλέγει λαογραφικά αντικείμενα με ιδιαίτερη έμφαση στη κεραμική παράδοση του Φαναρίου. Στεγάζεται σε διώροφο κτίριο παραδοσιακό κτίριο το ισόγειο του οποίου χρησιμεύει ως εντευκτήριο ενώ ο επάνω όροφος ως χώρος έκθεσης της λαογραφικής συλλογής.

 


Μουσείο Συλλόγου Πορτίτσας «Το Πνεύμα» Βρίσκεται στο χωριό Πορτίτσα του Δήμου Μητρόπολης. Ιδρύθηκε το 1987 και στεγάζεται μόνιμα στο παλιό λιθόκτιστο (1884) κτίριο του Δημοτικού Σχολείου του χωριού. Η συλλογή αριθμεί πάνω από 2.000 αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του χωριού από ιδρύσεώς του και είναι επίσημα αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Πολιτισμού. Διαθέτει πλούσιο αρχειακό υλικό από συμβόλαια και άλλα έγγραφα των κατοίκων των Αγράφων από το 1881, ερευνητική βιβλιοθήκη, παιδική δανειστική βιβλιοθήκη, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, εργαστήριο συντήρησης αντικειμένων και πωλητήριο.

 


Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης Η συλλογή προσωρινά βρίσκεται στο παρεκκλήσι του Επισκοπικού Μεγάρου και συστήθηκε το 1971 από τον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο. Η Ιερά Μητρόπολη σχεδιάζει να μετατρέψει το πέντε ορόφων κτίριο που στεγάζεται το “σπίτι της Αγάπης” σε Μουσείο και να μεταφέρει εκεί τα εκθέματα τα οποία είναι περίπου 200 εικόνες, εκκλησιαστικά σκεύη και βιβλία που χρονολογούνται από τον 16ο έως το 19ο αιώνα και προέρχονται από τα θρησκευτικά μνημεία του νομού Καρδίτσας.

 


Μουσείο Υποδημάτων Το Μουσείο Υποδημάτων βρίσκεται στην Καστανιά, δίπλα στο εργαστήριο της Βιοτεχνίας Υποδημάτων Χορού του Ηλία Κόγια, μια βιοτεχνία από τις τρεις που υπάρχουν σήμερα σε όλη τη χώρα. Ο επισκέπτης μπορεί να δει ένα παλιό εργαστήριο με εργαλεία και μηχανές για την κατασκευή υποδημάτων από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Στο μουσείο εκτίθενται παραδοσιακά υποδήματα από διάφορα μέρη της Ελλάδας τα οποία σήμερα χρησιμοποιούνται μόνο για την αναβίωση παραδοσιακών χορών.

Ι. Μονή Κορώνας Υψώνεται σαν προπύργιο πάνω από το Μοσχάτο με όλο το θεσσαλικό κάμπο στα πόδια της και έπαιξε σπουδαίο ρόλο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η Μονή αποτελείται από το καθολικό και δύο πτέρυγες κελιών. Το καθολικό είναι τετρακιόνιος αθωνίτικου τύπου με νάρθηκα στη Δ. πλευρά και παρεκκλήσι στη μνήμη του Αγ. Ιωάννου Προδρόμου. Οι τοιχογραφίες του χρονολογούνται στα 1587, ενώ του παρεκκλησίου στα 1735.

 


Η Ι. Μονή Πελεκητής μας τρομάζει με το ύψος του βράχου πάνω στον οποίο είναι κτισμένη. Η τοπική παράδοση αναφέρει σαν κτήτορά της τον οσιομάρτυρα Δαμιανό, από το Ρίχοβο των Αγράφων ή κατ’ άλλους από το Μερίχοβο. Μάλιστα τοιχογραφία μέσα στο ναό τον αναφέρει σαν κτήτορά της Μονής. Κτίστηκε στα 1529 και έχει δύο ναούς, τον Ναό της Αναλήψεως, μονόχωρο ναό με τοιχογραφίες του 1654, και ένα δεύτερο αφιερωμένο στην Παναγία με τοιχογραφίες του 1666. Από τον Ι. Ναό Αναλήψεως σώζονται τμήμα­τα τέμπλου από τα πλέον περίτεχνα της περιοχής του 17ου αι. Επίσης, αξιόλογο είναι και το τέμπλο του Ι. Ν. Παναγίας Φανερωμένης.

