Κίμωλος

Η Κίμωλος, ανάμεσα στη Σίφνο και τη Μήλο, είναι ένας αγαπημένος προορισμός για αυτούς που αναζητούν ήρεμες διακοπές έξω από το κύριο τουριστικό ρεύμα, σε ένα μαγευτικό τοπίο με συναρπαστικά ιστορικά αλλά και γεωλογικά μνημεία. Έχει έκταση 36 km2 και περίμετρο 38km. και παρουσιάζει μια μοναδική ποικιλία πετρωμάτων, όπου κυριαρχεί το άσπρο χρώμα της «κιμωλίας γης».

 

Το σχήμα της είναι περίπου πενταγωνικό και έχει ποικιλόμορφες ακτές, άλλες με απότομα κοφτερά βράχια και άλλες απάνεμες αμμουδερές παραλίες. Είναι κατεξοχήν ορεινό νησί με υψηλότερη κορυφή το Παλαιόκαστρο (397 m). Το έδαφος της είναι άγονο και το υπέδαφος ηφαιστιογενές.

 

Πρωτεύουσα είναι το Χωριό ή Κίμωλος, γραφικός κυκλαδίτικος οικισμός χτισμένος στην ενδοχώρα του νησιού γύρω από το βενετσιάνικο κάστρο του 17ου αιώνα. Ο οικισμός περιλαμβάνει το Παλιό Χωριό και το Καινούργιο Χωριό, και χαρακτηρίζεται από τα πανέμορφα κατάλευκα σπιτάκια και τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους. Επίνειο της Κιμώλου είναι ο παραθεριστικός οικισμός Ψάθη, στις ανατολικές ακτές του νησιού, σε απόσταση 1,5 χλμ. από το Χωριό. Χαρακτηριστικό του οικισμού είναι τα «σύρματα» με τις πολύχρωμες πόρτες τους, σπηλιές στην ακτή όπου οι ψαράδες δένουν τις βάρκες τους.

Η Κίμωλος κατοικείται συνεχώς, τουλάχιστον από την  Ύστερη Νεολιθική εποχή και σύμφωνα με τη μυθολογία οφείλει το όνομά της στον πρώτο οικιστή της, τον Κίμωλο, σύζυγο της κόρης του Ταύρου, Σίδης.

 

Της αποδίδονταν τα επίθετα Εχινούσα (νήσος των αχινών) και Εχιδνούσα (νήσος των εχιδνών).

 

Τον Μεσαίωνα, Ενετοί, Φράγκοι, πειρατές, έμποροι την είπαν Αρζαντιέρα δηλαδή Ασημένια για τα ασημόλευκα βράχια της ενώ κάποιοι περιηγητές πίστευαν ότι το όνομα οφείλεται σε αρχαία ορυχεία αργύρου, τα οποία όμως δεν έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί.

 

Από την εποχή του Μίνωα μέχρι τον 18ο αιώνα, ένα μοναδικό είδος αργίλου, με απορρυπαντικές, φαρμακευτικές και λευκαντικές ιδιότητες, η «κιμωλία γη», ήταν για το νησί ένα σημαντικό εξαγώγιμο υλικό.

 

Στην περιοχή Ελληνικά, τα ευρήματα από τη βυθισμένη πολιτεία και τη νεκρόπολη δείχνουν ότι οι Κιμώλιοι κατοικούσαν την περιοχή αυτή από τα Μυκηναϊκά μέχρι τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, τουλάχιστον.

 

Στην κορυφή του λόφου Παλιόκαστρο υπάρχουν ερείπια κάστρου και πύργου αδιευκρίνιστης ηλικίας (πολύ πιθανόν της εποχής των Μυκηναίων).

