Σκόπελος

Σαγηνευτικά κατάφυτα τοπία, σμαραγδένια νερά σε ονειρεμένες ακτές, πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, φυσικές ομορφιές, επιβλητικά μοναστήρια και αυθεντική νησιωτική ατμόσφαιρα συνθέτουν την εικόνα της Σκοπέλου, ενός από τα πιο πράσινα νησιά της Ελλάδας αφού το μεγαλύτερο μέρος της καλύπτεται από παρθένο πευκόδασος. Η ομορφιά της δεν άφησε ασυγκίνητους ακόμη και τους παραγωγούς του Hollywood που επέλεξαν να γυρίσουν εδώ την ταινία “Mamma Mia”, καθιστώντας έτσι το νησί έναν καταξιωμένο τουριστικό προορισμό παγκοσμίως!

 

Η Σκόπελος ανήκει στο σύμπλεγμα των Βόρειων Σποράδων και έχει τρία βασικά λιμάνια: της Σκοπέλου, του Αγνώντα και της Γλώσσας.

 

Η Χώρα είναι η πρωτεύουσα του νησιού, βρίσκεται στη βόρεια ακτή μέσα σε κλειστό κόλπο και η πανέμορφη πολιτεία της απλώνεται αμφιθεατρικά γύρω από το κάστρο.

 

Η αρχαία ονομασία της ήταν «Πεπάρηθος», από το γιο του Διονύσου και της Αριάδνης, ο οποίος ήταν ο πρώτος κάτοικος εδώ.

 

Η ονομασία Σκόπελος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα κείμενα του Πτολεμαίου το 2ο αιώνα μ.Χ. και πιθανολογείται ότι οφείλεται στους πολλούς ύφαλους και σκοπέλους γύρω από το νησί.

 

 

Η Σκόπελος προσφέρει ευρεία γκάμα υπηρεσιών φιλοξενίας, από σπιτικούς ξενώνες έως 5στερα ξενοδοχεία και σπα. Διαθέτει, επίσης, ολοκληρωμένες υποδομές, όπως κέντρα υγείας, ταχυδρομεία, τράπεζες, ATM, καταστήματα, σούπερ μάρκετ, γραφεία ενοικίασης αυτοκινήτων, ταξιδιωτικά γραφεία, εργαστήρια χειροτεχνίας, γκαλερί κ.α.

 

Στο νησί υπάρχουν κάποια εστιατόρια εφάμιλλης ποιότητας με κορυφαία εστιατόρια της πρωτεύουσας, αν και πολλοί επισκέπτες προτιμούν τα παραθαλάσσια ταβερνάκια στη Σκόπελο, το Λουτράκι, τον Αγνώντα και τον Πάνορμο για να γευτούν τις αυθεντικές παραδοσιακές γεύσεις, με έμφαση στα φρέσκα θαλασσινά. Ίδιον χαρακτηριστικό του νησιού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, είναι τα τσιπουράδικα και τα ουζερί, στα οποία μπορεί να βρει κανείς θεσσαλικές ποικιλίες ούζου και τσίπουρου, οι οποίες συνοδεύονται με εκλεκτές ποικιλίες από θαλασσινά και λαχανικά της εποχής.

 

Στη νυχτερινή διασκέδαση της Σκοπέλου χωρούν όλα τα γούστα: cocktail bar και νυχτερινά κέντρα, τζαζ και ρεμπέτικα, ελληνικό χιπ-χοπ και νησιώτικα. Παράδοση του νησιού, ωστόσο, είναι η ρεμπέτικη μουσική, καθώς από αυτόν τον τόπο κατάγονται φημισμένοι ρεμπέτες.

Η Σκόπελος στους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Πεπάρηθος. Οι πρώτοι της κάτοικοι ήταν Κρήτες από την Κνωσό. Κατά τη μυθολογία, αρχηγός των Κρητών ήταν ο Στάφυλος, γιος του Θησέα και της Αριάδνης.

Η Σκόπελος συμμετείχε σε όλους τους πολέμους, και ήταν αποικία των Αθηνών. Το πολίτευμα του νησιού ήταν Δημοκρατικό. Το νησί συμμετείχε επίσης στους Ελληνικούς Αθλητικούς αγώνες. Μάλιστα ο Αγνώντας, ένας Αθλητής της Πεπαρήθου το 569 π.Χ είχε κερδίσει στους αγώνες δρόμου και προς τιμήν του, ο σημερινός κόλπος του Αγνώντα πήρε το όνομα του.

Ακόμη και στο μαντείο των Δελφών οι κάτοικοι της Πεπαρήθου είχαν αφιερώσει ένα άγαλμα του θεού Απόλλωνα , γιατί είχαν κερδίσει τους Κάρες σε μία μάχη.

Η Πεπάρηθος είχε επίσης σημαντικές αρχαίες πόλεις όπως η Κνωσσός, ο Πάνορμος και η Σελινούς. Σήμερα, ένα μεγάλο τμήμα του κάστρου στον Πάνορμο σώζεται. Η Κνωσσός μετονομάστηκε σε Γλώσσα.

Στους βυζαντινούς χρόνους χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας. Στα χρόνια της φραγκοκρατίας ήταν τμήμα του δουκάτου της Νάξου, αργότερα όμως την κατέλαβε ο Λικάριος, που υπηρετούσε τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο. Από τότε παράμεινε ελληνική ως το 1453, για να περάσει έπειτα στην κυριαρχία των Βενετσιάνων.

Καταφύγιο των πειρατών οι πολλοί όρμοι της. Το 1538 ο Τούρκος ναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα κατέλαβε το νησί και έσφαξε τους κατοίκους του. Ξένοι περιηγητές, που επισκέφτηκαν το νησί κατά το 16ο αι. αφηγούνται πως ήταν ακατοίκητο. Αργότερα αποικίστηκε και πάλι αλλά γνώρισε πολλές επιδρομές πειρατών.

Στην προεπαναστατική Ελλάδα, αποτέλεσε το λημέρι των αγωνιστών Νικοτσάρα και Γιάννη Σταθά. Ενσωματώθηκε επίσημα στην Ελλάδα, μαζί με τις υπόλοιπες Σποράδες, το 1823.