 


Τέσσερα χιλιόμετρα ΒΔ του Καταφυγίου συναντάμε την Ι. Μονή Πέτρας, που πήρε το όνομα της από το βράχο που στο ΒΔ στήθωμα δημιουργεί μεγάλη σπηλιά όπου βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Η Μονή που έχει συμπληρώσει πάνω από 400 χρόνια, μας εκπλήσσει τόσο με την αρχιτεκτονική της όσο και με τις λαμπρές τοιχογραφίες που το χέρι του ζωγράφου Ιωάννη Ευτελή ολοκληρώνει στα 1672. Στον 17ο αι. χρονολογείται το τέμπλο με την περίτεχνη ξυλογλυπτική διακόσμηση.

 


Από το πλούσιο στα χρόνια της Τουρκοκρατίας Κεφαλοχώρι των Αγράφων, τη Ρεντίνα, ο Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που κτίστηκε στα 1579 και τοιχογραφήθηκε στα 1676. Σοβαρά πρόσωπα που αποπνέουν μεγαλοπρέπεια και ιερατικότητα και που μαρτυρούν έμπειρο καλλιτέχνη με βαθιές καλλιτεχνικές ρίζες στη βυζαντινή εποχή. Το τέμπλο χρονολογείται στον 17ο αι.

 


Στο μονόχωρο ναό του Αγ. Γεωργίου δούλεψαν στα 1769 οι ζωγράφοι ιερομόνα­χος Σαμουήλ και ο Δημήτριος Αναγνώστου. Το αξιόλογο τέμπλο έγινε με χορηγία του πλούσιου προεστού Δημήτριου Τσολάκογλου. Εδώ με τις επίπονες προσπάθειες των κατοίκων, ένα πρόσκτισμα του ναού μετατράπηκε σε εκκλησιαστικό μουσείο, όπου συγκεντρώθηκαν και φυλάσσονται εικόνες και κειμήλια από όλους τους ναούς. Τέλος από τον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου του 1727 ξεχωρίζει το διακοσμημένο τέμπλο με ενδιαφέρουσες δεσποτικές εικόνες.

 


Σε ύψος 800 μ. και σε μια εσοχή του βράχου ατενίζει κανείς με δέος την Ι. Μονή Σπηλιάς, κοντά στα Κουμπουριανά, μια μονή που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην ιστορία της χώρας, αφού για το Γ. Καραϊσκάκη ήταν το στρατηγείο του, όπου συγκαλούσε συσκέψεις και συμβούλια. Το 1867 αποτελούσε την έδρα της τότε επαναστατικής Κυβέρνησης.

 


Εδώ συναντάμε δύο ναούς, αυτόν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι και παλαιότερος και εκείνον της Ζωοδόχου Πηγής που είναι μεγαλύτερος και που αποτελεί το Καθολικό. Το μοναστηριακό κλίμα συμπληρώνεται με κελιά και περίβολο.  Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου κτίστηκε πιθανότατα στα τέλη του 16ου αι. και τοιχογραφήθηκε στις αρχές 17ου αι. Το Καθολικό χτίστηκε στα 1736 και τοιχογραφήθηκε λίγο αργότερα. Το τέμπλο φιλο­τεχνήθηκε στα 1779 από τους καλλιτέχνες Γεώργιο και Ιωάννη.

 


Η Ι. Μονή Αγ. Γεωργίου κοντά στο Μαυρομμάτι είναι γνωστή ως Ι. Μ. Καραϊσκάκη, γιατί σε σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στη μονή γεννήθηκε στα 1782 ο μεγάλος αγωνιστής. Ο ναός είναι μονόκλιτος αθωνίτικου τύπου που ο τρόπος κάλυψης της στέγης του είναι ασυνήθης για την Ελλάδα, ενώ συνηθίζεται πολύ στα Βαλκάνια, στοιχείο που δείχνει τις εμπορικές σχέσεις Αγράφων και Ρουμανίας, όπου μετά την τουρκική κατοχή πολλοί κάτοικοι της βρήκαν καταφύγιο. Η αποκατάσταση και στερέωση της χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης. Θα πρέπει να συνταχθεί λεπτομερώς τεχνική μελέτη, η οποία για να τεθεί σε εφαρμογή θα πρέπει να δουλέψει εξειδικευμένο συνεργείο. Το ψηλό λιτό τέμπλο με τη σύνθετη ξυλογλυπτική διακόσμηση μας μεταφέρει στο κλίμα της ξυλογλυπτικής του 17ου αι., τόσο έντονο σε όλη την περιοχή των Αγράφων.