 

Τον 5ο π.Χ. αιώνα το πολίτευμά της Κιμώλου ήταν οργανωμένο στα πρότυπα της αθηναϊκής δημοκρατίας ενώ τον 3ο αιώνα π. Χ. κυκλοφόρησε δικά της νομίσματα, χάρις στις μεγάλες εξαγωγές της «κιμωλίας γης». Πολιούχος θεά ήταν η Αθηνά.

 

Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες που έχουμε για το νησί κατά τη Ρωμαϊκή και τη Βυζαντινή εποχή και αφορούν κυρίως το εμπόριο «κιμωλίας γης».

 

Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1204) η Κίμωλος μαζί με άλλα Κυκλαδονήσια περνά στην κυριαρχία του Δούκα της Νάξου Μάρκου Σανούδου.

 

Ενετοί, Τούρκοι, Φράγκοι, Ρώσοι και κάθε εθνικότητας πειρατές μετατρέπουν το Αρχιπέλαγος σ’ ένα τόπο εξαιρετικά επικίνδυνο όπου οι λεηλασίες, οι σφαγές και το δουλεμπόριο, μαζί με τους πολέμους, την εναλλασσόμενη κυριαρχία και την άγρια φορολογία πλέκουν τον καμβά μιας δύσκολης και αβέβαιης καθημερινότητας στη ζωή των νησιωτών αλλά μετατρέπουν και το Αιγαίο σε τόπο ευκαιριών για τους τυχοδιώκτες που αναζητούν το κέρδος στα λιμάνια της πειρατείας.

 

Οι περιηγητές της εποχής μιλούν για απόλυτη ένδεια των κατοίκων της Κιμώλου που έχουν εγκαταλείψει τη γεωργία και την κτηνοτροφία κάτω από την απειλή της άγριας φορολόγησης και τις συνεχείς λεηλασίες ενώ πολλοί από αυτούς στρέφονται στη θάλασσα για να αποκτήσουν μεγάλη ναυτική ικανότητα και να μετατραπούν σε άξιους εμπόρους και πλοηγούς.

 

Μετά της απαλλαγή του Αιγαίου από την πειρατεία και αργότερα με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, η Κίμωλος μαζί με τις υπόλοιπες Κυκλάδες ακολουθεί τις τύχες του νεοσύστατου κράτους και σημειώνει αξιοσημείωτη πρόοδο στη γεωργία, την κτηνοτροφία, την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου και τη ναυτιλία.

Ο μεγαλύτερος οικισμός της Κιμώλου είναι το Χωριό (ποτέ μην το πείτε Χώρα, είναι λάθος), που έχει μέγεθος … κωμόπολης και στο οποίο ζουν οι περισσότεροι μόνιμοι κάτοικοι.

 


Χτισμένο στους πρόποδες του Ξαπλοβουνιού, με τα κάτασπρα σπίτια, τις λουλουδιασμένες αυλές και τα στενά φιδογυριστά δρομάκια του με τους ασβεστωμένους “αρμούς”, είναι μια κυκλαδίτικη ζωγραφιά με μια ιδιαίτερη, τοπική νότα.

 


Ο παλαιότερος οικιστικός πυρήνας είναι το Κάστρο, γύρω από το οποίο επεκτάθηκε ο οικισμός ήδη από το τέλος του 17ου αιώνα, αλλά κυρίως μετά την Ελληνική Επανάσταση. Έτσι όσο πιο κοντά στο Κάστρο βρίσκεται ένα σπίτι, τόσο παλιότερο είναι, κατά κανόνα.

 


Στο Χωριό της Κιμώλου, δε θα βρείτε μια μεγάλη κεντρική πλατεία, αλλά μερικές μικρές όπως της Θεοσκέπαστης, του Κάμπου (με την παιδική χαρά) ή του Σχολείου (με ωραία θέα).

 

Θα συναντήσετε εκκλησίες σε κάθε σας βήμα. Πολλές απ΄ αυτές είναι του 17ου αιώνα με σημαντικές εικόνες, έργα κυρίως του Εμμανουήλ ιερέως Σκορδίλη, Κρητικού αγιογράφου και του Δευτερεύοντος Σίφνου. Έχουν αξιόλογα ξυλόγλυπτα ή ζωγραφιστά τέμπλα και ενδιαφέρουσα, απέριττη, κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική.