Η ανεξαρτησία της Ελλάδος κηρύχτηκε το 1830 με το πρωτόκολλο του Λονδίνου και τα όρια του νέου Ελληνικού κράτους χαράχτηκαν δυο χρόνια αργότερα με τη συνδιάσκεψη του Λονδίνου. Στα όρια του περιελήφθησαν και οι Βόρειες Σποράδες όπου τελείωναν τα βόρεια σύνορα του νεοσύστατου κράτους.

Στους Βαλκανικούς αγώνες και στη μικρασιατική εκστρατεία που ακολούθησε και που κατέληξε σε τραγωδία, η Γλώσσα και γενικότερα η περιοχή με τα στρατευμένα παιδιά της, υπήρξε παρούσα και κατέθεσε το δικό της φόρο αίματος. Δεκαπέντε Γλωσσιώτες έχασαν τη ζωή τους στη δεκαετία 1912-1922. Το ίδιο θα συμβεί και στον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο του 1940 – 1941. Εκτός αυτών που έπεσαν στο μέτωπο ή πέθαναν από τα τραύματα, υπήρξαν και αρκετοί που γύρισαν ανάπηροι στο νησί.

Το 1940, μια τρομερή επιδημία φυλλοξήρας κατέστρεψε για πάντα τα περίφημα αμπέλια του νησιού.

Στον πρώτο χρόνο της ιταλογερμανικής κατοχής, η Γλώσσα έγινε καταφύγιο για πολλούς από τους άνδρες του Συμμαχικού Εκστρατευτικού Σώματος, μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα το 1941. Ήταν τα συμμαχικά τμήματα που έπιασαν τα περάσματα του Ολύμπου, προκειμένου να καλύψουν κατά την αποχωρησή τους από τη Μακεδονία το Συμμαχικό Εκστρατευτικό σώμα. Οι άνδρες αυτοί, αποκομμένοι εν συνεχεία από τις μονάδες τους και για να αποφύγουν την  αιχμαλωσία, κρύφτηκαν στον Ολυμπο, πέρασαν ομάδες στο Πήλιο και από ‘κει κατέφυγαν στις Σποράδες, όπου πίστευαν ότι θα βρούν τρόπο να περάσουν στα τουρκικά παράλια και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή. Αυτοί οι άνδρες βρήκαν κατ΄αρχήν στέγη και τροφή που τους προσφέραν απλόχερα οι κάτοικοι,και κατόπιν έπρεπε να βρεθούν καϊκια για τη μεταφορά τους.Τους πρώτους που έφτασαν στο Λουτράκι, περίπου εκατό αξιωματικούς και οπλίτες,τους έκρυψαν στα εξοχικά καλύβια και με ένα γλωσσιώτικο καράβι το “Αλμπέρτα”  τους προώθησαν προς την Τουρκία. Οσοι έφταναν στο νησί τους αναλάμβανε μια ομάδα που είχε δημιουργηθεί στη Γλώσσα, για να τους κατανέμει σε διάφορα καλύβια και να τους

τροφοδοτεί, για όσο καιρό θα έμεναν στο νησί και στη συνέχεια σε συνεννόηση με τη Σκόπελο και τη Σκιάθο,φρόντιζαν για τη μεταφορά τους

Ακόμη και στα σύγχρονα χρόνια η Σκόπελος παρουσιάζει θαυμαστό πολιτισμό: Οι θρύλοι και η πλούσια παράδοση, όπως επίσης και τα ιστορικά και καλλιτεχνικά μνημεία, τα κάστρα και τα μοναστήρια, οι εκκλησίες με τα περίφημα τέμπλα το επιβεβαιώνουν.

 


Μυθολογία

Το αρχαίο όνομα του νησιού της Σκοπέλου ήταν Πεπάρηθος, από το όνομα του αδερφού του πρώτου οικιστή της, Σταφύλου, τον Πεπάρηθο. Το όνομα αυτό αναφέρεται επίσης και από τον Θουκυδίδη.

Ο Στάφυλος, πρώτος μυθικός οικιστής της Σκοπέλου (Πεπαρήθου), ήταν γιος του θεού της γονιμότητας, της ευφορίας, της άμπελου και του κρασιού, Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Θησέας, γιος του Αιγαία, βασιλιά της Αθήνας, στάλθηκε με 7 νέα αγόρια και 7 νέα κορίτσια, στον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα, με σκοπό να προσφερθούν για θυσία στον Μινώταυρο ( ένα περίεργο δημιούργημα της φύσης, μισός άντρας, μισό τέρας) που ζούσε στον λαβύρινθο του παλατιού της Κνωσσού, στην Κρήτη. Στην Κρήτη, ο Θησέας γνωρίζει την Αριάδνη, κόρη του Μίνωα. Η Αριάδνη τον ερωτεύεται και τον βοηθά, δίνοντας του ένα κουβάρι μαλλί, να φύγει από τον λαβύρινθο και να σωθεί. Πράγματι ο Θησέας σκοτώνει το Μινώταυρο, βρίσκει την έξοδο, απαγάγει την Αριάδνη και φεύγει από την Κρήτη. Στο νησί της Νάξου όμως εγκαταλείπει την Αριάδνη. Στη Νάξο,ο θεός Διόνυσος βρίσκει την Αριάδνη, την ερωτεύεται και τη μεταφέρει στην Λήμνο. Στην Λήμνο η Αριάδνη και ο Διόνυσος θα αποκτήσουν τέσσερις γιους, τον Θόαντα, τον Ινοπίονα, τον Στάφυλο και τον Πεπάρηθο.

 


Ελληνιστικοί χρόνοι

Κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων (τέλη 4ου -1ος αι.π.Χ.), η Σκόπελος γίνεται πολλές φορές επίκεντρο στους αγώνες μεταξύ των Διαδόχων καθώς και στη διαμάχη μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων.

Στους υστεροκλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους, η Πεπάρηθος κόβει χάλκινα νομίσματα και φαίνεται ότι το εμπόριο του κρασιού , ο περίφημος πεπαρήθιος οίνος- εξακολουθεί να ακμάζει.

Αναφορά στο κρασί της Σκοπέλου υπάρχει σε διάφορες πηγές των αρχαίων χρόνων και μάλιστα ο Αριστοτέλης αναφέρεται στο περίφημο «Πεπαρήθιο οίνο» ως φημισμένο και αφροδισιακό κρασί.

Στους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους, αξίζει να σημειωθεί ότι χτίστηκαν ναοί και οχυρώσεις σε διάφορα σημεία του νησιού, από τα οποία σώζονται σημαντικά ερείπια.