 


Από τα σημαντικότερα μνημεία των Αγράφων είναι η Ι. Μονή Αγίας Τριάδος Δρακότρυπας, απ’ όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την περιοχή μέχρι τον Τύμπανο. Αν και εγκαταλελειμμένη χρόνια, τελευταία οι προσπάθειες των κατοίκων σε συνεργασία με την 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων συνεχίζονται και θα συνεχισθούν για να προσδώσουν στη μονή το χρώμα και το μεγαλείο που κάποτε ακτινοβολούσε. Από τη μεγάλη μονή σώζεται σήμερα μόνο το καθολικό αθωνίτικου τύπου με νάρθηκα στη Δ. πλευρά και με τοιχογραφίες φιλοτεχνημένες από το Θεόδωρο Ουρία, καταγόμενο από την Αγία Λαρίσης, τον 18ο αι. Το ψηλό και γεμάτο τέμπλο χρονολογείται με επιγραφή στα 1744 και αποτελεί ένα από τα σπάνια κειμήλια της μονής.

Ιστορία της λίμνης Πλαστήρα

 

Η λίμνη Πλαστήρα δημιουργήθηκε εκεί όπου υπήρχε παλιότερα ο ποταμός «Ταυρωπός», που φιδογυρίζοντας αργοκυλούσε νότια για να συναντήσει τον Αχελώο. Η περιοχή αυτή ονομαζόταν «Νεβρόπολη», πιθανός από την πληθώρα των ελαφιών που διαβιούσαν εκεί κάποτε (νεβρός είναι το νεογνό του ελαφιού). Περίπου το 1928 ένας επιφανής άνδρας της Καρδίτσας, αλλά και όλης της Ελλάδας, ο Στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας συνέλαβε την ιδέα για την κατασκευή ενός φράγματος που θα έδινε λύση στο πρόβλημα της άρδευσης του θεσσαλικού κάμπου, της ύδρευσης της Καρδίτσας και άλλων κοινοτήτων, αλλά και την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, με την εκμετάλλευση της δύναμης του νερού. Βέβαια η ιδέα του άργησε πολύ να πραγματοποιηθεί, καθώς τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα πέρασε από πολλά δεινά.

 

Η ιδέα ωρίμασε τη δεκαετία του ΄50 οπότε και άρχισε η πραγματοποίηση του οράματός του. Έτσι προέκυψε η λίμνη Ταυρωπού, που αργότερα μετονομάστηκε σε λίμνη Πλαστήρα, σε υψόμετρο 800μ. καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 25.000 στρεμμάτων, με μήκος 12χλμ., πλάτος 4χλμ. και βάθος περίπου 60μ. Το φράγμα έχει μήκος 220μ. και ύψος 83μ. Η λίμνη για να δημιουργηθεί πήρε από τους κατοίκους των γύρω χωριών αρκετά περιουσιακά στοιχεία (χωράφια, αγροικίες κ.λπ.). Φρόντισε όμως μακροπρόθεσμα, σαν ένας αξιόπιστος επενδυτικός οργανισμός, να τους τα επιστρέψει διπλά και τριπλά.

 

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, χιλιάδες λάτρεις της φύσης και του λαϊκού πολιτισμού ανακαλύπτουν την ομορφιά της περιοχής και τη μοναδικότητα της. Οι δεκάδες επενδύσεις φορέων και ιδιωτών, την τελευταία κυρίως δεκαετία, μετέτρεψαν την περιοχή της λίμνης σε περιζήτητο τουριστικό προορισμό και πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών όλες τις εποχές του έτους. Οι επιχειρήσεις της περιοχής παρέχουν υπηρεσίες υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών και προσφέρουν σε χιλιάδες επισκέπτες μια ανεπανάληπτη εμπειρία απόδρασης από την καθημερινότητα.