 

Στο Χωριό θα βρείτε αρκετά συγκροτήματα ενοικιαζομένων καταλυμάτων, καταστήματα, αγροτικό ιατρείο, φαρμακείο, ΕΛΤΑ, Αστυνομικό Τμήμα, ΑΤΜ.

 


Μικρότεροι οικισμοί, που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι, είναι η Ψάθη, η Γούπα, του Καρά, ο Άγιος Νικόλας, τα Πράσα, η Αλυκή και η Μπονάτσα. Πρόσφατα, η Πολύαιγος έπαψε να είναι έρημο νησί αφού, μετράει πια δύο κατοίκους.

Το Κάστρο της Κιμώλου

Το Χωριό, χτισμένο στους πρόποδες του Ξαπλοβουνιού, έχει μεγάλη έκταση και διακρίνεται σε δύο τμήματα: Ο παλιότερος οικιστικός πυρήνας είναι το μεσαιωνικό κάστρο, του 14ου ή 16ου αιώνα, με τετράγωνο σχήμα, που αποτελείται από δύο συγκροτήματα σπιτιών (το ένα περικλείει το άλλο) και μια μικρή σειρά σπιτιών στο κέντρο, πλάι στην οποία σχηματίζεται μικρή πλατεία και υπάρχει ο Ναός Της Γεννήσεως Του Χριστού.  Τα σπίτια είναι χτισμένα με τη σκληρή πέτρα της περιοχής (σιδερόπετρα), ενώ υπάρχουν διακοσμητικές λεπτομέρειες από «πώρι». Υπήρχαν 123 διώροφα σπίτια και φιλοξενούσαν άλλη οικογένεια στον όροφο (ανωγάρηδες) και άλλη στο ισόγειο (κατωγάρηδες).

Το Μέσα Κάστρο είναι σήμερα ερειπωμένο. Το Έξω Κάστρο αποτελείται από μια σειρά σπιτιών, ο εξωτερικός τοίχος των οποίων αποτελούσε ταυτόχρονα και το τείχος, του αμυντικού στη λειτουργία του, κάστρου. Σε πολλά σπίτια υπάρχουν υπέρθυρα με οικόσημα και χρονολογίες. Ανάμεσα στις δυο σειρές σπιτιών υπήρχε δρόμος περιμετρικός, στενός τόσο που να χωράει μόνο μικρά κάρα.

Το Έξω Κάστρο έχει δυο πύλες: την Κάτω Πόρτα στα νότια, στο δρόμο της Αγοράς και την Πάνω Πόρτα στην ανατολική πλευρά, δίπλα στην οποία βρίσκεται σήμερα το Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείο.

Οι πύλες φέρουν χρονολογίες οι οποίες αφορούν επισκευή τους (1650 και 1646 αντίστοιχα), μετά από πειρατική επίθεση το 1638, οπότε το Κάστρο πυρπολήθηκε. Τότε ενισχύθηκε το Κάστρο με περισσότερους πύργους. Σήμερα στα σπίτια της εξωτερικής σειράς έχουν ανοιχτεί πόρτες και παράθυρα προς τα έξω. Στο Μέσα Κάστρο υπάρχουν 2 είσοδοι.

Ίσως από το 17ο αιώνα ο οικισμός είχε επεκταθεί έξω από το Κάστρο αλλά η μεγάλη ανάπτυξή του, συνέβη μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους. Κατά κανόνα όσο πιο κοντά στο Κάστρο βρίσκεται ένα σπίτι, τόσο παλιότερο είναι.