Το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατακτούν τον ελλαδικό χώρο. Κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας, η Πεπάρηθος φαίνεται ότι διατήρησε κάποια αυτοτέλεια, όπως μαρτυρούν τα χάλκινα νομίσματα που κόπηκαν εκείνη την περίοδο. Στις αρχαίες πηγές της εποχής πάντως, γίνεται ελάχιστη αναφορά στο νησί της Σκοπέλου· παρόλα αυτά, το όνομα Σκόπελος εμφανίστηκε πρώτη φορά στους ρωμαϊκούς χρόνους, στα κείμενα του Πτολεμαίου (τον 2ο αιώνα μ. Χ), και πιθανότητα οφείλεται στους πολλούς ύφαλους και σκοπέλους που υπάρχουν γύρω από το νησί.

 


Βυζαντινοί Χρόνοι

Κατά τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους η Σκόπελος φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας. Το νησί γενικά αναφέρεται ελάχιστα στις πηγές της εποχής.

Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το νησί κατακτάται από τους Βενετούς και αποτελεί τμήμα του Δουκάτου της Νάξου. Στη συνέχεια πέρασε στον ηγεμονικό οίκο των Γκύζι έως το 1276, χρονολογία κατά την οποία η Σκόπελος επανέρχεται τους κόλπους του Βυζαντίου. Κατά την παλαιολόγεια περίοδο που ακολουθεί, το νησί δέχεται επιδρομές και υφίσταται καταστροφές από διάφορους εισβολείς.

Το 1453 η Σκόπελος καταλαμβάνεται από Ενετούς και μέχρι το 1538 αποφεύγει την τουρκική κατοχή. Υπολείμματα της ενετικής κυριαρχίας σήμερα αποτελούν μερικά οικογενειακά ονόματα, λίγα τοπωνύμια και πολλές λέξεις στο σκοπελίτικο λεξιλόγιο.

Το 1538 μ.Χ. η Σκόπελος καταλαμβάνεται και καταστρέφεται από τον Τούρκο αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα και έκτοτε αρχίζει η τουρκική κυριαρχία. Το νησί δεν πρέπει πάντως να ερημώθηκε εντελώς, γιατί λίγο μετά το 1538 παρατηρείται άνθηση στην ανέγερση εκκλησιών.

Στα χρόνια της τουρκοκρατίας η Σκόπελος διατηρεί τα προνόμια που απολάμβανε και επί Ενετών και έχει την τύχη να μην υπάρχει μόνιμος τούρκικος πληθυσμός στο νησί. Περιηγητές που επισκέπτονται τη Σκόπελο από τον 16ο έως τον 19ο αι. μιλούν για μια πόλη πολυάριθμη, με μεγάλη οικονομική ευρωστία. Από τον 18ο αι. άλλωστε υπάρχει αξιόλογη εμπορική δραστηριότητα των κατοίκων του νησιού.

Από το 1750 οι πρώτοι κλέφτες και αρματολοί άρχισαν να έρχονται στο νησί από τον Όλυμπο, την Χαλκιδική και τη Θεσσαλία. Στην προεπαναστατική Ελλάδα, η Σκόπελος αποτέλεσε το λημέρι των αγωνιστών Νικοτσάρα και Γιάννη Σταθά. Αλλά από το 1810 υπήρχαν διαμάχες μεταξύ των ντόπιων και των αρματολών της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, η Σκόπελος έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα οι καπετάνιοι της Σκοπέλου βοήθησαν τους αδερφούς τους όποτε χρειάστηκε η βοήθεια τους. Όταν η επανάσταση απέτυχε στην Θεσσαλία και τη Μακεδονία, 70.000 ψυχές, άντρες, γυναίκες, παιδιά, εγκαταστάθηκαν πάλι στο νησί καταβεβλημένοι από τις επιδημίες και τη φτώχεια.

Τελικά η Σκόπελος έγινε τμήμα του πρώτου Ελληνικού Κράτους, το 1830, στα όρια του οποίου περιελήφθησαν και οι Βόρειες Σποράδες, όπου και τελείωναν τα βόρεια σύνορα του νεοσύστατου κράτους.

 


Νεότερη ιστορία

Η κοινωνική διάρθρωση της Σκοπέλου ,που υπήρχε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, επηρέασε άμεσα τα ήθη και τα έθιμα και διαμόρφωσε σε ένα βαθμό την ιδιαιτερότητα του λαϊκού της πολιτισμού.

Στο νησί υπήρχε έντονος διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων. Άρχουσα τάξη ήταν οι μεγαλοκτηματίες και οι καραβοκύρηδες του νησιού. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού το αποτελούσαν μικροκαλλιεργητές, εργάτες και ναυτικοί.

Η κοινωνική αυτή διάρθρωση δεν άλλαξε μετά την Επανάσταση. Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. αλλά και στο πρώτο μισό του 20ου, υπήρξε μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Αμερική, τη Ρουμανία και τη Ρωσία, λόγω της φτώχειας που μάστιζε τα νησιά των Β. Σποράδων και τη Σκόπελο βέβαια.

Στους Βαλκανικούς αγώνες και στη μικρασιατική εκστρατεία που ακολούθησε και που κατέληξε σε τραγωδία, η Γλώσσα και γενικότερα η περιοχή με τα στρατευμένα παιδιά της, υπήρξε παρούσα και κατέθεσε το δικό της φόρο αίματος. Δεκαπέντε Γλωσσιώτες έχασαν τη ζωή τους στη δεκαετία 1912-1922. Το ίδιο θα συμβεί και στον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο του 1940 – 1941. Εκτός αυτών που έπεσαν στο μέτωπο ή πέθαναν από τα τραύματα, υπήρξαν και αρκετοί που γύρισαν ανάπηροι στο νησί.

Το 1940, μια τρομερή επιδημία φυλλοξήρας κατέστρεψε για πάντα τα περίφημα αμπέλια του νησιού. Στον πρώτο χρόνο της ιταλογερμανικής κατοχής, η Γλώσσα έγινε καταφύγιο για πολλούς από τους άνδρες του Συμμαχικού Εκστρατευτικού Σώματος, μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα το 1941. Ήταν τα συμμαχικά τμήματα που έπιασαν τα περάσματα του Ολύμπου, προκειμένου να καλύψουν κατά την αποχώρησή τους από τη Μακεδονία, το Συμμαχικό Εκστρατευτικό σώμα.