 


Τα χωριά της λίμνης Πλαστήρα

 

To Νεοχώρι είναι ένα μικρό χωριό που απλώνεται στην πλαγιά πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα. Πολλοί πιστεύουν ότι προσφέρει την καλύτερη θέα στην λίμνη. Στο Νεοχώρι θα βρείτε άριστες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις σε παραδοσιακό αλλά και πιο σύγχρονο στυλ. Εξαιρετικές είναι και οι ταβέρνες που υπάρχουν στο χωριό, που με τις παραδοσιακές σπεσιαλιτέ τους και με την εξαιρετική θέα που προσφέρουν, σου αφήνουν τις καλύτερες εντυπώσεις. Αξίζει να επισκεφθείτε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, το εσωτερικό της οποίας κοσμείται με τοιχογραφίες του 16ου και 17ου αιώνα.

 


Η Νεράιδα είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.120μ. στις πλαγιές των Αγράφων, πάνω από την λίμνη Πλαστήρα και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Θεσσαλίας. Βρίσκεται μέσα στα έλατα με καταπληκτική θέα στη λίμνη Πλαστήρα. Όταν δε η ατμόσφαιρα είναι καθαρή το μάτι μπορεί να φτάσει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου. Στη Νεράιδα λειτουργούν ξενώνες και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα τα οποία προσφέρουν άνετη διαμονή σε ένα υπέροχο περιβάλλον.

 


Η Φυλακτή είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.000μ. στις πλαγιές των Αγράφων, πολύ κοντά στην λίμνη Πλαστήρα και αποτελεί έναν από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Θεσσαλίας. Στο δρόμο από Πεζούλα προς Φυλακτή, περνάμε πάνω από παλιό πετρόχτιστο γεφύρι ενώ στο χωριό θα συναντήσουμε πετρόχτιστες βρύσες. Επισκεφθείτε τη Μονή της Αγ. Τριάδος και τις εκκλησίες του χωριού και επιδοθείτε σε πεζοπορία. Στη Φυλακτή λειτουργεί παραδοσιακός ξενώνας και ενοικιαζόμενα δωμάτια που εξασφαλίζουν στους επισκέπτες τους άνετη διαμονή.

 


Η Καστανιά είναι ένα χωριό με τουριστική υποδομή και στο οποίο βρίσκεται το Μουσείο Χλωρίδας και Πανίδας Αγράφων. Το χωρίο έχει εξελιχθεί σε τουριστικό θέρετρο και βρίσκεται σε υψόμετρο 800μ. σε μια τοποθεσία κατάφυτη από έλατα και μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη λίμνη Πλαστήρα. Κατά την παραμονή σας στη Καστανιά αξίζει να επισκεφθείτε τον ιερό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου με το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα. Επίσης μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τη βιοτεχνία τσαρουχιών καθώς είναι μία από τις τρείς που έχουν απομείνει πλέον στην Ελλάδα. Στο χωριό λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια και κοινοτικός ξενώνας ο οποίος διαθέτει 23 κλίνες. Επίσης, λειτουργεί κάμπινγκ με ψησταριές, βρύσες, ντους και μικρά πλατώματα για την εγκατάσταση σκηνών.

 


Το Κρυονέρι είναι κτισμένο σε υψόμετρο 850μ., σε μικρή απόσταση από τη λίμνη Πλαστήρα. Σήμερα το Κρυονέρι είναι ένα μαγευτικό μέρος με πυκνή βλάστηση, άφθονα νερά και φρέσκα κηπευτικά προϊόντα. Επιπλέον διαθέτει πολλά καταλύματα, χώρους εστίασης, αλλά και αναψυχής και είναι ιδανικό για χειμερινές διακοπές, αν και όλο το χρόνο προσφέρει ηρεμία και αναζωογόνηση, συνδυάζοντας το εκπληκτικό φυσικό περιβάλλον με τις υποδομές για αθλήματα (ιππασία, ποδήλατο βουνού, ποδήλατο λίμνης, κανό, ορειβασία κ.τ.λ.).

 


Το Φανάρι είναι κτισμένο πάνω στα θεμέλια της ένδοξης «κλωμακόεσσας» κατά τον Όμηρο, αρχαίας Ιθώμης, σε περίοπτη θέση, σκαρφαλωμένο στις πλαγιές ενός λόφου, την κορυφή του οποίου κοσμεί το βυζαντινό φρούριο. Το Φανάρι είναι χωριό με πλούσια ιστορία, αποτελεί την έδρα του Δήμου Ιθώμης και είναι χαρακτηρισμένο ως οικισμός ιδιαίτερης οικιστικής φυσιογνωμίας. Το κάστρο του Φαναρίου, μοναδικό βυζαντινό κάστρο στη δυτική Θεσσαλία που σώζεται, δεσπόζει μεγαλόπρεπο στην άκρη της οροσειράς των Αγράφων. Αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα οχυρά των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