 


Αρχαιολογικό Μουσείο

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κιμώλου βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νησιού, το Χωριό. Η μόνιμη έκθεσή του περιλαμβάνει ευρήματα κυρίως από τις ανασκαφές στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλης της Κιμώλου στη θέση “Ελληνικά”, αλλά και από παραδόσεις και περισυλλογές από διάφορες θέσεις του νησιού, τα οποία καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό φάσμα από την Προϊστορική Εποχή έως την Ύστερη Αρχαιότητα.

Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο είναι μία παλαιά διώροφη οικία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, από τις ωραιότερες του Χωριού, με πρόσωπο σε κεντρικό κοινοτικό δρόμο (παλιά Αγορά). Βρίσκεται εντός του παραδοσιακού οικισμού και ανήκει στην πρώτη σειρά οικιών έξω από το ενετικό Κάστρο, που κτίστηκαν μετά το 1821. Στο υπέρθυρο της εισόδου του ισογείου υπάρχει χαραγμένη η χρονολογία 1846. Η καθοριστική εγκατάλειψη της οικίας, όπως λέγεται στο νησί, άρχισε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ωστόσο το ισόγειο χρησιμοποιήθηκε μέχρι τη δεκαετία του ΄60 ως μαγαζί-καφενείο. Το 1965 κληροδοτήθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού με σκοπό τη δημιουργία Αρχαιολογικού Μουσείου.

Στο ισόγειο του κτηρίου βρίσκονται οι χώροι υποδομής (χώρος διοίκησης, εργαστήριο συντήρησης, αποθήκη αρχαίων, ξενώνας, WC κοινού). Στον όροφο, έκτασης 85τ.μ., όπου οδηγεί στενή λίθινη σκάλα, βρίσκονται οι δύο αίθουσες στις οποίες αναπτύσσεται η έκθεση των αρχαίων (αίθουσες Ι και ΙΙ με μικρό χώρο υποδοχής) καθώς και μικρή αίθουσα προβολής.

Τα εκθέματα παρουσιάζονται κατά ενότητες ακολουθώντας μια γενική χρονολογική πορεία, συμπληρώνονται με αντίγραφα και πλαισιώνονται με εποπτικό και πληροφοριακό υλικό, σε μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί μέσα από τα υλικά κατάλοιπα της ανθρώπινης δραστηριότητας το παρελθόν και η πορεία της Κιμώλου στην αρχαιότητα.

 

Αρχαιολογικό Μουσείο Κιμώλου, Χωριό:

Τηλέφωνο +30.22870.51.291, +30.22870.51.291
Fax +30.22870.51.719, +30.22870.51.719

 

Ώρες Λειτουργίας:

Τρίτη – Κυριακή 8:30 – 15:00
Δευτέρα Κλειστό

 


Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείο Κιμώλου

Το Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείο, ίδρυσε ο Μανώλης Χριστουλάκης και στεγάζεται στο πατρικό του σπίτι. Θα δείτε κεντήματα, εργαλεία, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, αλλά και ειδικές ενότητες για διάφορα επαγγέλματα όπως του αγρότη, του ξυλουργού, του υποδηματοποιού, του ράφτη. Στον πάνω όροφο είναι σημαντικό να δείτε το παλιό σπιτικό όπως ακριβώς έχει αποκατασταθεί με τα αυθεντικά έπιπλα του ιδρυτή και πολλών προσφορών των κατοίκων του νησιού.

Το Μουσείο περιλαμβάνει πλήθος εκθεμάτων και αναπαράσταση ενός κλασσικού Κιμωλιότικου σπιτιού.

Το μουσείο βρίσκεται στην Πάνω Πόρτα του Κάστρου και ανοίγει από τις 9.00 έως τις 13.00 κάθε μέρα.