Οι άνδρες αυτοί, αποκομμένοι εν συνεχεία από τις μονάδες τους και για να αποφύγουν την αιχμαλωσία, κρύφτηκαν στον Όλυμπο, πέρασαν κατά ομάδες στο Πήλιο και από εκεί κατέφυγαν στις Σποράδες, όπου πίστευαν ότι θα βρουν τρόπο να περάσουν στα τουρκικά παράλια και στη συνέχεια στη Μέση Ανατολή. Αυτοί οι άνδρες βρήκαν κατ΄ αρχήν στέγη και τροφή που τους προσέφεραν απλόχερα οι κάτοικοι, και κατόπιν έπρεπε να βρεθούν καΐκια για τη μεταφορά τους.

Τους πρώτους που έφτασαν στο Λουτράκι, περίπου εκατό αξιωματικούς και οπλίτες, τους έκρυψαν στα εξοχικά καλύβια και με ένα γλωσσιώτικο καράβι το Αλμπέρτα τους προώθησαν προς την Τουρκία. Όσοι έφταναν στο νησί τους αναλάμβανε μια ομάδα που είχε δημιουργηθεί στη Γλώσσα, για να τους κατανέμει σε διάφορα καλύβια και να τους τροφοδοτεί, για όσο καιρό θα έμεναν στο νησί και στη συνέχεια σε συνεννόηση με τη Σκόπελο και τη Σκιάθο, φρόντιζαν για τη μεταφορά τους.

Το 1965 ο μεγάλος σεισμός επηρέασε πολύ σημαντικά την ζωή των κατοίκων, υπήρξαν σημαντικές ζημιές σε αρκετά ιστορικά κτήρια και μετακινήσεις κατοίκων από το Παλαιό Κλήμα στο Νέο Κλήμα.

Από τη δεκαετία του ‘80 κυρίως και μετά, αρχίζει η τουριστική ανάπτυξη της Σκοπέλου. Νέοι άνθρωποι παρακινήθηκαν στο να μείνουν στο νησί και πολλοί άλλοι να επιστρέψουν από τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό, ιδιαίτερα μάλιστα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Χώρα

Αποικήθηκε από τους Κρήτες το 1500π.Χ., όταν το νησί αλλά και η πόλη της Σκοπέλου ονομάζονταν Πεπάρηθος. Ο οικισμός υπάρχει τουλάχιστον από τον όγδοο αιώνα π.Χ., ενώ για πολλά χρόνια υπαγόταν στην Χαλκίδα της Εύβοιας.

Η Πεπάρηθος ήταν η μία από τις τρεις πόλεις του νησιού, μαζί με τον Πάνορμο και τη Σελινούντα (σημερινό Λουτράκι). Παρότι οι ανασκαφές συνεχίζονται στο Ασκληπιείο (το ιερό του Ασκληπιού, του θεραπευτή θεού), το οποίο χρονολογείται από τον 4ο π.Χ. αιώνα, δεν έχουν διασωθεί πολλά ευρήματα από τους πρώτους οικισμούς. Το αρχαιότερο κτήριο στο νησί είναι η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου του 11ου αιώνα, η οποία βρίσκεται κάτω από τα ερείπια του ενετικού κάστρου του 13ου αιώνα μέσα στον οικισμό της Σκοπέλου. Το κάστρο χτίστηκε πάνω στα θεμέλια της αρχαίας Πεπαρήθου, τα οποία χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα π.Χ. Στην πλειονότητά τους, οι υπόλοιπες εκκλησίες που βρίσκονται μέσα στον οικισμό χρονολογούνται μετά τον 15ο αιώνα.

Η χώρα της Σκοπέλου άντεξε το ζυγό πολλών κατακτητών, μεταξύ των οποίων οι Μακεδόνες, οι Ρωμαίοι, οι Ενετοί, οι Οθωμανοί και κατάφερε να μείνει αναλλοίωτη στον χρόνο. Σε αντίθεση με τον μύθο που θέλει τους κατοίκους του νησιού να αφανίζονται μετά από επιδρομή του Μπαρμπαρόσα τον 14ο αιώνα, πολλοί ήταν αυτοί που επέζησαν και επιδόθηκαν με ζήλο στη γεωργία και τη «βαριά» βιομηχανία του νησιού που ήταν η ναυπηγική. Η συμβολή των Σκοπελιτών ναυπηγών στην Επανάσταση του 1821 ήταν σημαντική. Οι μάστορές της ήταν φημισμένοι σε όλη την Ελλάδα, ως τη Ρωμανία και τη Μαύρη Θάλασσα, αλλά η ναυπηγική στο νησί παρήκμασε μετά την κατασκευή των ατμόπλοιων. Οι κάτοικοι επιδόθηκαν έπειτα στην υφαντουργία, η οποία μαζί με τη γεωργία, την αλιεία, το εμπόριο και τις υπηρεσίες, αποτελούν τις βασικές πηγές εσόδων των κατοίκων πέραν του τουρισμού.

 


Λουτράκι

Το Λουτράκι αποτελεί το δεύτερο σε μέγεθος λιμάνι του νησιού και είναι το πρώτο που συναντά ο επισκέπτης που ταξιδεύει με πλοίο, μετά τη Σκιάθο. Στο Λουτράκι βρίσκονται ορισμένες από τις καλύτερες ταβέρνες του νησιού, που προσφέρουν φρέσκο ψάρι, καθώς και μια βυζαντινή εκκλησία με τρούλο. Στον λοφίσκο μπορεί κανείς να δει τα απομεινάρια της Σελινούντας από τη ρωμαϊκή εποχή, καθώς και τα ρωμαϊκά λουτρά κατά μήκος της ακτής.

 


Γλώσσα

Η Γλώσσα είναι ο πιο εντυπωσιακός οικισμός της Σκοπέλου. Η αρχιτεκτονική της συγκρίνεται με την Πηλιορείτικη, αλλά η θέα της είναι ασύγκριτη. Καθόλου άδικα, έχει χαρακτηριστεί “μπαλκόνι του Αιγαίου”. Κτισμένο αμφιθεατρικά, το χωριό ατενίζει τη Σκιάθο και την Εύβοια, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι βορινές παραλίες του νησιού και το μοναδικό εκκλησάκι πάνω στο βράχο, ο Αϊ-Γιάννης, γνωστό και από την ταινία Mamma Mia. Η Γλώσσα έχει εξίσου μακρά παράδοση με τη χώρα της Σκοπέλου, αν και η ιστορία της επισκιάστηκε από τον αρχαίο οικισμό της Σελινούντας, ο οποίος βρισκόταν σε έναν λοφίσκο πάνω από το επίνειο της Γλώσσας, το Λουτράκι.