 


Η Μούχα βρίσκεται σε υψόμετρο 900μ. και είναι το κοντινότερο χωριό στο φράγμα. Αποτελεί παράδεισο για τους λάτρεις του εναλλακτικού ορεινού τουρισμού, καθώς το τοπίο είναι έντονα Ελληνικό, με σπίτια σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των βουνών, που είναι γεμάτες από δάση με πυκνή βλάστηση από έλατα, οξιές και καστανιές, πηγές που αναβλύζουν γάργαρο νερό και έχουν φανταστική θέα στη λίμνη Πλαστήρα. Στη Μούχα λειτουργούν αρκετές ταβέρνες με φρέσκες πέστροφες και για τη διαμονή σας μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ αρκετών ξενώνων και ενοικιαζόμενων δωματίων.

 


Το Μορφοβούνι είναι η πατρίδα του μαύρου καβαλάρη, του στρατηγού Νικόλαου Πλαστήρα, ο οποίος πρώτος οραματίστηκε την κατασκευή της λίμνης Πλαστήρα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 800μ. και είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της ορεινής Καρδίτσας και της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα. Κατά την παραμονή σας στο Μορφοβούνι, αξίζει να επισκεφθείτε το μοναστήρι της Αγίας Τριάδας που βρίσκεται 2χλμ. ΒΑ της κοινότητας. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αυτή που ξεχωρίζει είναι το αντάμωμα των απανταχού Μορφοβουνιωτών, η οποία πραγματοποιείται στο χωριό από το 1992 κάθε Δευτέρα της πεντηκοστής που γιορτάζεται η Αγία Τριάδα. Το Μορφοβούνι δεν έχει θέα στη λίμνη Πλαστήρα αλλά στον απέραντο Θεσσαλικό κάμπο, ωστόσο απέχει μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη λίμνη Πλαστήρα.

 


Το Μαυρομμάτι έχει περίπου 1.500 κατοίκους, βρίσκεται BΔ του Nομού και απέχει 28χλμ. από την Kαρδίτσα. Τα σπίτια του χωριού είναι παλαιά πετρόχτιστα ή καινούργια παραδοσιακά χτισμένα και στολίζονται με κήπους και καλλωπιστικά φυτά. Είναι η πατρίδα του γιου της καλογριάς Γεωργίου Kαραϊσκάκη, ήρωα του 1821. Aξίζει να επισκεφθείτε το σπήλαιο που γεννήθηκε ο Kαραϊσκάκης, σύμφωνα με την παράδοση. Στο Μαυρομμάτι έχουν ανεγείρει ανδριάντα με τον ήρωα έφιππο πάνω στο άλογο του και κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου, ανήμερα του θανάτου του, τιμούν τη μνήμη του με λαμπρές εκδηλώσεις. Στο Μαυρομμάτι μπορεί να φτάσει κανείς από τη λίμνη Πλαστήρα αρκετά εύκολα και γρήγορα μέσω Μουζακίου ή Ελληνοπύργου.

 


Ο Ελληνόπυργος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 590μ. Στο χωριό μεγάλωσε και έδωσε την πρώτη μάχη του κατά των Τούρκων (1819) ο Ήρωας της Επαναστάσεως του 1821 Γεώργιος Καραϊσκάκης. Οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό επανειλημμένα. Το 1854 το κατέστρεψαν σχεδόν πλήρως και το 1878 μερικώς. Το χωρίο απέχει 30χλμ. από την Καρδίτσα (μόλις 6χμλ. από τον δρόμο Καρδίτσας – Μουζακίου στη διασταύρωση με το χωριό Καππά). Επίσης, απέχει 10χλμ. από τη λίμνη Πλαστήρα.

 


Η Πορτίτσα είναι χωριό με εξαιρετική άπλετη θέα στον κάμπο, με πανέμορφη κεντρική πλατεία με πλάτανο και παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες για τσίπουρο, κρασί και μεζέ. Αξιοσημείωτη είναι στο Δήμο, η ύπαρξη τοποθεσιών φυσικού κάλλους και οργανωμένων χώρων αναψυχής, όπως το φαράγγι της Ντίρας, μεταξύ Αγίου Γεωργίου και Πορτίτσας, το δάσος με τις καστανιές και το νερόμυλο στον Άγιο Γεώργιο, το αλσύλλιο του Ξινονερίου, και άλλα.