 


Πολύαιγος

Σε μικρή απόσταση από την Κίμωλο (1 ναυτικό μίλι) βρίσκεται το νησί Πολύαιγος με έκταση περίπου τη μισή της Κιμώλου στην οποία ανήκει διοικητικά. Πρόκειται για το καλύτερα διατηρημένο γεωλογικά νησί του Αιγαίου. Η βλάστηση του νησιού (κυρίως μακκί και φρύγανα) είναι αδιατάρακτη και μαζί με το ζωικό του πλούτο (φώκια Monachus-monachus, σπάνια ερπετά και πτηνά, αγριοκάτσικα κ.α.), το καθιστούν ιδιαίτερα σημαντικό επιστημονικά και οικολογικά.

Η Πολύαιγος έχει έντονο ανάγλυφο με μια μικρή πεδιάδα στο κέντρο. Παλιότερα υπήρχε μικρός οικισμός και γινόταν εξόρυξη βαρυτίνης. Υπάρχει ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ο οποίος ανήκε στο, ερειπωμένο πια, ομώνυμο μοναστήρι που ιδρύθηκε το 1622.

Στο νησί μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας στο Πάνω και στο Κάτω Μερσίνι, στης Παναγιάς τ’ Αυλάκι και τα Άμμουρα.

 


Το ναυάγιο του Πολυαίγου

Μετά από μαρτυρίες Καλυμνίων σφουγγαράδων, το Νοέμβριο του 2009 έγιναν έρευνες και τεκμηριώθηκε η θέση αρχαίου ναυαγίου.

Το ναυάγιο χρονολογείται πιθανότατα από τα τέλη του 5ου μέχρι τα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα και πρόκειται για πλοίο μέσου μεγέθους που ήταν κατάφορτο από αμφορείς, από τους οποίους ανελκύστηκαν τέσσερις ακέραιοι, οξυπύθμενοι αμφορείς και δύο επιτραπέζιοι αμφορίσκοι.

Εντοπίστηκαν ακόμη πέντε μολύβδινοι πυρήνες από ξύλινες άγκυρες.

Το ναυάγιο αποτυπώθηκε φωτογραφικά και κινηματογραφήθηκε ενώ για το 2010 προγραμματίζεται δεύτερη έρευνα και προωθείται η κήρυξή του ως ενάλιου αρχαιολογικού χώρου.

Θεωρείται ότι θα δώσει στοιχεία για την τυπολογική εξέλιξη των αμφορέων καθώς και για τους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους της κλασσικής εποχής.

Πράσα (Αϊ-Γιώργης)

Ολόλευκη, χοντρή άμμος, ολόλευκος βυθός, τυρκουάζ νερά.

Ο βυθός γύρω απ’ το Πρασονήσι εκπληκτικός.

Κάτω απ’ το εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη, θαλασσινές σπηλιές.

 


Ψάθη

Το λιμάνι της Κιμώλου είναι και παραλία.

Να δείτε τα σύρματα και το εκκλησάκι του Αϊ-Νικόλα.

Νωρίς το πρωί έρχονται ψαροκάικα.

Κολύμπι, ψάρεμα, βόλτα, ζωντάνια, φαγητό ή ποτό και χαλαρή διάθεση.

 


Αλυκή

Αμμουδιά και βότσαλα (πολύχρωμα και εντυπωσιακά), αρμύρες, αμέτρητα της άμμου κρινάκια και ο υδροβιότοπος της Αλυκής.

Παραλία για παρέες, για μοναχικούς, για ζευγάρια, με υπέροχη θέα στο ανοιχτό πέλαγος, ζωηρή με αστραφτερά νερά.

 


Μπονάτσα

Χρυσή αμμουδιά, ρηχά, τυρκουάζ νερά και ανοιχτός ορίζοντας.

Πολλές αρμύρες και κρινάκια της άμμου.

Από τις πιο αγαπημένες. Ομπρέλες, ρακέτες, τα κουβαδάκια σας και φύγαμε.