 


Πάνορμος

Ο Πάνορμος είναι η μία από τις τρεις αρχαιότερες «πόλεις» του νησιού. Μοναδικής ομορφιάς τοποθεσία στον Πάνορμο είναι το Μπλο, μια λωρίδα θάλασσας που προχωρά βαθιά μέσα στο πευκόδασος προσφέροντας μοναδικό καταφύγιο στα σκάφη αναψυχής και τα ιστιοπλοϊκά.

 


 Παλιό Κλήμα & Νέο Κλήμα

Στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο: το Παλιό Κλήμα και το Νέο Κλήμα, γνωστό και ως Έλιος. Το Παλιό Κλήμα υπέστη σοβαρή καθίζηση από τον σεισμό του 1965 και κατόπιν αυτού, η πολιτεία μετέφερε τους κατοίκους στον νέο οικισμό, το Έλιος. Και καθώς το Έλιος αναπτυσσόταν ως ψαροχώρι και τουριστικό θέρετρο, ο ερειπωμένος παλιός οικισμός άρχισε να αναβιώνει, διατηρώντας όμως το παραδοσιακό του χρώμα. Πολλοί Έλληνες και ξένοι εκτός νησιού αγόρασαν και αναστήλωσαν τα παραδοσιακά σπίτια του οικισμού δίνοντας ξανά ζωή στο πανέμορφο αυτό χωριό που κρέμεται -κυριολεκτικά- πάνω από τη θάλασσα.

 


Στάφυλος

Ο Στάφυλος, ο οποίος πήρε το όνομά του από το μυθικό έποικο του νησιού, αποτελεί μια από τις καλύτερα προστατευμένες παραλίες. Πλάι στον Στάφυλο βρίσκεται ο Αγνώντας, ένας γραφικός όρμος που λειτουργεί ως εφεδρικό λιμάνι για τη χώρα και συγκεντρώνει ντόπιους και επισκέπτες για μεζέδες και τσίπουρα πλάι στο κύμα.

Το Λαογραφικό Μουσείο Σκοπέλου βρίσκεται στο κέντρο της Χώρας. Το κτήριο δωρίθηκε στο Δήμο από τους απόγονους του δημογέροντα του νησιού Γιαννιού Χατζησταμάτη – Νικολαΐδη. Τα εκθέματα του Μουσείου καλύπτουν τον πολιτισμικό τομέα του νησιού κατά τους τελευταίους δύο αιώνες: είδη οικοσκευής και χειροτεχνημάτων, έργα αγγειοπλαστών και μαχαιράδων, πίνακες λαϊκών ζωγράφων καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Οι μικρογραφίες (μοντέλα) καραβιών και τα σημαντικά ναυτικά εκθέματα προβάλλουν την τοπική ναυτική παράδοση του νησιού. Αξιόλογη είναι η συλλογή ενδυμασιών που συγκεντρώνει ολοκληρωμένα ενδυματολογικά σύνολα της τοπικής φορεσιάς και των παραλλαγών της.

 


Το Αρχοντικό Βακράτσα βρίσκεται στο κέντρο της Χώρας της Σκοπέλου, λίγο πιο πάνω από την παραλία. Αποτελεί ένα τυπικό δείγμα  αρχοντικού της Σκοπέλου και ανήκε στην κ. Αντιγόνη Βακράτσα, η οποία το δώρισε στο Δήμο Σκοπέλου, με σκοπό να λειτουργήσει ως μουσείο.

Πράγματι, πριν περίπου ένα χρόνο το αρχοντικό άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό. Στους χώρους του εκτίθενται τα κειμήλια και τα προσωπικά αντικείμενα της οικογένειας Βακράτσα.

Εκτός αυτών, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να δουν το εσωτερικό ενός τυπικού  αρχοντικού της Σκοπέλου.

Αξίζει να σημειωθεί τέλος, ότι στον όμορφο προαύλιο χώρο, με τον χαρακτηριστικό φοίνικα, διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως παρουσιάσεις βιβλίων και ομιλίες.

Το Αρχοντικό Βακράτσα είναι ανοιχτό καθημερινά, πρωί και απόγευμα.

 


Στο χωριό της Γλώσσας το Λαογραφικό Μουσείο Γλώσσας, συγκεκριμένα στο κέντρο του χωριού, πάνω από την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Πρόκειται για ένα διώροφο παραδοσιακό σπίτι, στο οποίο ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει τις  παραδοσιακές φορεσιές του νησιού, είδη  καθημερινής οικιακής χρήσης, έπιπλα, καθώς και πώς ήταν διαμορφωμένο και διακοσμημένο το εσωτερικό των παραδοσιακών σπιτιών του χωριού.

Το Λαογραφικό μουσείο Γλώσσας λειτουργεί πρωί και απόγευμα κατά τους θερινούς μήνες.

 


Το Ασλκηπιείο βρίσκεται ανάμεσα στα σημαντικά ιερά της πόλης της Πεπαρήθου, στη νοτιοανατολική  πλευρά του κόλπου της Σκοπέλου, στη θέση “Λιβάδι-Αμπελική”, το οποίο ταυτίστηκε χάρη στην ανεύρεση μιας ενεπίγραφης βάση αναθήματος που αφιερώθηκε στον Ασκληπιό.

Το 1961 αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά τοίχοι αρχαίων κτιρίων στην περιοχή, αλλά μέσα σε λίγα χρόνια καταστράφηκαν από τη θάλασσα. Πιο πρόσφατες ανασκαφές στην ίδια θέση έφεραν στο φως εκτεταμένο κτιριακό συγκρότημα, η θέση του οποίου καθώς και τα διάφορα κινητά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία κι ένα σφράγισμα με την επιγραφή ΑΣΚΛ σε όστρακο, συνηγορούν ότι πρόκειται για ιερό του Ασκληπιού. Το Ασκληπιείο της Σκοπέλου θεωρείται το αρχαιότερο στον χώρο του Αιγαίου.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει μέχρι τώρα αμφορείς, ερυθρόμορφα αττικά αγγεία, τμήματα αγαλμάτων και πήλινων ειδωλίων και νομίσματα, που χρονολογούν το ιερό από τον 4ο αι. έως τους ελληνιστικούς χρόνους. Με βάση τα ευρήματα αυτά, φαίνεται ότι προσαρτήθηκαν ιερά και άλλων θεών με τον καιρό στο κύριο ιερό.