 


Το χωριό Δρακότρυπα χάνεται στο πράσινο και τα άφθονα νερά. Βρίσκεται σε υψόμετρο 650μ. και οι κλιματολογικές συνθήκες είναι ιδανικές για καλοκαιρινές και χειμερινές διακοπές στα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Περιβάλλεται από ελατόδασος, ενώ υπάρχουν και πηγές με ιαματικά νερά και φυσικά το σπήλαιο “δρακότρυπα” στο οποίο οφείλεται και το όνομα του χωριού. Τα πολλά νερά και το ήπιο κλίμα ευνοούν την ανάπτυξη μεγάλης ποικιλίας τοπικών προϊόντων. Πανηγύρια διοργανώνονται στην γιορτή του Αγ. Πνεύματος, στη γιορτή του Αγ. Κυρίλλου στο συνοικισμό Τρυγόνα με τη συμμετοχή τοπικών ορχηστρών (κλαρίνα) και θρησκευτική πανήγυρη την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου στην τοπική γιορτή του Αγ. Διονυσίου με προσφορά φαγητού.

 


Ο Άγιος Αθανάσιος βρίσκεται πολύ κοντά στην λίμνη Πλαστήρα και τη Πλαζ Λαμπερού. Είναι ένας συνεχώς τουριστικά αναπτυσσόμενος οικισμό, με ταβέρνες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία και τουριστική υποδομή σύγχρονων προδιαγραφών. Η «Κοιμωμένη» των Αγράφων και οι άλλες βουνοκορφές της Πίνδου που βρίσκονται στην απέναντι πλευρά,  μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής, ιδίως κατά τη δύση του ήλιου, ενώ 5χλμ. ανατολικά του οικισμού (κοντά στο χωριό Καταφύγι) βρίσκεται η Ι.Μ. Πέτρας (1550 μ.Χ.), που είναι επισκέψιμη όλο το χρόνο. Η διαδρομή από τον Άγιο Αθανάσιο συνεχίζει νότια και καταλήγει στην Καστανιά. Από εκεί, υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στην Καρδίτσα ή εξερεύνησης κι άλλων διαδρομών.

 


Αξιοθέατα

 

Μουσείο Ν. Πλαστήρα Το μουσείο βρίσκεται στο Μορφοβούνι. Είναι ανοιχτό όλο το χρόνο και όπως μαρτυρεί το όνομά του είναι αφιερωμένο στον Νικόλαο Πλαστήρα. Μέσα στο μουσείο ο επισκέπτης θα βρει φωτογραφίες από τη ζωή του Πλαστήρα, προσωπικά έγγραφα και αντικείμενα του.

 


Φράγμα Οι επισκέπτες του φράγματος μπορούν να απολαύσουν τη θέα που προσφέρει με προοπτική τη λίμνη, αλλά και να αγοράσουν τοπικά παραδοσιακά προϊόντα από τα μαγαζάκια που βρίσκονται στη δεξιά πλευρά του φράγματος.

 


Βοτανικός κήπος Βρίσκεται ανάμεσα από το Νεοχώρι και τα Καλύβια Πεζούλας, με πλήθος στοιχείων για τη χλωρίδα της περιοχής και της Λίμνης. Στο χώρο του Βοτανικού κήπου λειτουργεί καφετέρια, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να αγοράσουν αρωματικά φυτά και βότανα της περιοχής.

 


Παρατηρητήριο Βρίσκεται δυτικά από το φράγμα. Προσφέρει από τη μία πλευρά πανοραμική θέα της λίμνης ενώ από την άλλη αγναντεύουμε τα καταπράσινα βουνά και τις κορυφές των Αγράφων. Για να φτάσετε στο παρατηρητήριο υπάρχει ταμπέλα περίπου 1,5χλμ πριν φτάσουμε στο φράγμα, η οποία μας κατευθύνει δεξιά καθώς πηγαίνουμε προς αυτό.