 


Καλαμίτσι

Διπλή παραλία με άμμο και βότσαλο, βλέπει στο στενό Κιμώλου – Μήλου. Με πολλές αρμύρες, πιστούς φίλους από την Κίμωλο και τη Μήλο και μια χαριτωμένη παρέα καλλικατσούδες να λιάζονται στα βράχια ή να ψαρεύουν χωρίς να ενοχλούνται από τους λουόμενους.

 


Μοναστήρια-Σούφι (χωρίς καταστήματα)

Στα Μοναστήρια μπορείτε να πάτε με Ι.Χ.

Με σκάφος και στις δύο παραλίες.

Τα Μοναστήρια τα πιάνει ο βοριάς, αλλά τότε μπορείτε να περάσετε με τα πόδια στο απάνεμο Σούφι. Αμμουδιές και πλούσιος βυθός.

Να έχετε μαζί σας φαγητό και νερό.

 


Κλήμα (χωρίς καταστήματα)

Αν και την «πιάνουν» οι βοριάδες, θα την αγαπήσετε.

Με μεγάλο βότσαλο και άμμο και αρκετή σκιά στις αρμύρες της.

 


Ρέμα, Γούπα (χωρίς καταστήματα)

Το Ρέμα είναι η πιο κοντινή στο Χωριό παραλία, 10 λεπτά με τα πόδια, μια φυσική πισίνα με ονειρικό σκηνικό τα βράχια του λόφου της «Αφαλάτωσης», τα Ρεματόνησα και τα σύρματα (σπηλιές, λαξεμένες στο μαλακό βράχο όπου σύρουν τις βάρκες το χειμώνα). Απάνεμη, δίπλα στο γραφικό, ψαράδικο οικισμό της Γούπας.

 


Δέκας, Ελληνικά, Μαυροσπήλια (χωρίς καταστήματα)

Διαδρομή σε άσφαλτο και σε χωματόδρομο. Στης Δέκας υπάρχουν αρκετά περιβόλια. Στα Ελληνικά θα έχετε την ευκαιρία να δείτε την αρχαία πόλη και τους τάφους. Οι γεωμορφές «Ασπράγκρεμνα» προσφέρονται για καλλιτεχνική φωτογράφηση. Τα Μαυροσπήλια θα σας μείνουν αξέχαστα. Εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα.

Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου

20 και 21 Νοεμβρίου, πολιούχου της Κιμώλου, της οποίας η διοργάνωση ξεκίνησε γύρω στα 1900 με πρωτοβουλία των γυναικών της παροικίας. Από το 1919 την εορτή ανέλαβε ο Σύνδεσμος των Απανταχού Κιμωλίων «Η Οδηγήτρια» και έτσι αυτή τελείται μόνιμα στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας του Πειραιά, όπου υπάρχει η, ιδιοκτησίας του σωματείου, αξιόλογης τέχνης, μεγάλη και θαυματουργή εικόνα των Εισοδίων, τοποθετημένη σε ξύλινο τέμπλο, αριστερά μετά την είσοδο στο Ναό.

 


Η εορτή της Κιμωλιάτισσας Αγίας, της Οσίας Μεθοδίας

4 και 5 Οκτωβρίου, της οποίας η Αγιοποίηση έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1991. Από τότε, ο Σύνδεσμος των Απανταχού Κιμωλίων «Η Οδηγήτρια» διοργανώνει εορταστικές εκδηλώσεις στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του Πειραιά, όπου υπάρχει απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Οσίας.

 


Πολυήμερες πολιτιστικές, ψυχαγωγικές, αθλητικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις που, από το 1922, διοργανώνει ο Σύνδεσμος των Απανταχού Κιμωλίων «Η Οδηγήτρια», την περίοδο του δεκαπενταύγουστου στην Κίμωλο.

Γευστικές συνταγές περνούν από γενιά σε γενιά, αβγά με κάπαρη, τυρένιες (πιτάκια με μανούρι), αμαραθένιες (τυρόπιτες με φρέσκο μάραθο), τη λαχταριστή λαδένια, πεταλίδες πιλάφι, μπαρμπούνια με κάππαρη, αθερινόπιτα (αθερινούλα ψιλή με κρεμμύδια και αλεύρι στο τηγάνι), παξιμάδια με σχινόκοκκο, νοστιμότατα φραγκόσυκα κ.α.