 

Στον αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου δημιουργήθηκε πρόσφατα ένα κιόσκι όπου εκτίθεται μικρός αριθμός ευρημάτων για τους επισκέπτες.

Άγιος Κωνσταντίνος

Η παραλία του Αγ. Κωνσταντίνου είναι αμμώδης, με καθαρά νερά, και οργανωμένη. Είναι η πιο καθαρή από τις παραλίες που βρίσκονται κοντά στη Χώρα της Σκοπέλου.Το όνομά της το πήρε από το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου που βρίσκεται στο λόφο πάνω από την παραλία.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 2,6χλμ, περίπου 8 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Αντρίνες

Μετά τον Πάνορμο βρίσκονται οι Αντρίνες.

Μέχρι πρόσφατα η πρόσβαση στις παραλίες αυτές ήταν εύκολη μέσω ενός μονοπατιού, ενώ δίπλα τους υπάρχει μια μεγαλύτερη οργανωμένη παραλία, κάτω από το ξενοδοχείο Adrina Beach. Πλέον, όμως, και πάνω από την δεύτερη αυτή παραλία έχει χτιστεί ένα νέο ξενοδοχείο.

Η πρόσβαση στις παραλίες γίνεται ελεύθερα μέσα από τους χώρους των ξενοδοχείων (όπου λειτουργούν και εστιατόρια ανοιχτά για τους επισκέπτες). Οι παραλίες είναι οργανωμένες.

 


Αγνώντας

Βρίσκεται ακριβώς μια στροφή κάτω από τον Αμάραντο και σε απόσταση 8χλμ από την πόλη.

Ο Αγνώντας είναι το λιμανάκι των ψαράδων, αφού αρκετά ψαροκάικα είναι δεμένα και κάθε βράδυ ξεχύνονται στα ανοιχτά για να ψαρέψουν ψάρια και καλαμάρια (τα γνωστά θράψαλα), που εσείς μπορείτε να τα απολαύσετε αν καθίσετε σε μια από τις πολλές ψαροταβέρνες του.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 8,0χλμ, περίπου 10 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Γλυστέρι

Στη βόρεια πλευρά του νησιού, κοντά στην Χώρα της Σκοπέλου, βρίσκεται η παραλία Γλυστέρι.

Για να φτάσετε στο Γλυστέρι, θα περάσετε από έναν όμορφο ελαιώνα και θα κατηφορίσετε μέχρι τη βοτσαλωτή παραλία.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 5,4χλμ, περίπου 13 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Καστάνι

Δίπλα στην Μηλιά βρίσκεται το Καστάνι (21,0χλμ. από την Χώρα της Σκοπέλου), παραλία που έγινε διάσημη από την ταινία Mamma mia, καθώς εκεί έγιναν πολλά από τα γυρίσματα της ταινίας.

Μία παραλία με πεύκα μέχρι τη θάλασσα, υπέροχα διάφανα νερά, η οποία εδώ και λίγα χρόνια είναι πλέον από τις πιο οργανωμένες του νησιού και διαθέτει πολλές ανέσεις στο μπαρ Καστάνη Μπαρ και πολλούς διαμορφωμένους χώρους.

Η πρόσβαση είναι εύκολη με αυτοκίνητο από τον βατό χωματόδρομο που καταλήγει σε ένα πολύ μεγάλο πάρκινγκ.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 15,0χλμ, περίπου 22 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Λιμνονάρι

Ανεβαίνοντας μια στροφή πάνω από τον Αγνώντα και σε απόσταση 9,5χλμ. από την πόλη της Σκοπέλου, βλέπετε μια πινακίδα που ενημερώνει για μια ακόμη όμορφη παραλία, το Λιμνονάρι.

Το Λιμνονάρι είναι μία από τις οργανωμένες παραλίες της Σκοπέλου, καθώς υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες, ενώ υπάρχουν και δυο ταβερνούλες κοντά στην παραλία, καθώς και χώρος στάθμευσης.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 8,3χλμ από τον πιο σύντομο δρόμο. Από τον δρόμο του Σταφύλου-Αγνώντα απέχει περίπου 14 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Λουτράκι

Η παραλία στο Λουτράκι της Γλώσσας βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά του μικρού λιμανιού της. Έχει καθαρά νερά και είναι αρκετά μεγάλη.

Έχει πολύ ωραίο βότσαλο, όμορφο προσανατολισμό και ωραία ηλιοβασιλέματα.

Θα βρείτε γραφικές ταβέρνες, όπως και καφετέριες.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 28,5χλμ, περίπου 41 λεπτά με το αυτοκίνητο (από τον δρόμο του Αγίου Ρηγίνου).

 


Μηλιά

Μετά τις Αντρίνες, θα συναντήσετε την Μηλιά, η οποία είναι για πολλούς η ομορφότερη παραλία του νησιού. Πρόκειται για μια μεγάλη παραλία, οργανωμένη, που διαθέτει ναυαγοσώστη και beach bar.

Η Μηλιά διαθέτει ψιλό βοτσαλάκι και διάφανα γαλαζοπράσινα νερά.

Ένας βράχος χωρίζει την ακτή στη μέση, με την αριστερή πλευρά να μαζεύει τον περισσότερο κόσμο, ενώ η δεξιά είναι πιο ήσυχη.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 14,7χλμ, περίπου 21 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Νέο Κλήμα

Οι παραλίες του Νέου Κλήματος έχουν δυτικό προσανατολισμό και τα ηλιοβασιλέματα είναι και από το σημείο αυτό υπέροχα.

Διατίθεται κατασκευασμένη μαρίνα και γλίστρα για τα σκάφη.

Η παραλία που βρίσκεται στη την δεξιά πλευρά, όπως κοιτάζουμε προς τη θάλασσα, έχει καλύτερο βυθό, ενώ στην άκρη της αριστερής πλευράς ξεχωρίζει η παραλία του Χόβολου.