 


Σπηλιά του Γάκη Η σπηλιά του Γάκη είναι προσβάσιμη μόνο με τα πόδια και μετά από αρκετή πεζοπορία. Η σπηλιά είναι γεμάτη με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ενώ παραμένει ακόμη αναξιοποίητη και σε ένα κομμάτι της ανεξερεύνητη. Η επίσκεψη στη σπηλιά του Γάκη πρέπει να γίνεται μετά από συνεννόηση με τον αρμόδιο φορέα, αλλά και με τη συνοδεία ειδικού οδηγού. Πληροφορίες στη Σπηλαιολογική & Ορειβατκή Κοινότητα Καρδίτσας.

 


Σπηλιά Καϊμακιά Το σπήλαιο Καϊμακιά είναι το μεγαλύτερο σπήλαιο του Νομού Καρδίτσας. Βρίσκεται κοντά στο ορειβατικό καταφύγιο στην περιοχή Μέγα Ρέμα. Η επίσκεψη στη σπηλιά του Καϊμακιά πρέπει να γίνεται μετά από συνεννόηση με τον αρμόδιο φορέα αλλά και με τη συνοδεία ειδικού οδηγού. Πληροφορίες στην Σπηλαιολογική και Ορειβατική Κοινότητα Καρδίτσας.

 


Ανθοχώρι – Καμάρα Ανθοχωρίου – Νερόμυλος – Καταρράκτης Στο σημείο αυτό μπορείτε να ακολουθήσετε το μονοπάτι που θα σας οδηγήσει στον καταρράκτη Ανθοχωρίου, ο οποίος βρίσκεται μέσα σε πολύ πυκνή βλάστηση. Η διαδρομή που πρέπει να καλύψετε με τα πόδια για να φτάσετε στον καταρράκτη είναι περίπου 40 λεπτά.

 


Εκπαιδευτικό Δάσος Μπελοκομίτη Περιηγηθείτε στα σηματοδοτημένα μονοπάτια του εκπαιδευτικό δάσους και γνωρίστε το δάσος έκτασης 5.688στρεμμάτων. Σε αυτό θα βρείτε 6 σηματοδοτημένα μονοπάτια μήκους 15χλμ. Πέρα από την δενδρώδη βλάστηση, θα δείτε και  άλλα είδη όπως αγριοκερασιά, φλαμουριά, ορεινή φτελιά. Χαρακτηριστική επίσης είναι και η ορνιθοπανίδα του δάσους με 67 είδη, όπως ο χρυσοβασιλίσκος, η ελατοπαπαδίτσα, ο σπίνος κ.α.

Καραϊσκάκεια

22 – 28 Ιουνίου προς τιμήν του Γεωργίου Καραϊσκάκη.

Την διοργάνωση των εκδηλώσεων έχει αναλάβει η ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24410 27 180.

 


Φεστιβάλ Θεάτρου

Διεθνές φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου.

Τη διοργάνωση έχει αναλάβει η “Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας”.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24410 27  190

 


Διεθνές χορωδιακό φεστιβάλ Χορωδίας Καρδίτσας

Στο συγκεκριμένο Χορωδιακό Φεστιβάλ, στο οποίο έχουν λάβει μέρος κορυφαίες χορωδίες από κάθε γωνιά της γης, διακεκριμένες ορχήστρες και σπουδαίοι σολίστ, οργανώνεται από το 1983 στην Καρδίτσα και αποτελεί κορυφαίο καλλιτεχνικό γεγονός.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24410 75 440

 


Διαγωνισμός Παιδικού τραγουδιού

Γίνεται μέσα στο Μάιο και παρευρίσκονται προσωπικότητες από το χώρο της μουσικής.

 


Οικολογική γιορτή Καρδίτσας

Γίνεται στα μέσα Σεπτέμβρη στο Παυσίλυπο ενώ συμμετέχουν μόνο παραγωγοί των οποίων τα προϊόντα τους είναι πιστοποιημένα από οργανισμούς ελέγχου και πιστοποίησης βιολογικών προϊόντων.

Περιλαμβάνει επίσης και ένα πλήθος παράλληλων εκδηλώσεων και δράσεων που εξελίσσονται ταυτόχρονα με την οικολογική γιορτή.

Περισσότερα στο http://www.oikosfaira.gr/

 


Έκθεση Βιβλίου

Γίνεται στα τέλη Μαΐου ή αρχές Ιουνίου στο Παυσίλυπο και οργανώνεται από το Σύλλογο Βιβλιοπωλών Καρδίτσας, στον Δήμο Καρδίτσας. Κάθε χρόνο καλούνται μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων.