 


Φυσικά μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την λαδένια,  την πίτσα της Κιμώλου. Το πιο γνωστό, καθαρά Κιμωλιάτικο φαγητό που φτιάχνεται με ζυμάρι, φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι και ελαιόλαδο. Η Τυρένια, μια ανοιχτή τυρόπιτα με φύλλο ζύμης ψωμιού. Η Σλένια, ψωμί γεμιστό με κορονέϊκες ελιές. Ενώ το Πάσχα δοκιμάστε τη μαραθένια, την κολοκυθένια, τη μελόπιτα κ.α.

 


Αγοράστε εξαιρετικό θυμαρίσιο μέλι, κάπαρη και πελτέ από ντόπια ντομάτα.

 


Από τυριά δοκιμάστε το ξινό μια ξινή φρέσκια μυζήθρα και τη μανούρα ένα ιδιαίτερο ξερό τυρί τυλιγμένο στη «λάσπη» του μούστου.

 


Αναζητήστε τα παραδοσιακά φρέσκα κιμωλιάτικα μακαρόνια.

 


Ο μάραθος: Το άγριο χορταρικό στην Κίμωλο έχει  έντονη μεθυστική ευωδιά, με πολύ συχνή χρήση στην τοπική κουζίνα, όπως και στα άλλα νησιά των Κυκλάδων. Εδώ τον χρησιμοποιούν φρέσκο σε πίτες, σαλάτες, σούπες κ.τ.λ.

 


Παξιμάδια μοσχομυριστά με σκινόκοκο: ζυμώνονται με τους αρωματικούς κοκκινιστούς καρπούς του σκίνου.

 


Η Κίμωλος είναι ίσως από τα νησιά των νότιων Κυκλάδων που αποπνέουν περισσότερο απ’ όλα τα άλλα, τη μοναδική, χαρακτηριστική κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα. Παραδοσιακοί οικισμοί, ασπρισμένα πλακόστρωτα δρομάκια, ανεμόμυλοι, φυσικά λιμανάκια και δεκάδες ψαρο­κάικα. Όλη αυτή την ποίηση του τοπίου ακολουθεί η τοπική γαστρονομία του νησιού. Λαδένιες, αμαραθένιες, τυρένιες και σταφιδένιες γευστικές αναμνήσεις που θα σας παραπέμπουν σε μικρές λιτές νοστιμιές της Κιμώλιας  γης και των φιλόξενων κατοίκων της.

Δημαρχείο: +30.22870.51.218, +30.22870.51.218
Αστυνομία: +30.22870.51.205, +30.22870.51.205
Κοινοτικό Ιατρείο: +30.22870.51.222, +30.22870.51.222
Ακτοφυλακή: +30.22870.22.360, +30.22870.22.360
Λιμενικό: +30.22870.51.071, +30.22870.51.071
Φαρμακείο: +30.22870.51.808, +30.22870.51.808
Ταχυδρομείο: +30.22870.51.304, +30.22870.51.304

Στην Κίμωλο μπορείτε να πάτε:

  • Με πλοίο από το λιμάνι του Πειραιά (86 ναυτ. μίλια, 6-8 ώρες).
  • Χρησιμοποιώντας τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια αν βρίσκεστε σε άλλο νησί των Κυκλάδων.

 

Αν κανένα από τα προηγούμενα δεν εξυπηρετεί, μπορείτε, με ταχύπλοο ή συμβατικό πλοίο ή με αεροπλάνο να πάτε στη γειτονική Μήλο και από την Απολλωνία (Πολλώνια) να περάσετε στην Κίμωλο με το φέρρυ (ταξίδι 20 λεπτών).