Στο Νέο Κλήμα υπάρχουν ταβέρνες για φαγητό, όπως και παιδική χαρά.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 18,8χλμ, περίπου 25 λεπτά με το αυτοκίνητο, από τον δρόμο του Αγίου Ρηγίνου.

 


Πάνορμος

Ο Πάνορμος είναι ένας μεγάλος, απάνεμος κόλπος με βοτσαλωτή ακτή και κρυστάλλινα νερά, τα οποία βαθαίνουν πολύ γρήγορα.

Είναι οργανωμένη παραλία και διαθέτει ναυαγοσώστη.

Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία και εστιατόρια.

Τα νερά βαθαίνουν γρήγορα.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 12,3χλμ, περίπου 16 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Στάφυλος

Είναι μία από τις πιο γνωστές και πολυσύχναστες παραλίες του νησιού.

Πρόκειται για έναν όμορφο πευκόφυτο κόλπο, με αμμώδη παραλία και καθαρά νερά.

Η παραλία του Σταφύλου είναι οργανωμένη, με beach bar και ναυαγοσώστη.

Αν χρησιμοποιήσετε λεωφορείο για την μετακίνηση σας, να έχετε κατά νου, ότι σταματάει πάνω στο δρόμο που συνδέει Σκόπελο και Γλώσσα και από κει πρέπει να περπατήσετε περίπου 500μ για να φτάσετε στην παραλία.

Πάνω από την παραλία λειτουργεί εστιατόριο με καλό φαγητό.

Η ευρύτερη περιοχή έχει και άλλα 2 εστιατόρια.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 4,4χλμ, περίπου 7 λεπτά με το αυτοκίνητο.

 


Χόβολο

Στην άκρη του οικισμού του Έλιους, το οποίο βρίσκεται μετά το Καστάνι, βρίσκεται η παραλία Χόβολο. Φτάνοντας στο τέλος της παραλίας του οικισμού, στο αριστερό σας χέρι, θα διασχίσετε μέσα στο νερό ένα μικρό κομμάτι, για να περάσετε πίσω από το μεγάλο βράχο.

Είναι μία από τις αγαπημένες παραλίες του νησιού, η παραλία Χόβολο με τα λευκά βράχια και τα υπέροχα νερά.

Η απόσταση από τη Χώρα της Σκοπέλου (Λιμάνι) είναι 18,8χλμ, περίπου 25 λεπτά με το αυτοκίνητο (από τον δρόμο του Αγίου Ρηγίνου).

Κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται στο νησί πλήθος εκδηλώσεων, από

  • Παραδοσιακά πανηγύρια
  • Θρησκευτικές γιορτές
  • Πολιτιστικά φεστιβάλ
  • Διεθνής Εβδομάδα Ιστιοπλοΐας Βορείου Αιγαίου.

 

Παραδοσιακά πανηγύρια και γιορτές πραγματοποιούνται κάθε χρόνο, όταν γιορτάζουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες του νησιού, με πιο διαδεδομένα:

 

6 Αυγούστου: στη Μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος
15 Αυγούστου: στη Γλώσσα
30 Ιανουαρίου: στην εκκλησία του Αϊ-Γιάννη
1 Φεβρουαρίου: στον Άγιο Τρύφωνα στον Κάμπο
25 Φεβρουαρίου: στον πολιούχο της Σκοπέλου Άγιο Ρηγίνο

Περίπατοι

Σκόπελος περίπατοι στη φύση. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι η Σκόπελος δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να πραγματοποιήσει πολύ όμορφες διαδρομές στην εξοχή και στα δάση του νησιού και παράλληλα να γνωρίσει κανείς πολλά από τα αξιοθέατα και θρησκευτικά μνημεία του νησιού.

Ο περιπατητής έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τη μοναδική βιοποικιλότητα που υπάρχει στο νησί. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, οι περιπατητικές διαδρομές του νησιού γίνονται πιο προσβάσιμες και λειτουργικές.

Σας προτείνουμε κάποιες διαδρομές ώστε να μην τις χάσετε σε περίπτωση που μείνετε λίγες ημέρες στη Σκόπελο .

Έχουμε ετοιμάσει για εσάς χάρτες στο Google map για να τις τυπώσετε ή να τις κατεβάσετε στο i-phone, i-pad ή άλλη συσκευή την στιγμή που τους χρειάζεστε (οι χάρτες αυτοί είναι απλά ενημερωτικοί, για πιο αναλυτικούς χάρτες θα πρέπει να αγοράσετε κάποιον από τους επαγγελματικούς χάρτες για ανάβαση, που θα βρείτε στο νησί).

Ο δήμος Σκοπέλου σε συνεργασία με τον ΕΟΤ έχει δημιουργήσει δίκτυο 5 μονοπατιών με σήμανση και κιόσκια (στο κεντρικό λιμάνι θα βρείτε τους χάρτες με τις διαδρομές):

  • Τ1 Διαδρομή Χώρα Σκοπέλου – Κορυφή Βουνό Παλούκι και Μοναστήρια
  • Τ2 Διαδρομή Βάτος (από βουνό Παλούκι) προς Ιερά Μονή Ταξιαρχών και Αγία Άννα
  • Τ3 Σκόπελος – Άγιος Κωνσταντίνος – Πηγή Τζελαλί
  • Τ4 Παλαιό Κλήμα – Λουτράκι
  • Τ5 Λουτράκι – Γλώσσα

 

Αλλά και άνθρωποι που μένουν χρόνια στο νησί, κυρίως από το εξωτερικό αλλά και οι ντόπιοι, που αγαπούν το περπάτημα, φροντίζουν εθελοντικά ώστε τα μονοπάτια να μένουν ανοιχτά και καθαρά και τα τελευταία χρόνια τοποθετούν και αυτοί περιπατητικά σύμβολα προς αναγνώριση των διαδρομών.

 

Στο νησί παρέχονται και περιπατητικές διαδρομές με συνοδούς σε ομάδες ατόμων.

 


Σκόπελος Καταδύσεις, snorkeling. Skopelos Diving Center

Το καταδυτικό κέντρο Skopelos Dive Center βρίσκεται στο λιμάνι της Σκοπέλου και την παραλία Αντρίνα. Η ομάδα θα κάνει το καλύτερο δυνατό για να σας προσφέρει μία υπέροχη καταδυτική εμπειρία στη Σκόπελο, που θα σας μείνει αξέχαστη.