 


Μενελαΐδια

Διοργάνωση από τον Πολιτιστικό – Χορευτικό όμιλο Καρδίτσας “Μενέλαϊς”.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24410 73 442

 


Διεθνής συνάντηση παιδιών

Την εκδήλωση διοργανώνει ο Λαογραφικός όμιλος Καρδίτσας “Η Καραγκούνα”.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24410 22 166

 


Μεσενικόλας

Γιορτή κρασιού, που διοργανώνεται στο Μεσενικόλα 3-5 Σεπτεμβρίου.

 


Ιτέα, 3ήμερο Φεστιβάλ στις όχθες του ποταμού Ενιππέα.

Ξεκίνησε το 2012, γίνεται κάθε Αύγουστο και περιλαμβάνει θεατρικές παραστάσεις, παραδοσιακούς χορούς, λαϊκή βραδιά και μουσική για τη νεολαία με τοπικά blues rock σχήματα.

 


Άγιος Γεώργιος 15 Αυγούστου Πανηγύρι στο παλιό χωριό μέσα στο δάσος

 


Σέκλιζα Αθλητικό τουρνουά Σέκλιζας

 


Καλύβια 19 Αυγούστου – Πανηγύρι

 


Κρυονέρι 19-20 Ιουλίου, Πανηγύρι Προφήτη Ηλία Ιούλιο. Αύγουστος – Πολιτιστικές εκδηλώσεις

 


Καρίτσα 15 Αυγούστου – Πανηγύρι Ι.Μ. Παναγία Πελεκητή. Επίσης τον Αύγουστο γίνονται και άλλες Πολιτιστικές εκδηλώσεις.

 


Κανάλια 15 Αυγούστου – Πανηγύρι. Αύγουστος – Αστρονομική βραδιά παρατήρησης του ουρανού.

 


Καππαδοκικό Παραμονή των Φώτων – Έθιμο της Σαγιάς. Αύγουστος – Τα Καππαδόκεια

 


Μορφοβούνι

5 Ιανουαρίου – Ρογκατσάρια. Ανάσταση – κάψιμο αφανού Κυριακή Πάσχα – Διπλός χορός.

1-15 Αυγούστου – Εκδηλώσεις για τον Ν. Πλαστήρα (Πλαστήρεια)

 


Μπελοκομίτης

30 Ιουνίου των 12 αποστόλων – πανηγύρι.

15 Αυγούστου – πολιτιστικές εκδηλώσεις

 


Νεοχώρι

17 Ιουλίου Αγ. Μαρίνας – πανηγύρι

15 Αυγούστου Ζωοδόχου Πηγής – πανηγύρι Άγια Θεοφάνεια – Ρογκατσάρια

 


Πεζούλα

27 Αυγούστου του Αγ. Παντελεήμονα – Πανηγύρι

 


Ρεντίνα

Δεύτερη μέρα του Πάσχα – “Τα μπαϊράκια” Λαϊκό τοπικό έθιμο

 


Φυλακτή

Αύγουστος – πολιτιστικές εκδηλώσεις

Κλήση Έκτακτης Ανάγκης: 112
ΕΚΑΒ (Πρώτες Βοήθειες): 166
Νοσοκομείο: 24413 51 555
Εφημερεύοντα Φαρμακεία: 1434
Πυροσβεστική: 199
Άμεση Δράση: 100
Αστυνομικό Τμήμα: 24410 80 223
Τουριστική Αστυνομία: 171
ΚΤΕΛ (υπεραστικά δρομολόγια): 24410 21 001
ΚΤΕΛ (αστικά δρομολόγια): 24410 21 718
ΤΡΕΝΟΣΕ: 24410 21 402
ΡΑΔΙΟ ΤΑΧΙ: 24410 73 001, -2, -3
Κέντρο Τηλεφωνικής Εξυπηρέτησης: 134

Με Λεωφορείο

 

Προς Καρδίτσα καθημερινώς αναχωρούν αμαξοστοιχίες από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κόρινθο.

 


Με Αυτοκίνητο

 

Προς Καρδίτσα, οι αποστάσεις είναι

Από Αθήνα, 300χλμ

Από Θεσσαλονίκη, 220χλμ

Από Κόρινθο, 372χλμ

Από Πάτρα, 279χλμ

Από Ηγουμενίτσα, 219χλμ

 


Με Τρένο

 

Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες κάνοντας κλικ στο https://tickets.trainose.gr/dromologia/