Πληροφορίες: 694 044 8000
E-mail: [email protected]

 


Θαλάσσιο καγιάκ στη Σκόπελο / Sea kayaking in Skopelos

Σκόπελος Θαλάσσιο Καγιάκ. Το Θαλάσσιο καγιάκ είναι ο τέλειος τρόπος για να εξερευνήσετε τη Σκόπελο.

Σας προσφέρετε κάτι για τον καθένα από δοκιμαστικές διαδρομές, ημερήσιες εκδρομές, διακοπές και εκδρομές με επισκέψεις σε διαφορετικές θέσεις κάθε μέρα, διαδρομές με εικόνα τα ηλιοβασιλέματα του νησιού, ένας υπέροχος τρόπος για να τελειώσει η μέρα από το να παρακολουθήσετε τον ήλιο να χάνεται πίσω από τη Σκιάθο με την γαλήνη και ηρεμία πάνω σε ένα καγιάκ θαλάσσης.

 

Πληροφορίες: 24240 33 805
Κινητό: 698 090 05 65 698 32 11 298
Website: www.kayakinggreece.com

Δαμάσκηνα

Τα δαμάσκηνα Σκοπέλου διακρίνονται σε τρία είδη: το αυγάτο (σε γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες), το ξυνό (στο μαγείρεμα και σε μαρμελάδες), καθώς και στη φημισμένη γαλλική ποικιλία, η οποία μεταφέρθηκε στο νησί κρυμμένη μέσα σε μία πατάτα. Στη Σκόπελο, θα συναντήσετε τα δαμάσκηνα παντού: μαζί με το μαγειρεμένο κρέας, στα επιδόρπια, αποξηραμένα στους φούρνους και τους συνεταιρισμούς, καθώς και σε λικέρ.

 


Μαρμελάδα

Οι Σκοπελίτισσες νοικοκυρές και οι παραδοσιακοί συνεταιρισμοί έχουν αναγάγει τη συντήρηση των φρούτων και την παρασκευή μαρμελάδων από τα ντόπια φρούτα σε τέχνη.

 


Κρασί & Τυρί

Παρά τον αφανισμό των αμπελιών από την επιδημία της φυλλοξέρας τη δεκαετία του ’40, η αμπελουργία και η οινοποιία εμφανίζει σημάδια ανάκαμψης, καθώς ολοένα περισσότεροι ντόπιοι καλλιεργούν τα δικά τους αμπέλια και φτιάχνουν το δικό τους κρασί.

Το ντόπιο κατσικίσιο τυρί, η γνωστή φέτα, αποτελεί το βασικό συστατικό της τυρόπιτας Σκοπέλου, του εδέσματος που αποτελεί σήμα κατατεθέν του νησιού.

 


Μέλι

Η μελισσοκομία στο νησί γνωρίζει ανάπτυξη, παρά τη φθίνουσα πορεία στον πληθυσμό των μελισσών. Τα μελίσσια ήρθαν στο νησί μαζί με τους πρώτους αποίκους και έκτοτε το μέλι αποτελεί βασικό συστατικό της κουζίνας, αλλά και της οικονομίας του τόπου.

Οι μελισσοκόμοι τοποθετούν τις κυψέλες τους σε διάφορα σημεία του πευκοδάσους, ή κοντά σε συγκεκριμένα είδη βλάστησης. Το μέλι συμπληρώνει ιδανικά ένα πρωινό με ντόπια δαμάσκηνα και γιαούρτι.

Αστυνομία (Σκόπελος): 24240 22 235
Αστυνομία (Γλώσσα): 24240 33 333
Ταχυδρομείο: 24240 22 203
Λιμεναρχείο: 24240 22 180
Λιμενικό Ταμείο Σκοπέλου: 24240 22 864
Λιμενικός Σταθμός Γλώσσας: 24240 33 033
Κέντρο Υγείας Σκοπέλου: 24240 22 222
Περιφερειακό Ιατρείο Γλώσσας: 24240 33 504
Περιφερειακό Ιατρείο Ν. Κλήματος: 24240 33 000
Σκόπελος Αεροπορία Βάση Tacan: 24240 33 802
Τελωνείο Σκοπέλου: 24240 22 576
Olympic Air Σκιάθος Αεροδρόμιο: 24270 22 200

Η Σκόπελος είναι το μεσαίο από τα τρία νησιά των Βορείων Σποράδων και βρίσκεται σε απόσταση μισής ώρας με το πλοίο από το αεροδρόμιο της Σκιάθου.

Το νησί συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το λιμάνι του Βόλου, όπου υπάρχει αεροδρόμιο που εξυπηρετεί διεθνείς πτήσεις τη θερινή περίοδο.

Το καλοκαίρι, συνδέεται, επίσης, με τα λιμάνια του Αγίου Κωνσταντίνου, της Κύμης Ευβοίας και της Θεσσαλονίκης.

 

Τη θερινή περίοδο, οι περισσότεροι ξένοι επισκέπτες φτάνουν στο νησί μέσω του Αεροδρομίου της Σκιάθου.

Από εκεί, παίρνουν κάποιο από τα πλοία ή τα ταχύπλοα της γραμμής και κατεβαίνουν σε ένα από τα δύο λιμάνια του νησιού: το Λουτράκι, το επίνειο της Γλώσσας, ή το λιμάνι της χώρας.

Το καλοκαίρι εκτελούνται απευθείας δρομολόγια από τη Θεσσαλονίκη προς τη Σκόπελο, ενώ υπάρχει και ανταπόκριση των πλοίων από τον Άγιο Κωνσταντίνο με πούλμαν από την Αθήνα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, το νησί συνδέεται με συμβατικά και ταχύπλοα πλοία μέσω του Βόλου.

 


H Σκόπελος συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τα ακόλουθα λιμάνια:

  • Βόλος
  • Άγιος Κωνσταντίνος
  • Κύμη
  • Θεσσαλονίκη
  • Σκιάθος
  • Αλόννησος
  • Σκύρος

 


Επίσης, συνδέεται αεροπορικώς με τα αεροδρόμια:

  • Βόλος (Νέα Αγχίαλος)
  • Σκιάθος
  • Θεσσαλονίκης
  • Αθήνας